dinsdag 28 juli 2015

Live hard or die fest


Een paar weken geleden las ik de aankondiging: een punk festival.
Vroeger, toen ik nog een jonge deerne was, was ik punk. Ik ben naar vele punk optredens geweest maar nooit naar een heus punk festival.


En nu ik in de midlife-crisis leeftijd zit, wil ik natuurlijk geen punkfestival meer missen. Vorige winter ben ik met een stel vrienden naar een punk optreden in Den Haag in de Supermarkt gegaan en we hebben reuze lol gehad. Dus ik dacht, ik ga met een stel vrienden dit punkfestival onveilig maken. Maar iedereen had het druk, met kinderen, verplichtingen en werk. Dus… ik ben alleen gegaan.


Nu, mij vrienden hebben niet veel gemist hoor. Het was een grom-punk festival. Het eerste bandje speelde grrrrrrahhhh-fuck you-grrrrraahhr. Of misschien zongen ze: grrrr..Follow me to the churrrrchggggg, ik kon het niet echt onderscheiden. Het tweede nummer had dezelfde tekst: Grrarrrrah fuck you ghrrrraaah Maar uit de verhaaltjes tussen de nummers door vernam ik dat het allemaal heel verantwoord was. Het tweede bandje kwam uit Duitsland, begon met een tekstfragment van Hitler, en daarna gooiden ze allemaal ballonnen het publiek in en ging de lead zanger  pogo-en met het publiek. Dat werd een lekkere actieve zooi. Maar ook hier was de tekst : graaaahhahharrr, graaaahhhrrrr. Dus van een taalbarierre was geen sprake. Maar ik vond het na 2 optredens met dezelfde tekst wel genoeg geweest en keerde huiswaarts.


In mijn tijd hadden we punk bands als: Dead Kennedy’s, Frites modern en MDC. Die speelden supersnel, maar je kon ze wel verstaan! Ach, waar is die goede oude punktijd gebleven?

De naam van het festival was trouwens, live hard or die fest. Van de quote: live fast, die young and leave a beautiful body.


zaterdag 18 juli 2015

Dan Perjovschi

Omdat ik er een beetje het heen en weer van kreeg, van al dat gedribbel langs dat tuinpad van mijn vader, besloot ik eens een dagje naar Eindhoven te gaan. Naar het Van Abbe museum, omdat ik het leuk vind om naar moderne kunst  te kijken. 




Je ziet altijd wel iets nieuws dat je aan het denken zet.



En ja, dat gebeurde ook. Ik zag werk van een kunstenaar, die ik nog niet kende:  Dan Perjovschi.
Hij maakt heel gevatte tekeningen: Een boemerang die zegt: I’ll be back.
Of de volgende tekst:
WW I
WW II
www


Ja, ik werd hier helemaal blij van. Bij het winkeltje kocht ik nog een ansichtkaart van hem. Ik vond het wel toepasselijk voor de huidige Grexit:




Deze zomer ga ik niet ver weg op vakantie. Ik heb het wel een beetje gezien. Ik neem een dagje extra vrij per week, zodat ik een lang weekend heb. En dan ga ik lekker van dat lange weekend genieten. Een paar jaar geleden  heb ik een bucket list gemaakt. Die was erg kort. Ik wou naar Israël en Venetië.  En dat heb ik het jaar daarop dan ook gedaan. En nu ben klaar met mijn bucket list, en kan ik gewoon lekker doen waar ik zin in heb. Je ziet op veel blogs ook de omgekeerde bucket list. Dat vind ik een goede instelleng, alleen heb ik er geen behoefte aan om hier op mijn blog al mijn zegeningen te gaan tellen. Maar ik kan je zeggen, als ik morgen onder een bus loop, heb ik een mooi leven gehad en heb ik geen spijt omdat ik alle dingen heb gedaan, die ik wou doen. En gelukkig heb ik in dit leven nog kunnen genieten van de kunst van Dan Perjovschi.