En aan het einde wacht de dood

Doodgaan, ja ook zoiets dat je eigenlijk moet voorbereiden. Vorige maand is plotseling een neef van mij overleden. Hij ging naar het ziekenhuis voor onderzoek, en is diezelfde dag in het ziekenhuis gestorven. Hij had mijn leeftijd, dat zet je toch aan het denken.

Toen ik  Els Jacobs boek Mini metamorfoses, de 35 beste opruimacties las, werd ik ook meteen getriggerd door de actie: vul je laatste wensenformulier in. In het boek wordt een website genoemd waar je zo’n formulier kunt downloaden. Dat werkt natuurlijk weer niet. Maar even verder googlen en ik vond een site waar ik zelfs een filmpje van mijn  begrafeniswensen kon maken. Enthousiast ging ik aan de slag. Ik vond het best leuk om uit te op zoeken welke begraafplaats ik in de toekomst wil liggen. En dan te lezen hoe dat gaat met zo’n graf. Ook kun je kijken naar bloemstukken voor op de kist. Ik heb bedacht dat ik geen bloemstuk wil, de krans van schelpen die nu op mijn voordeur hangt, lijkt mij een zeer toepasselijke versiering van mijn kist. Ik heb foto’s van internet gehaald van de kist, de aula, de begraafplaats en dit het filmpje gezet. Maar dan ben je een uurtje zo leuk aan het knutselen en dan wil je je bestand opslaan. Dan blijkt dat je een heel vragenformulier van die begrafenisondernemer moet invullen. Dan gaat zo’n man natuurlijk bellen naar aanleiding van het ingevulde formulier om je een begrafenispolis te verkopen. Ik zie het al voor me: Een warme invoelende stem vraagt mij hoe het met mijn gezondheid staat, of ik mij zorgen maak over mijn einde. En ik vrolijk antwoorden: Nou nee, ik ben lekker mini metamorfoses aan het doen, beetje fröbelen met schelpenkransen enzo. Daarom heb ik mijn antwoorden met plaatjes maar in een Word gezet en een printje gemaakt. Wel zo makkelijk voor de nabestaanden ook.