Een paar weken geleden las ik de aankondiging: een
punk festival.
Vroeger, toen ik nog een jonge deerne was, was ik
punk. Ik ben naar vele punk optredens geweest maar nooit naar een heus punk
festival.
En nu ik in de midlife-crisis leeftijd zit, wil ik
natuurlijk geen punkfestival meer missen. Vorige winter ben ik met een stel
vrienden naar een punk optreden in Den Haag in de Supermarkt gegaan en we
hebben reuze lol gehad. Dus ik dacht, ik ga met een stel vrienden dit
punkfestival onveilig maken. Maar iedereen had het druk, met kinderen,
verplichtingen en werk. Dus… ik ben alleen gegaan.
Nu, mij vrienden hebben niet veel gemist hoor. Het was
een grom-punk festival. Het eerste bandje speelde grrrrrrahhhh-fuck
you-grrrrraahhr. Of misschien zongen ze: grrrr..Follow me to the
churrrrchggggg, ik kon het niet echt onderscheiden. Het tweede nummer had
dezelfde tekst: Grrarrrrah fuck you ghrrrraaah Maar uit de verhaaltjes tussen
de nummers door vernam ik dat het allemaal heel verantwoord was. Het tweede
bandje kwam uit Duitsland, begon met een tekstfragment van Hitler, en daarna
gooiden ze allemaal ballonnen het publiek in en ging de lead zanger pogo-en met het publiek. Dat werd een lekkere
actieve zooi. Maar ook hier was de tekst : graaaahhahharrr, graaaahhhrrrr. Dus
van een taalbarierre was geen sprake. Maar ik vond het na 2 optredens met
dezelfde tekst wel genoeg geweest en keerde huiswaarts.
In mijn tijd hadden we punk bands als: Dead Kennedy’s,
Frites modern en MDC. Die speelden supersnel, maar je kon ze wel verstaan! Ach,
waar is die goede oude punktijd gebleven?
De naam van het festival was trouwens, live hard or
die fest. Van de quote: live fast, die young and leave a beautiful body.