De lichtheid van het bestaan

 

Sinds ik aan het afvallen ben doe ik iedere week een weekevaluatie. Wat ging goed, wat kan beter en wat ga ik volgende week anders doen. Ik schrijf ook iedere week op waar ik mee worstelde. En dat vind ik zo schokkend om terug te lezen!!

Waar ik de ene week wakker van lig, kan mij de volgende week niet meer boeien of ben ik eigenlijk al weer vergeten. Zo lees ik dat ik twee weken geleden echt boos was op een collega. Ging nergens over. De andere week zit ik verstopt en zo is er altijd wel weer wat. Maar als je het zo terug leest realiseer je heel goed dat druk maken niet echt helpt. Na een weekje is het toch in de vergetelheid gegaan.

Maar hier wil ik wel een kanttekening bij maken. Ik hoop echt dat de bekentenis van Derksen niet de vergetelheid ingaat. Hij heeft zijn bekentenis nu wel afgezwakt tot iets dat niet meer strafbaar is. Maar wie zegt dat dat waar is. Die man moet opgepakt worden en ondervraagd. En daar mogen ze best een half jaartje over doen. Maar het ergste is nog dat hij de bekentenis heeft gedaan op tv en niet eens door had dat dit dus echt niet kan. Gelukkig kijk ik nooit naar een programma waar hij te gast is. Ik heb het vernomen via mijn favoriete nieuwssite: teletekst. Nu ja, het zal een mega rel worden en het kan niet anders dan dat hij nu voorgoed gecanceld wordt. En ik vind dat hij ook ondervraagd moet worden door de politie.

Maar gelukkig zijn er ook nog lichtpuntjes in deze week. Zo heb ik alle afleveringen van de podcast tussen dertig en doodgaan geluisterd. Ik vind het echt heel leuk. Ik was nooit een fan van podcasts maar nu luister ik in de trein, tijdens het eten en ga ik soms een uurtje eerder naar bed en lig dan lekker te luisteren.

En eindelijk werd er weer Koningsdag gevierd. Met een zak vol kleingeld heb ik donaties gedaan aan jong talent. Alle vioolspelers, cup-cake- bakkers, ringgooi spelleiders konden op een geldelijke bijdrage van mij rekenen. Natuurlijk heb ik ook weer boeken en dvd’s gekocht. Wat niet bevalt kan later weer in mijn Little free Library. Maar de film Sonnenallee is echt supergoed bevallen. Ik heb hem 2x achter elkaar gezien. Het is een humoristische film over een verliefde jongen van 17 die naast de grensovergang in Berlijn woont eind jaren 70.  En er wordt een iconisch dansje in gedaan. Johan Travolta in Pulp Fiction is er niets bij. 

Als je hem ergens kunt downloaden, moet je het zeker doen.

 

 

Temmen van de geest

 

Marcus Aurelius heeft gezegd dat we maar 3 dingen echt bezitten: ons lichaam, adem en geest. Voor ons lichaam en adem moeten we zorgen, de geest is echt van ons.

Je lichaam van jou maar is natuurlijk wel vatbaar voor invloeden van buitenaf:  Corona, Russische kogels, bijensteken. Om maar eens een dwarsstraat te noemen. Het kan voor een hoop ongemak zorgen. Je lichaam is wel van jou maar je kunt het niet altijd beschermen.

Je adem valt volgens mij ook onder het kopje lichaam. Wel oefen ik dagelijks met Headspace. 4 seconden inademen, 4 seconden vasthouden, 4 seconden uitademen en weer 4 seconden vasthouden. Doe dat 5 keer en je bent weer wat rustiger.

Mijn geest train ik tegenwoordig ook met Headspace. Het heeft een meditatie van 4-5 minuten per dag. Eerst komt een verhaaltje over vergankelijkheid, kalme geest of ergernis en daarna nog 2-3 minuten je op je adem focussen. Het is heel kort, te kort eigenlijk. Dus ik heb me opgegeven voor de pro versie. Deze duurt 10 minuten. Maar in de ochtend kom ik altijd tijd te kort en kies ik voor de korte versie.

Vroeger mediteerde ik op de zen manier met de ogen open en op een bepaald punt focussen. Echt stil zitten rechtop en niet bewegen. Nu vind ik het wel erg streng. Ik ben ook eens in een Tibetaans klooster geweest daar speelt een orkestje bij het mediteren en zitten de monniken een beetje te wiebelen. Een beetje zoals de protestanten zich verhouden tot de katholieken. Waarom zo streng als de protestanten als je er ook een feestje van kan maken?

Met het mediteren probeer je je bewuste geest te temmen, maar er is ook zoiets als je onderbewuste. Om deze te temmen ben ik gisteren naar een hypnotherapeut gegaan. Ik  heb haar vertelt dat ik gezond wil leven en goed voor mijn lichaam wil zorgen. En hopelijk nog wat kilo’s kwijt te raken. Maar steeds weer ga ik voor de bijl voor kaneelbroodjes en pennywafels. In de sessie heeft ze mijn onderbewuste toegesproken en gezegd dat belonen met ananas en frambozen een echte beloning is. En kaneelbroodjes en pennywafels eigenlijk een straf.

Nu maar hopen dat mijn onderbewuste een beetje heeft opgelet.

 

Coastal Grandmother

 

De laatste trend is coastal Grandmother. Nu woon ik aan de kust en ben ik op de leeftijd van een respectabele granny dus ik zou mij helemaal thuis moeten voelen in deze trend. Maar het zijn vooral hippe twintigers die zich zo kleden als Diane Keaton in Something’s gotto give. Denk aan witte broeken met een pastelkleurige sweater om de hals geslagen. En tuttige potjes met witte kanten kleedjes. 

Mijn stijl is meer de nieuwe zakelijkheid. Maar ik vind het altijd wel leuk om te lezen wat de nieuwste trend is. Ja, lezen, want ik doe er verder niet meer. Als je de leeftijd van een granny hebt bereikt loop je niet meer overal achteraan. Dat is wel lekker, je weet wat werkt voor jou en je laat de mode links liggen. Ik weet ook welk dag- en weekschema voor mij werkt. En je dagelijkse routine bepaald wie je bent. Zo probeer ik in de ochtend zoveel mogelijk gezonde gewoontes te proppen. In de ochtend heb ik er nog zin in. Ik ben een ochtendmens. En in de avond plof ik op de bank en gebeurd er gewoon niet zoveel meer. Hooguit lees ik nog een boekje.  

Ik heb nu mijn ochtendroutine uitgebreid met het lezen van een spreuk uit het boek: De dagelijkse stoïcijn. Ook al zo iets lekker grootmoeder-achtigs. Het boek is een soort scheurkalender met per datum een spreuk van een oude stoïcijn en daaronder dan een commentaar daarbij. Het is een tijd geleden dat ik een boek las dat interessanter was dan de achterflap deed vermoeden. Ik vind het echt een erg goed boek. Dus over een jaar als ik 365 wijze spreuken heb gelezen ben ik misschien een wijze granny!

Ik heb ook nog een nieuwe podcast ontdekt: Tussen 30 en doodgaan. Ik dacht dat ik wel in de leeftijdsgroep viel gezien de titel. Maar het gaat vooral over late twintigers in Amsterdam. Maar dat mag de pret niet drukken. Het is net alsof je je jonge nichtjes op bezoek hebt die praten over dingen waar jij mijlenver van verwijderd bent. Maar wel grappig om te luisteren als je staat te koken.  

Elke dag een glimlach

 

Laatst kreeg ik een pakketje van de Verdubbeldame in de bus met daarin het boek Elke dag een glimlach, nog een boek en een heel leuk kaartje.

 

Het boek gaat over een advocaat die financieel en emotioneel aan de grond zit. Hij krijgt het plan om 365 bedankbriefjes te gaan schrijven. Daardoor krijgt hij het inzicht dat er veel in het leven is om dankbaar voor te zijn en wordt hij een beetje beter en fijner mens. En zodoende gaat het ook weer financieel en emotioneel beter met hem.

Het moet zo rond 2006 zijn geweest dat ik een soortgelijk plan had. Niet meteen 365 bedankbriefjes schrijven, maar ik had kaartjes gevraagd voor mijn verjaardag en er 20 gekregen. Daar ging ik een fijn netwerk mee opbouwen. Ik heb er nog 14 over, dus zo’n vaart heeft het niet gelopen met mijn bedankjes.

Ik heb wel een bedankkaartje geschreven aan mijn huisarts. Toen ik bij de specialist kwam waar zij mij naar doorverwezen vroeg deze mij: Weet u wel dat u een hele goede huisarts heeft? Het bleek dat in de brief die zij me had meegegeven de juiste diagnose had gesteld. Het leek me wel leuk om dit ook aan mijn huisarts te vertellen dat ze het bij het rechte eind had gehad en schreef haar een kaart. Toen ik een maand later voor iets anders bij de huisarts moest zijn vroeg de receptioniste of ik de mevrouw was die een bedankbrief had gestuurd. Dat was zo fijn geweest, want ze krijgen alleen post als iemand wat te klagen heeft. Bij de huisarts in de spreekkamer zag ik mijn kaart ook staan op de plank naast haar bureau. Dat gaf mij ook weer een goed gevoel.

Maar tegenwoordig schrijf ik vaker e-mails. Van de week diende ik een declaratie in bij mijn werk naar het e-mail adres Facturen. Geen idee wie dit afhandelt maar vaak staat het geld al na 2 uur op mijn bankrekening. Ik besloot om bij mijn declaratie een bedankje te schrijven voor de persoon die dit zo vlotjes afhandelde. Daarop kreeg ik een mailtje terug van Nathalie vol met smiley ’s. Nu heb ik een idee wie er achter de betaling schuil gaat.

Natuurlijk kun je ook verder gaan als je iemand wil bedanken, door een bloemetje te sturen. Van de week mocht ik zelf een prachtige bos ontvangen van een tevreden klant. Nu kan ik weer een bedankkaartje voor deze bloemen sturen. En de Verdubbeldame mag er ook wel eentje krijgen, ik heb haar afgescheept met een pb op Facebook. Ja, ik ga ervoor zorgen dat al mijn bedankbriefjes dit jaar verzonden worden.  

Dit is het leuke kaartje