Nou de eerste maand van mijn pensioen oefenperiode zit erop. Ik had het idee om in deze periode iedere ochtend te gaan schrijven. Daar kom ik helemaal niet aan toe. Ik heb gewoon een 8-urige werkdag. Ik ben iedere dag 3 uur aan het schoonmaken/opruimen, een uur aan het gymen, 2 uur administratie en 2 uur wandelen of fietsen. En deze week heb ik iedere middag met iemand afgesproken. Dus van schrijven komt niet veel. Maar ik vond dat ik toch even tijd moest maken om weer eens een blog te schrijven. Bovendien zijn mijn kasten nu wel aardig opgeruimd.  

Nu zag ik dat mijn bibliotheekboeken weer terug moesten naar de bieb. Dus ik besloot ze eens open te slaan. Daar was ik nog niet aan toegekomen. Er bleek een heel leuk boek tussen te zitten. Het heet: En ze filosofeerden nog lang en gelukkig. Het is door Elke Wiss geschreven, van Socrates op sneakers.

In het boek staan verhaaltjes over dieren in een bos. Na ieder verhaal staan vragen over het verhaal waarbij je filosofische denken kunt oefenen. Om zo wat leniger in je denken te worden. Je kunt het alleen doen of met andere personen.

Ik zal een voorbeeld geven: (Het verhaal is 3 bladzijden lang, dus het is even wat ingekort.)

In een boom leven meerdere vogels: een papegaai, mussen een duif etc. De papegaai vindt dat zij de mooiste vogel is. De andere vogels zeggen dit ook tegen haar. Ze besteed de halve dag aan het poetsen van haar veren. Op een dag komt er een pauw in de boom wonen. Alle vogels zijn onder de indruk van de schoonheid van de pauw. De duif valt zogenaamd flauw van de schoonheid van de pauw.  De papegaai ziet het aan, bedenkt dat ze niets meer te zoeken heeft in deze boom en vliegt weg, op zoek naar een nieuwe boom.

De vragen erbij:

Is het slecht om ijdel te zijn?

Mag je trots zijn op je uiterlijk?

Is het zielig om de mooiste te willen zijn?

Wat is ijdelheid.

Moet je je best doen om niet jaloers te zijn?

Is het goed om anderen complimenten te geven over hun uiterlijk?

 

Ik vind het een heel leuk boek, omdat je ook in je eentje lekker kan gaan kauwen op de vragen. Ik heb het dus maar verlengd. 

Ik ben weer op blogger.

 

Ik heb een tijdje geen blog geschreven. Misschien dacht je dat ik een nieuwe lover had en druk was met vozen. Maar niets van dat alles. Ik ben op zoek gegaan naar een nieuwe baan en was daar druk mee.

Maar er zijn een hoop overeenkomsten met een nieuwe baan zoeken en een nieuwe vriend zoeken.

Ten eerste doet je oude werkgever/vriend iets wat niet door de beugel kan. Je bent boos, je denkt basta, ik ben er klaar mee. Ik kan wel wat beters krijgen.

Dan ga je stiekem op zoek naar een nieuwe werkgever/vriend. Je kijkt op Google/ Lexa naar mogelijke potentiële kandidaten. En als het je wat lijkt, schrijf je ze aan.

Je maakt natuurlijk eerst een mooi cv/ Lexa profiel aan. Je doet er echt je best op.

Dan is het spannend, vinden ze jou ook leuk? Zien ze je zitten? Krijg je een sollicitatiegesprek/date?

En dan als je een gesprek hebt, wat trek je aan, welke make-up en wat ga je over jezelf vertellen?

Op de dag zelf ga je natuurlijk ruim op tijd weg, je wilt geen slechte indruk maken door te laat te komen.

En als het gesprek is geweest, zit je in onzekerheid. Gaat ie terug bellen, zal het wat worden?

 Nou het is gelukt, ze vonden mij een geschikte kandidaat en ik begin in februari. Ik moet nog één weekje werken en dan heb ik gewoon twee maanden vrij! Dat heb ik best goed geregeld, al zeg ik het zelf.

Ik moest het natuurlijk nog wel uitmaken met mijn oude liefde. Dat was best heftig na 16 jaar. Maar we hebben afgesproken vrienden te blijven. Ik mag nog mee met het kerstuitje. We moeten het nog even aan onze klanten/vrienden vertellen maar dan gaan we echt uit elkaar.

Dementie

 

Vorige week ging ik met mijn tante van 84 naar de dokter voor een dementietest. Onzin, vond ze zelf, ze was alleen een beetje vergeetachtig. Maar het bleek toch om lichte dementie te gaan, zoals ik al verwachtte.

Toen ik haar broer belde om hem op de hoogte te stellen vertelde deze dat hij ook net te horen had gekregen dat hij dement was. Ik schrok daar erg van omdat deze oom maar 70 jaar is. Bovendien is het een hele leuke oom, waar ik vroeger altijd ging logeren in mijn tienerjaren. Hij was hippie en had de wanden in zijn huis paars geverfd. Maar nu is hij dus ook dement.

Het verschil tussen mijn tante en mijn oom is dat mijn tante ontkent dat ze dement is en mijn oom er voor uit komt. 

Mijn moeder ontkende ook altijd dat ze dement was en probeerde een bij de tijdse indruk op je te maken. Zo lag de krant dan open op tafel en begon ze een gesprek over wat er die dag in de wereld was gebeurd.  Maar als je vraagt in welk jaar we leven, weet ze het niet.

Wat mij ook opvalt aan demente mensen is dat ze zo makkelijk over te halen zijn. Zo kon ik mijn tante toch meekrijgen naar de dokter. Vroeger ook bij mijn moeder kon ik met een beetje aandringen haar overhalen een ergo therapeut te nemen bijvoorbeeld. Het waren allebei hele sterke vrouwen die zich niet zomaar iets lieten aanpraten en een uitgesproken eigen mening hadden. Maar de dementie maakt ze denk ik onzeker over hun ideeën. Het is maar goed dat notarissen nagaan of iemand wel helemaal bij de tijd is voordat ze een testament kunnen wijzigen.

Voor mijn tante heb ik nu best wat reiskosten gemaakt omdat ik steeds mee ga naar de dokter en ze een roteind weg woont. Dus ik dacht ik kan mijn oom wel een cadeautje te sturen, die is ook dement en ik hoef daar niet de hele tijd naar toe.  Ik wou : De dagelijkse Stoïcijn van Ryan Holiday sturen. Dat is zo’n beetje mijn bijbel.  

Er staat per dag van het jaar een verhaaltje in over een stoïcijnse wijsheid. Ik ben voor het tweede jaar de dagelijkse wijsheden aan het lezen. De stoïcijnen gaan ervan uit dat alles je kan worden afgenomen, je huis, je bezit, je vrienden, je kunt verbannen worden maar je hebt altijd de macht over hoe je over iets denkt. Maar juist bij dementie word je denken je afgenomen. Je hebt misschien wel geld op de bank, maar je bent vergeten dat je dat hebt.

Dus ik zit nu eigenlijk een beetje te praktiseren of dit wel zo’n fijn cadeau is om te krijgen als je net te horen hebt gekregen dat je dement bent.

Een nieuwe herfst een nieuw begin

 

Laat ik allereerst vertellen hoeveel reacties ik op mijn blog op Lexa heb gehad: nul. Nou ik ben er klaar mee, geen energie meer in steken.

Het is nu herfst, ik ben hersteld van Corona, ik ga andere dingen oppakken. Zo heb ik een oproep op intranet geplaatst om een groep voor kunstmatige inteligentie op te richten. Er hebben 3 mensen gereageerd en we hebben onze eerste Teams-vergadering al gehad. Het is een zeer enthousiast en doelgerichte groep. Daar krijg ik nou energie van.

Daarnaast heb ik me gerealiseerd dat het slechts 7 weken duurt voordat december aanbreekt en ik een maand vrij heb. Natuurlijk wil ik in topconditie zijn tijdens die vrije maand, dus ik ga serieus trainen. Doordat ik Corona heb gehad is mijn conditie zo’n beetje nul. Er wacht mij dus een schone taak.

Aangezien mijn toekomstige ik niet zover in de toekomst ligt (7 weken van nu) is de kans groot dat ik mijn voornemens ga waarmaken. Ik las daar dit weekend een leuk boek over: "Je toekomst is nu". Het is geen typisch zelfhulpboek maar een boek dat de filosofische kant van uitstelgedrag belicht en sociale experimenten met uitstelgedrag bespreekt.

Het boek behandelt het idee dat we onszelf over 20 jaar vaak als een andere persoon beschouwen, wat ons weerhoudt om nu opofferingen te doen voor de toekomst. Een experiment laat zien dat mensen meer bereid zijn offers te brengen voor de toekomst wanneer ze een foto zien van henzelf over 20 jaar; hun toekomstige ik is dan niet langer een vreemde.

Een hoofdstuk in het boek gaat in op de vraag of we over 20 jaar dezelfde persoon zijn, zelfs als we andere ervaringen en een andere mening hebben. Het vergelijkt ons met een boot die uitvaart, onderweg zijn mast vervangt en zijn zeilen vervangt. Als de boot terugkeert, is het dan dezelfde boot als degene die vertrok? Het boek is echt boeiend en leest bovendien heel vlot.

 

Pistache croissant

 

Ik heb me er de hele week op verheugd om zaterdag naar Amsterdam te gaan. Het is heerlijk nazomerweer en ik had er echt zin in om een beetje rond te banjeren in de stad.

Havermelk elite had deze week een video geplaatst over de bakker in de Jordaan waar altijd een rij staat voor zijn pistache croissants. Daarna had de Haarclip van Marie Claire dat weer op de hak genomen als elitaire overprijsde stadse fratsen. Maar daardoor was ik wel benieuwd geworden naar die pistache croissant. Ik dacht als ik nu vroeg ga, dan zijn die Amsterdammers nog niet wakker en dan hoef ik niet in de rij te staan. Dus ik was vroeg in Amsterdam, maar er was al een rij. Na 10 minuutjes was ik aan de beurt. De croissant was zoet en gevuld met amandelspijs. Niet helemaal mijn ding, maar ik wist nu wel waar al die poeha over ging en dat voor het luttele bedrag van € 3,90.

Nu ik toch in Amsterdam was, ging ik meteen maar naar Noord naar een tentje waar ze smash burgers verkochten.  Ook iets wat ik een keertje wou proberen.

De pont naar Noord zat overvol met hippe twintigers. Het bleek dat ze naar de IJ hallen gingen om tweedehands kleding te scoren. Maar omdat ze hip zijn heet dat dan vintage kleding.

Nieuwe of vintage kleding kopen houdt altijd een belofte in.

Een zakelijke blouse is niet gewoon een stuk stof maar de belofte van een goed verlopend gesprek met je baas of een klant waarin je een professionele indruk maakt. Een zachte pyjama belooft een eindeloze zondagochtend met een lekker ontbijtje in een warme huiskamer.  En een zomerjurk wekt het verlangen op naar een zonnige wandeling langs de boulevard.

Je kleding is ook een soort tour guide voor mensen die je niet kennen. Hiermee geef je te kennen, dit ben ik. Dit zijn mijn sterke kanten en zo sta ik in het leven. Conservatief of juist casual. En als je onder bekenden bent is het niet meer zo belangrijk. Dan trek je gewoon een oude trui en spijkerbroek aan, zij kennen je immers al, je hoeft je niet meer voor te stellen.

Zaterdagochtend op de pont bleek dat vooral de beige kledingstukken geschikt werden geacht om aan te trekken om te shoppen in de IJ hallen. Ik had er geen zin in, ik ging immers voor mijn burger. Maar helaas, deze werd pas vanaf 17.00 uur verkocht, dan was ik allang weer thuis.

De vrouwelijke vrouw

 

Nou he, he, na 20 dagen ben ik weer opgeknapt van Corona. Nu mag ik natuurlijk niet klagen, ik heb geen long Covid of zo. Maar ik ben niet zo’n goede zieke. Ik werd een beetje boosaardig van het lusteloos rondhangen, ik miste de dopamine van het hardlopen.

Iets wat mij de laatste week erg bezighoud is de term vrouwelijke vrouw. Bij Lexa zijn veel mannen op zoek naar een vrouwelijke vrouw. Ik heb geen idee wat ze bedoelen. Ja, Marilyn Monroe zal wel een vrouwelijke vrouw zijn. Maar Madonna? Ik weet het niet.

Gaat het om een vrouw met weelderige vormen? Of een vrouw die een jurken draagt? Of dat haar haar netjes is geknipt en dat ze opgemaakt is, en mag ze wel een spijkerbroek aan? Of moet ze niet te zelfstandig zijn of juist veel moederlijke gevoelens ten toon spreiden?

En voldoe ik aan die weelderige vormen? Ik draag wel eens een jurkje maar vaker een broek. En ik heb wel altijd lippenstift op en mijn teennagels gelakt, maar is dat dan voldoende om in de categorie vrouwelijk te vallen? Ik ben in ieder geval wel zelfstandig en heb geen enkel moederlijk gevoel. Ben ik een vrouwelijke vrouw of juist niet, ik heb geen flauw idee.

Misschien bedoelen ze gewoon dat ze niet opgewonden raken van een vrouw in een fleece vest met een parka.

Maar hoe zit dat dan met de mannen. Wat is nu een mannelijke man?

Een Ierse visserman met baard, die op zijn boot stormen doorstaat is wel mannelijk te noemen. Maar Elvis is ook een onomstreden man. Maar eigenlijk heeft Elvis een androgyne gezicht.

Tom Cruise vind ik nou geen echte man, of eigenlijk ik vind hem te braaf, te gladjes, een jongetje. Maar ik val dan ook op mannen die iets non-conformistisch uitstralen. Vroeger had ik vriendjes die een hanenkam, groene stekeltjes of kaal waren. Nu zijn alle mannen van 60 kaal, dus keus te over.

Vroeger  vond ik het heel leuk als een man een lijntje onder zijn ogen had. Dat zie je eigenlijk niet meer. Tegenwoordig vind ik het geweldig als een man gelakte nagels heeft. Maar ik heb zo het idee dat alleen de bi- en homosexuelen dat doen. En op het festival Baroeg zag ik zeker 6 mannen in een schotse kilt lopen. Vind ik ook leuk, en juist mannelijk omdat het gedurfd is voor een man om een rok aan te hebben. Het zal mijn non-conformistische voorkeur wel zijn, of misschien ben ik wel lesbisch.

 

 

  

Corona

 Ik heb Corona. Corona, wat was dat ook al weer, hoor ik je denken. Nou, dat had ik dus ook. Ik was al drie dagen ziek toen ik bedacht dat het wel eens Corona kon zijn. In de stoppenkast had ik nog een oude Corona-test liggen en ja hoor: Positief.

Dus nu zit ik weer te googlen op Corona hoest verlichting, hoe lang duurt corona, hoe lang in quarantaine etc. Het lijkt alsof ik terug in de tijd ga. Dat was kennis van een paar jaar geleden. Ik ben nu 5 dagen ziek en als het hoesten vandaag niet terug komt mag ik vrijdag weer de straat op en is mijn volgende weekend niet helemaal verpest.

Nu ik weet dat ik pas maandag weer aan het werk ga, bedenk ik wat ik allemaal kan doen met die gigantische berg aan tijd. Dan kan ik eindelijk mijn huis eens goed schoonmaken, mijn pensioenplan actualiseren op de huidige inflatiecijfers, koekjes bakken, al mijn recepten ordenen, boeken lezen, zomergasten uitzendingen die ik gemist heb kijken, eens een goede zoekopdracht op Lexa uitvoeren en niet alleen reageren op mannen die mij hebben benaderd etc.

Maar ik ben dus gewoon nog ziek en ik hang op de bank en kijk voor de tiende keer dezelfde flauwe romcom om in de middag een dutje te doen op bed. En hoewel ik over een paar dagen wel weer wat beter zal zijn, zal er vrees ik dan ook niet veel meer gebeuren dan dat. Ik zal wel een to-do lijstje gaan maken wat ik kan uitvoeren als ik echt eens de tijd heb. In december bijvoorbeeld, dan heb ik de hele maand vrij genomen.

Lexa 3

 

Ik had zondag de bus gemist en moest een half uur wachten op de volgende bus. Maar ik had Lexa op mijn telefoon, dus de tijd vloog voorbij en tijdens de busrit zat ik al een date te bespreken met de man die mij wel leuk leek.

Ja, zo snel kan het dus verkeren in de Lexa wereld.  Ik begin er nu ook een beetje aan te wennen, de spanning en de teleurstellingen verwerken als dingen anders lopen. Je moet er gewoon niet te zwaar aan tillen. Ik heb gelezen dat je gemiddeld 120 potentiële kandidaten af moet voor je de ware vindt. Nou ik hoop dat ik niet met ze allemaal koffie hoef te drinken. Dat worden dan heel wat bakkies.

Maar ik ga niet alle details delen op mijn blog. Dat is niet zo netjes en het wordt ook een beetje saai voor jullie.

Alleen als ik weer een date heb met een hartchirurg die motor rijdt en het blijkt een Hels Angel van de F-side zal ik jullie natuurlijk weer mee laten genieten. Ik snap nu trouwens ook waarom hij ineens wou bellen terwijl we al een date hadden staan. Maar de afspraak was op zondagmiddag en toen speelde Feijenoord.

De man waar ik komende zondag een date mee heb, heb ik gevraagd of zijn favoriete voetbalclub niet speelde op die tijd. ( Ik leer ook van eerdere ervaringen, ik ben een soort AI.) Een date met jou gaat natuurlijk voor voetbal, was het antwoord. Nou kijk, deze relatie heeft misschien potentie.

 

Lexa 2

 

De vorige keer had verteld dat ik een date had gehad. Ik wou er niet teveel over vertellen omdat ik niet wist hoe het verhaal verder zou gaan.

Het was een hele leuke en intelligente man en we hebben wel 3 uur zitten praten op het terras over van alles en nog wat.  Aan het eind zat hij nog een beetje te vissen of ik met hem meeging en dat hij voor mij zou gaan koken. Maar ik had keelontsteking en wou naar mijn bed. Dus we zouden elkaar het volgende weekend weer zien. Maar toen ging het mis, een vriend van hem ging dood en hij probeerde nog wel iets met mij af te spreken, maar toen werd hij nog ziek en toen kreeg ik allemaal berichtjes dat hij zich rot voelde en uiteindelijk wilde hij niet meer daten omdat hij niet lekker in zijn vel zat.

Ik was echt zwaar teleurgesteld. Ik had ook de hele tijd op berichtjes van hem zitten te wachten. Ik werd gek van mijzelf, om de 10 minuten checkte ik of ik al een berichtje van hem ontvangen had. Onnodig en stress verhogend, maar je zult maar iemand leuk vinden. Na zijn afscheidsberichtje stuurde ik het perfecte afscheidsberichtje terug ( al zeg ik het zelf, maar ik had er ook een uur over gedaan om het te schrijven) Dat was het dan, dacht ik. Maar ik kreeg een halve hartverzakking toen ik zag dat hij weer terug geschreven had. Hoezo? Het was toch klaar? Hij bleek gereageerd te hebben op mijn perfecte afscheidsbericht en schreef nu het perfecte afscheidsbericht terug. Argggh, in het bericht vertelde hij me dat hij me heeeel erg aardig vond, maar nu was hij voelde zich rot etc. Nu vond ik hem nog leuker maar het was al afgesloten.

Ik kreeg een berichtje van een universitair geschoolde motorrijder van 1.88 m, die er niet onaardig uitzag en ik ging weer verder. We schreven elkaar berichtjes en ik kreeg aardige berichtjes met veel emoji  terug. Hij werkte zeker niet in de zakelijke dienstverlening, daar zijn we niet zo scheutig met emoji. Maar misschien was hij wel werkzaam in de gezondheidszorg, (een soort Mac Dreamy?) en was emoji sturen in die branche niet ongebruikelijk. Ik vond het wel leuk om steeds berichtjes te krijgen en mijn hart maakte steeds een klein sprongetje. Maar ik wist maar weinig van hem en vertrouwde het toch niet helemaal. Dus ik stelde voor om koffie te gaan drinken zodat ik hem eens wat beter zou leren kennen.

We spraken af bij een koffietentje dichtbij Rotterdam Centraal. Maar hij stelde voor om eerst nog eens even te bellen. Dus ik belde op de afgesproken tijd.

Ring, Ring, Hij: Ja? ( hier haakte ik al af, wie neemt er nu op met ja, alleen als je crimineel bent of zeer ongemanierd)

Ik: met Jacqueline van Lexa, ik zou je bellen.

Hij: Ja dat is ook zo, je bent wel heel punctueel. Sorry dat ik zo slis, maar ik heb mijn gebitje niet in. (Hij klonk alsof hij drie pakjes zware shag per dag rookte) Goh, dit lijkt wel zo’n dating programma van tv.

Ik: Is dat zo, ik zou het niet weten, ik kijk niet zoveel tv.

Hij: Maar je gaat toch wel kijken als ik op tv kom? 

Ik: O, wat leuk, waarmee kom je op tv? 

Hij: Mijn familie is heel ehhh beroemd ( ik denk dat hij berucht wou zeggen) Maar dat vertel ik nog wel eens. Vertel eens wat over jezelf?

Ik: Nou ik heb al een heel uitgebreid profiel op Lexa gezet en over jou weet ik niet zoveel. Ik ben accountant en heb economie gestudeerd. Wat heb jij eigenlijk gestudeerd?

Hij: Haha, ik ben afgestudeerd aan de Hogeschool van Feijnoordkunde.

Dat leek mij wel een goed moment om te vertellen dat ik geen toekomst voor ons beiden zag. Hij was er echter van overtuigd dat ik een heel lief vrouwtje was omdat ik heel aardig klonk. Ik wou niet dat hij een rot gevoel aan dit gesprek zou overhouden en we praten nog een kwartiertje verder. Je kon enorm met hem lachen, ik heb in een deuk gelegen.  Hij was een enorm onderhoudende gesprekspartner met een geweldig gevoel voor humor. Maar daarna heb ik nog maar eens duidelijk gemaakt dat ik geen toekomst voor ons zag. Ik kreeg nog twee mailtjes van hem. Daar heb ik maar niet meer op gereageerd.

Ik vind dit Lexa gedoe een enorme rollercoaster aan emoties. Je gaat er iedere keer toch helemaal voor en dan wordt het niets. Maar je moet ook nog naar je werk. Geen flauw idee hoe de jeugd dat allemaal doet met een partner zoeken, maar ik ga afhaken. Oh ja, de helft van de jeugd loopt ook bij de geestelijke gezondheidszorg met depressie klachten. Vind ik helemaal niet zo gek eigenlijk.  

Dit weekend ben ik gezellig met mijn ex gaan kamperen, lekker rustig, je kent elkaar, geen verwachtingen, je weet wat je aan elkaar hebt. Het weekend was reuze leuk, ik denk dat ik het daar bij houd en geen zenuwslopende nieuwe relaties aan ga knopen.

Bedankt nog voor de reacties op Lexa 1 !!

Lexa

 

Bij mijn voornemens voor het nieuwe jaar stond het al, ik wou weer eens verliefd worden. Laatst was ik op een verjaardag van een vriendin. Haar nieuwe lover voor de hele visite hamburgers op de BBQ  te bakken. En ik dacht, dat wil ik ook wel, zo’n man in huis. Dus maar eens gebeld met een vriendin om een actieplan te bedenken.  Ga op single reis, raadde ze mij aan. Villa … staat goed bekend.

Ik heb eens gekeken, maar dan zijn er 15 mannen van jouw leeftijd, die single zijn en daar zou dan toevallig een man bij moeten zitten met wie het klikt. Volgens mij ben je 10 jaar verder om eens een goede match te vinden. Nee, dat moest beter kunnen.  Dus ik ging op Lexa, een datingsite.

Nou het is een hele aparte wereld, op zo’n datingsite. Je wordt dood gegooid met mailtjes. Je krijgt een dagelijkse selectie van 10 potentiële kandidaten. Je krijgt een mailtje als iemand je profiel hebt bekeken. Je krijgt een mailtje als iemand jou leuk vindt. Dan krijg je nog een dagelijks overzicht van de activiteiten op je account, hoeveel mannen jouw profiel hebben bezocht en hoeveel likes je hebt. Ik moet nog uitvissen, hoe ik dit aantal mailtjes naar beneden kan krijgen want ik word er een beetje moe van.

Vervolgens ga je maar eens kijken in de dagelijkse selectie. Je ziet een foto en een leeftijd en het aantal zoekcriteria waar aan hij voldoet. Hij heeft 4 overeenkomsten. Dat lijkt veel, maar dat valt wel mee. Dan is hij een man, tussen de 1.60 en 2.00 meter, tussen de 53 en 65 jaar en rookt niet. Dat zegt nog niet zoveel over de persoon zelf, dus je gaat zijn profiel maar eens bekijken.

Nu vullen de meeste mannen dat profiel dus niet in. Bij de vraag “Wat voor werk doe je”: is het  antwoord bijvoorbeeld: dat vertel ik later wel. Als je de moeite neemt om dat te typen, kun je net zo goed typen wat je doet. Of je moet een spion zijn. Maar bij mij heeft iemand dan al afgedaan. Er zijn maar heel weinig mannen die schrijven wat voor werk ze doen, terwijl dat juist een aanknopingspunt kan zijn om een gesprek te beginnen. Wat ze wel verrassend vaak invullen is welk sterrenbeeld ze hebben. Uh, wat moet ik met een sterrenbeeld?

Een aantal mannen gebruiken de ruimte om zichzelf te beschrijven om af te geven op de vrouwen profielen die ze lezen. Zo schrijven ze: kinderfoto’s en honden foto’s horen niet thuis op een datingsite.  Er was er ook één die schreef: ik wil een dunne vrouw, een vrouw moet voor mij dun zijn. Als je niet dun bent hoef je niet te reageren. Ik wil niet weer voor niets in mijn auto stappen en een heel end rijden en er achter komen dat ze niet dun is.  Ik ben benieuwd of er veel vrouwen gecharmeerd zullen zijn van zijn profiel. Hij had wel zijn beroep vermeld, hij was stukadoor.

Ik vind het wel handig als iemand een foto van zijn auto of hond post, dan weet ik meteen dat ik daar niet op hoef te reageren. Sommige anderen hebben een hele rits hobby’s als bergklimmen, mountainbike, hiken etc. Ik word al moe als ik dat lees. Anderen willen weer emigreren naar een warm land. Nee, dank u. Maar de meesten zijn zo algemeen en summier dat je je helemaal geen voorstelling kunt maken van hoe zo iemand is.

Ik heb ook al twee stalkers. Daar krijg ik iedere dag likes van. De ene zit in een open relatie waarin geen liefde meer is. En de andere had gewoon een verhaal waarbij ik dacht dat het wel een heel eng mannetje moest zijn. Ik zou ze moeten blokkeren, maar ik moet nog even uitvissen waar die knop zit. Maar als ik al die mails van Lexa heb gelezen heb ik er al weer genoeg van en denk ik, dat doe ik morgen wel als ik in de trein zit. Waarna ik in de trein lekker naar buiten ga kijken en het geheel vergeet.

Maar er was ook een leuke man, die wel zijn werk had vermeld: statistisch onderzoeker en normale hobby’s had. En daar heb ik mee afgesproken. Het was een hele leuke middag en we gaan voor een vervolg afspraak.

Chat GPT

 

Ik heb een betaald abonnement genomen op Chat GPT omdat ik gelezen had dat dit financiële data kon analyseren. Dat viel tegen want de 4 bestanden die ik ge-upload had kon hij niet interpreteren.

Maar je kunt ook vragen stellen aan Chat GPT en dat is heel leuk: Zoals : hoe maak je een planning voor een accountantskantoor, hoe stel je een jaarrekening samen, bedenk een plan om in een half jaar af te vallen, hoe kun je trainen om in de winter in zee te zwemmen etc.  Ik kreeg steeds een stappenplan, maar het was wel algemeen en er werd in de laatste alinea opgeroepen om een specialist te raadplegen om een op maat gemaakt plan te krijgen. Maar het haalde zeker het niveau van een artikel in de Libelle.

Zo vroeg ik: schrijf een blog met droge humor over de eerste stappen met Chat GPT. (De rest van deze blog is door Chat GPT geschreven):

ChatGPT

Titel: "Chat GPT: Een Ongezellige Dans met Kunstmatige Intelligentie"

Introductie: Welkom, lezers! Vandaag wil ik het met jullie hebben over mijn eerste avonturen met Chat GPT, een alledaagse AI-gebaseerde taalassistent. Ik moet zeggen dat het een interessante ervaring was, vol verrassingen, en een paar momenten waarop ik me afvroeg of ik de enige was die de grap niet begreep. Dus, laten we ons voorbereiden op een dans met kunstmatige intelligentie, waarbij de humor net zo droog is als een woestijn op een hete zomerdag!

1. De "Grappen" van Chat GPT: Als je denkt dat Chat GPT je zal doen schaterlachen, dan moet ik je teleurstellen. De AI heeft duidelijk een gebrek aan gevoel voor humor. Mijn pogingen om een lach te ontlokken waren als het voeren van een kippenpoot aan een vegetariër - volkomen zinloos. Maar hey, wie heeft er lachsalvo's nodig als je kunt genieten van een goede dosis droge humor?
2. Miscommunicatie, de Specialiteit van Chat GPT: Het lijkt erop dat Chat GPT zijn eigen interpretatie geeft aan mijn vragen en opmerkingen. Soms voelde het alsof ik met een buitenaardse wezen praatte dat een beetje moeite had om de menselijke taal te begrijpen. Ik vroeg bijvoorbeeld om het weerbericht en kreeg een lange monoloog over de geschiedenis van meteorologie. Nou ja, bedankt voor de geschiedenisles, Chat GPT, maar ik wilde gewoon weten of ik een paraplu nodig had!
3. Onverwachte Wendingen: Soms verraste Chat GPT me met totaal irrelevante antwoorden. Ik vroeg bijvoorbeeld om een eenvoudig recept voor lasagne, en de AI begon een verhandeling over de oorsprong van pasta en de beste Italiaanse restaurants ter wereld. Ik begrijp dat het belangrijk is om je horizon te verbreden, maar ik wilde gewoon een smakelijk diner, geen culinaire wereldtournee.
4. De Eenzame Dans: Chat GPT is geen geweldige partner voor een sociaal gesprek. Het lijkt erop dat mijn virtuele danspartner een ster is in het vermijden van betrokkenheid. Ik kon geen normaal gesprek voeren zonder dat de AI afdwaalde naar vreemde onderwerpen of simpelweg niet reageerde. Het voelde als een éénrichtingsgesprek waarbij ik de enige was die de moeite nam om te praten.

Conclusie: Chat GPT is misschien niet de beste metgezel als je op zoek bent naar gezelligheid en een levendige interactie. Maar laten we eerlijk zijn, het is een AI. We kunnen niet verwachten dat het dezelfde menselijke connectie biedt als een echt persoon. Ondanks de vreemde antwoorden en onverwachte wendingen, heeft de droge humor van Chat GPT toch zijn charme. Soms is het gewoon verfrissend om te lachen om iets dat zo slecht is dat het eigenlijk goed wordt.

Dus, als je op zoek bent naar een AI die je met een bulderende lach kan vermaken, dan is Chat GPT niet de beste keuze. Maar als je in bent voor een ongezellige dans met kunstmatige intelligentie, vol droge humor en absurde wendingen, dan zal deze AI je zeker niet teleurstellen.

Vakantie

 

Ik heb vakantie, wat een pret. Ik ben een paar dagen naar Terschelling geweest om in vakantiestemming te komen en nu ben ik lekker thuis. Het vakantiegevoel is optimaal.

Ik las een stukje van Cindy Hoetmer over vakantie, haar voorkeur gaat uit naar een stad die aan zee grenst. Een stad, zodat er genoeg te doen valt en aan zee zodat ze in no-time op het strand is.

Mijn voorkeur gaat altijd uit naar een plaats waar je zonder auto goed uit de voeten kunt. Een stad met goed openbaar vervoer dus zoals Londen waar ik in mei was. Of met een centrum zo klein dat je alles lopend af kunt, zoals Aken waar ik dit voorjaar was. Maar op Terschelling heb ik dan weer alles op de huurfiets gedaan, dat was ook fijn omdat er een vrij fietspad over het eiland loopt. Wel zat ik in Hoorn, 11 kilometer van de boot, dat was nog even afzien met de harde wind. Venetië vind ik trouwens ook zo super omdat je daar alles met bootjes doet.  

Maar mensen die een auto hebben gaan in de vakantie meestal naar een beetje afgelegen plekken waar ze hun auto goed en gratis kunnen parkeren. Dat geeft weer een hele andere kijk op de ideale vakantiebestemming.

Ik vind dat vakantiegeld moet worden afgeschaft. Het is echt een belachelijk concept. Jij bent werknemer dus je kunt niet met geld omgaan, dus wij houden 8% van je loon in, je krijgt hier geen rente op, en pas na een jaar keren we het uit omdat je dan op vakantie moet gaan.

Het hele jaar door gaan mensen op vakantie, waarom dan in mei uitbetaald? Waarom moet ik mijn werkgever een renteloze lening geven? Als ik niet zelf zou kunnen sparen voor een vakantie, wat moet het dan als mijn wasmachine stuk gaat, of mijn koelkast.

Jongeren die bij de supermarkt werken krijgen vaak hun vakantiegeld direct uitbetaald bovenop het uurloon. Waarom worden volwassenen dan zo betutteld?

Bovendien gaan mensen ervan uit dat als ze 2000,- vakantiegeld krijgen, dit ook aan een vakantie besteed hoort te worden en kiezen ze een vakantie van 2000,- uit. Ik vind het absurd veel geld om 8% van je inkomen aan vakantie uit te geven.

 

Focus

 

Jongens wat is het warm. Ik doe in de ochtend nog wel iets, maar vanaf 12.00 uur blijf ik binnen en ga ik op een stoel zitten lezen. Je moet je niet teveel inspannen met die hitte.

Maar zo kom ik eindelijk eens door die stapel boeken heen van de bieb.

Ik had Focus Bites, 10 life hacks voor meer focus van de bieb gehaald. Ik had het net bij de AKO zien liggen. En nu al bij de bieb, ongelofelijk.

 In het boekje worden 10 hulpmiddelen beschreven voor meer focus.

1.       1. Muziek aan

2.       2. Kort dutje doen voor creativiteit

3.       3. Leg je telefoon uit het zicht

4.       4.Je kunt door de truc van het huis, dingen beter onthouden.

5.       5. Hoofd leegmaken door eerst al je gedachten op papier te zetten

6.       6.Door te tekenen of rond te lopen tijdens een telefoongesprek kun je je beter focussen

7.       7. Tijdsblokken zonder afleiding inplannen

8.       8. High fives, of aanraking helpt om betere teams te maken.

9.       9. Email notificaties uit zetten

10.   10. Vervelen.

 

Maar ik vraag me af wat ik nu aan dit boek heb. Het meeste van de lijst doe ik al. Muziek aan en je hoofd leegmaken door je gedachten op papier te zetten. IK ben begonnen met mijn gedachten op papier te zetten door het boek The Artist way, wat wel een goed boek is. Hier heb ik geleerd in de Morning pages om iedere morgen je hoofd leeg te maken door op te schrijven wat je bezig houdt. Gewoon alles dwars door elkaar. Ik maak dan altijd aan de zijkant een lijstje van de ideeën die ik krijg tijdens het schrijven.

Maar die truc van het huis, om dingen die je wilt onthouden te koppelen aan spullen in een huis, die heb ik nooit begrepen. Ik heb deze truc al vaak gelezen en het schijnt het beste te zijn om dingen te onthouden. Maar eerlijk gezegd hoef ik ook niet zoveel te onthouden. Google is altijd dichtbij en op mijn telefoonnummer en kenteken na, wordt mij niet zoveel gevraagd.

En om nou te gaan high-fiven op kantoor? Ik was eigenlijk wel blij met Corona. Nog steeds houdt iedereen afstand op kantoor en ben je van dat zoenen met Nieuwjaar verlost.

Nou vanmiddag wordt het weer 30 graden, ik denk dat ik mij lekker op punt 10 ga focussen. Als ik mij eens goed ga vervelen vanmiddag, ben ik morgen hartstikke gefocust.

 

 

Hnag Youth

 

IK ben naar een optreden gegaan van Hang Youth. Nu was ik wel vaker naar een festival gegaan waar zij optraden. Maar omdat ze bekend zijn, zijn ze meestal de slotact. En dan ben ik allang weer weg want ik wil op tijd in mijn bedje liggen.

Maar nu was er een festival zowaar in Den Haag waar ze op de christelijke tijd van 20.00- 21.00 uur optraden. Kijk, daar houd ik nu van. Bovendien was de entree maar een tientje.

Ik heb echt genoten van het optreden. De jongens zijn zo enthousiast. De energie spat er van af. Het optreden duurde een uur en ze speelden wel 50 nummers. Sommige nummers waren erg kort.

Bijvoorbeeld: de intro van Batman: TADADADA DADA Batman is een fascist. Dat was het hele nummer. Als je nu zegt, waar slaat die tekst op, is dit wel goed onderbouwd, welke ideologie zit hierachter? Dan moet ik zeggen, je hebt wel een punt. Ik heb vanmorgen de songteksten van de jongelui eens zitten lezen en ik vond de teksten ook wat ongenuanceerd.

Maar ja, dat is nu net punk. En op het podium brengen ze het leuk. Dan zeggen ze : Jullie burgermeester is een kankermongool. Ja, maar ik zeg dit met het grootste respect. Alles wat ik zeg is met het grootste respect. Disclaimer. Zo ik kan zeggen wat ik wil, buutvrij.

Ik vind het wel leuk dat er weer punkoptreden zijn. Vorige week was ik naar Sniester ook een festival met wel 90 bandjes in 2 dagen. En de helft van de bandjes had wel in zijn beschrijving staan dat ze post punk waren. Nu ben ik bij 7 van die post punk bandjes gaan kijken ( ja maar 7 want ik wou op tijd in mijn bedje liggen dus ik haakte vroeg af) maar er waren er maar 2 van die ik als post punk zou omschrijven. Van alle bandjes die ik zag had alleen Hang Youth het supersnelle punk  tempo en korte nummers. Ondertussen is punk nu echt een hype geworden.

Er wordt in de media gezegd dat, dat komt omdat de problemen van de jeugd nu vergelijkbaar zijn met de jaren 80 en dat daarom er een punk revival is. Ik vind dat grote onzin. Er zijn nu hele andere dingen aan de hand. In de jaren 80 was er geen werk er waren overal massaontslagen en je had geen uitzicht op een baan in de toekomst. Nu moet je van goeden huize komen om nog een excuus te hebben om geen baan te hebben en enige handigheid ontwikkelen om de headhunters te ontwijken. Er zijn geen huizen, maar er zijn nooit genoeg huizen geweest. Dat is van alle tijden.

Ik denk dat je na 30 jaar gewoon een revival krijgt. In de jaren 80 grepen we terug op de jaren 50. En nu grijpen ze terug op de jaren 80.

 

A12

 

 

Toen de eerste aankondiging kwam dat Extintion Rebellion de A12 ging bezetten vond ik dat de sufste aktie die er ooit was gedaan.

De A12 was namelijk net een half jaar afgesloten geweest voor wegwerkzaamheden. De meeste mensen wisten niet eens dat hij weer open was. En wat zou een extra middagje dicht nu uithalen. Als iemand het opmerkte zou hij denken dat de wegwerkzaamheden uitliepen.

Begin dit jaar was een vriendin van mij wezen kijken naar het protest. En de keer daarop stond ik in een kringloopzaak en de jongen bij de kassa vertelde dat hij die middag vrij had om naar de A12 met vrienden te gaan. Toen bedacht ik mij dat ik ook wel eens een kijkje kon gaan nemen de volgende keer. Ik schreef het in mijn agenda en zag dat er ook cursussen aktie voeren werden gegeven. Ook de cursus schreef ik in mijn agenda.

Naar de cursus ben ik niet gegaan omdat er iets tussenkwam maar dus wel naar de protest aktie zelf. De dag daarvoor sprak ik iemand wiens nichtje de vorige keer was gegaan. Zij had wel de cursus gedaan. Ze zat daarna in een app groep waarbij je een berichtje kreeg tijdens de demonstratie wanneer je je uit de voeten moest maken als je niet gearresteerd wilde worden. Ik maakte me een beetje zorgen dat ik deze appjes moest missen maar besloot toch een kijkje te gaan nemen.

Om half 12 kwam ik op het Centraal Station van Den Haag aan. Een drukte van jewelste met allemaal mensen met spandoeken. Ik zag een groep: Grootouders voor het klimaat. Ik dacht als ik mij daar nu bij aansluit, zal het vast wel loslopen. Maar de groep kwam niet erg in beweging en ik besloot zelf op pad te gaan. Er was een grote stroom mensen vanuit het station onderweg naar de A12. Je hoefde niet echt te zoeken naar de weg, gewoon volg de meute. Onderweg kwam ik een gezellig hoempapa bandje tegen. Toen kreeg ik een appje van een vriendin die ook ging. Dus ik besloot op haar te wachten bij het bandje.

Ondertussen had ik een poster gekregen van Shell die mensen stonden uit te delen. Ik kreeg veel positieve reacties op de poster. Het voelde wat ongemakkelijk dat ik de complimenten kreeg van andermans werk.

Bij de tunnelbak van de A12 stond veel politie en de tunnel was afgezet met schermen. Er ging een gejuich op door het publiek, de A12 was bezet en het was de bedoeling dat we naar het begin van de A12 gingen. Toen mijn vriendin er was deden we dat dan ook. Onderweg stond er ME langs de A12. Verderop stond er niemand en we keken even naar beneden naar de A12. Meteen kwam een agent te paard op ons af om ons weg te sturen. Het was beangstigend. Zo’n paard is groot en je weet niet hoe hard ze optreden, dus we maakten ons maar snel uit de voeten.

Bij het begin van de A12 stonden duizenden mensen op het malieveld. Waar je overigens ook gewoon mocht demonstreren. Je deed niets illegaals als je daar stond. Maar nu ik er dan toch was wou ik ook wel even op de A12 staan. Ik wilde niet gearresteerd worden en omdat ik niet in de whatsapp groep zat besloot ik gewoon maar goed op de mensen in mijn omgeving te letten. Toen ik op een gegeven moment zag dat de agenten die in het publiek stonden op de A12 opeens allemaal aan de kant gingen riep ik naar mijn vriendin dat we weg moesten wezen.

Even later ging het waterkanon spuiten. Maar het kanon spoot met een boogje, dus je werd alleen nat, verder gebeurde er niets. De mensen aan de kant gingen zingen op de wijze van Hi-Ha- Hondelul met de tekst You are not alone, voor de mensen die vooraan in de straal water stonden. Dat was heel indrukwekkend. Omdat er echt steun uit sprak van de omstanders voor de hardcore aktievoerders.

De sfeer was gemoedelijk, ik wist zeker dat als de politie de demonstratie had willen beëindigen ze dit meteen hadden kunnen doen. Na een uurtje hielden we het voor gezien en gingen een drankje doen in Paviljoen Malieveld.

‘s Avonds op het nieuws zag je helemaal geen beelden van de duizenden mensen op het Malieveld. Alleen werden de paar honderd mensen op de A 12 in beeld gebracht. Er werd ook niet verteld hoeveel mensen er waren, alleen hoeveel er gearresteerd waren. Ik vond dat een verkeerd beeld geven. Nu leek het net alsof het een demonstratie van extremisten was, die zich lieten arresteren. terwijl het echt veel bredere beweging was. Dat had ik eigenlijk niet van de NOS verwacht.

 

Eckhart Tolle

 

Ik heb het wel een beetje gehad met die zelfhulpboeken. Begin dit jaar zag ik een advertentie op Facebook van de app Headway voorbij komen. Voor 59 euro kon je een jaar lang uittreksels lezen/luisteren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Ik liet deze aanbieding voorbij gaan, maar in de dagen daarna kreeg ik steeds nieuwe aanbiedingen van Headway. Toen de app 29 euro kostte heb ik tenslotte maar toegehapt.

Nu luister ik dus boeken over persoonlijke ontwikkeling. Maar het komt allemaal een beetje op hetzelfde neer.

1.     1   Doe minder

2.    2    Focus je op dingen die belangrijk voor je zijn,

3.    3   Doe vervolgens wat je moet doen

4.     4  Trek je niets aan van anderen maar doe de dingen die voor jou belangrijk zijn.

Nu ben ik wel een beetje genezen van mijn neiging om eindeloos boeken aan te schaffen, die 29 euro waren welbesteed.

Maar in de bieb graaide ik laatst toch de dvd Finding Life’s purpose mee. Van Eckhart Tolle. Pas toen de uitleentermijn bijna verstreken was ging ik hem kijken. Maar het was mind blowing. Eindelijk legde iemand mij uit wat het doel van het mediteren is. Ik mediteer al zo’n 20 jaar af en aan. En de laatste 2 jaar iedere dag.

In de meditatie probeer ik mij te focussen op mijn ademhaling. Maar voor je het weet zit je te bedenken wat je voor avondeten moet maken, en of je daar nog boodschappen voor moet doen. Oh, nee, ik zat te mediteren. Dan ga ik mij weer focussen om even later te bedenken dat ik nog wel een kopje koffie lust. Oh, daar is het eindsignaal alweer. Nou ja, morgen beter.

Eckhart legt uit dat al die gedachten je afleiden van het ervaren van het moment. Het nu. Gewoon te zijn, genieten, ervaren wat er gebeurd om je heen, zonder die constante stroom van gedachten die om er wat van te vinden en te bedenken wat je hierna gaat doen.

Als je in flow bent dan ben je één met het moment, en dan zit je niet aan andere dingen te denken. Ik ervaar dat bij hardlopen, soms op mijn werk, seks,  op vakantie. Daarom zijn dat leuke dingen om te doen. En volgens Eckhart is dat de bedoeling: om meer in het moment te zijn.

Door te mediteren word je, je bewust van de constante stroom van gedachten en kun je proberen deze stroom te onderbreken en aandacht te geven aan wat er om je heen gebeurd.

Het tweede deel van de dvd is voor mij nog een beetje te hoog gegrepen. Het gaat erom dat we allemaal deel uitmaken van hetzelfde universum. We zijn allemaal verschijningsvormen van hetzelfde universum. Daarom zijn er eigenlijk geen anderen, we zijn één.

Nou, daar moet ik nog even op studeren. Maar ik zag dat bij Headway 2 uittreksels van zijn boeken staan. Dus wie weet, heb ik na twee keer een kwartiertje luisteren ook het universum onder controle.   

 

 

Eerste zondag van de maand

 

“Je moet die banden wel elke maand even oppompen”, zei de fietsenmaker. “Want die antilekbanden zijn zo dik, je merkt het niet als er te weinig lucht in zit”

Ja, maar wanneer ga ik dat dan doen dacht ik? Nou ja, de eerste zondag van de maand dan maar. En zo werd deze dag geboren.

Als ik dan toch mijn banden oppomp, kan ik meteen even het waterpeil in de cv checken. En ik moet ook iedere maand even het afvoerbakje van de vaatwasser schoonmaken. En de batterij van de deurbel opladen. En dan kan ik ook kijken wie er deze maand jarig zijn en een verjaardagskaart uitzoeken.

Ik heb een lijstje gemaakt en werk dat iedere maand in een half uurtje af.

 En als er een nieuw kwartaal aanbreekt heb ik een aanvulling op het lijstje: De vriezer ontdooien, op hoge temperatuur wassen, vaatwasser met reiniger laten draaien.

En met oude en nieuw ga ik mijn matras keren, foto’s van het afgelopen jaar uitzoeken en de waterkoker en koffiezetapparaat ontkalken.

Nu is mijn huis niet meteen spic en span maar ik heb geen boze cv monteur meer te woord hoeven te staan omdat ik niet gebeld had terwijl de cv een alarm melding had gegeven. Ik keek namelijk nooit naar dat ding. Maar de zondag is niet heilig hoor, soms werk ik mijn klusjes gewoon op een vrijdag af.

 

Louteren

 

Louteren

Vorige week zag ik de Facebookpagina van Rob, een vriend het KKC, de middelbare school waar ik naar toe ging. Hij had een lied geschreven als eerbetoon aan Jeroen Louter die ook tot het vriendenclubje van het KKC hoorde, die overleden was.

Ik schrok van het bericht. Een maand eerder had Jeroen, een bericht geplaatst op LinkedIn. Hij was benaderd door een headhunter: een tumor in zijn hoofd. En nu had hij een nieuwe werkplek: hij was nu patiënt in plaats van verpleger.

Ik had op dit bericht willen reageren, maar ik wist niet goed welke woorden ik moest gebruiken en ik wilde me er niet makkelijk van af maken. Jeroen was een goede vriend uit de KKC tijd. Maar nu was het te laat en zouden mijn woorden hem nooit meer bereiken.

Ik vroeg Rob of hij wist wanneer de uitvaart was, en hij appte dat nog 2 andere vrienden van het KKC die maand ervoor waren overleden. Ik was helemaal van slag. Waren wij de laatste der Mohikanen van het KKC? Ik ging contact opnemen met de mensen die ik uit die tijd nog kende. Met Lucas, die journalist is ging ik een hele avond appen. Lucas onderzocht alle accounts van Jeroen. Hij kwam erachter dat Jeroen al in 2019 een bericht gepost had dat hij een hersentumor had.

Op woensdag ben ik met een vriendin naar de crematie gegaan. Het was fijn om daar te zijn. Jeroen had de uitvaart zelf geregisseerd. Hij had de muziek uitgezocht, sommige nummers waren van zijn eigen band, en sprekers uitgenodigd. De sprekers hadden ook een thema van hem meegekregen.

De thema’s waren: verbondenheid, muziek, werk, vriendschap 2x, familie en gezin.

De twee sprekers over vriendschap waren van het vriendenclubje van het KKC. We waren nog niet allemaal dood en met hun speech brachten ze de tijd van het KKC weer tot leven.

Ik kwam er achter dat Jeroen die altijd in dezelfde blauwe trui liep, 3 dezelfde truien had. Hij waste zijn trui dus wel eens. Op de foto heeft hij ook die trui aan.

Alle sprekers vertelden hoe authentiek en eigenwijs Jeroen was, en zo herinnerde ik hem ook.

Hij was als dienstweigeraar bij de geestelijk gehandicaptenzorg in dienst gesteld. Hij vond het fantastisch werk en is zijn hele leven als verpleger en later als coach in de geestelijke gezondheidszorg blijven werken.

Hij had in zijn leven ook de nodige ellende meegemaakt, zijn stiefdochter had zich van het leven beroofd.

Bij het verlaten van de aula lag er nog een presente voor ons klaar. Twee wierook stokjes met een kaartje. Had Jeroen ook zelf geregeld.

 

Cybercrime

Jullie hebben eventjes niets van mij gehoord. Dat kwam omdat ik weer problemen had met mijn oog.

De traanklier kwam helemaal mijn oog in gezwommen. Nu wil ik niet geopereerd worden, en al helemaal niet aan mijn oog. Maar ik wil ook niet als een freak door het leven gaan. Daarom had ik dan toch maar een afspraak met een oogarts gemaakt om over een operatie te praten. Maar toen gebeurde er een mirakel: de traanklier verdween weer uit mijn oog en ging in een hoekje zitten.

Nou ja, voor niets alle voors en tegens van een operatie afgewogen.

Naast deze bezigheid was ik ook heel veel aan het werken en ging ik naar cursussen.

Er was een interessante cursus over cyber criminaliteit.

De cursus werd gegeven door een EDP auditor (zij controleren IT systemen) Toen hij vorig jaar naar een feestje van de beroepsorganisatie van EDP auditors ging, NOREA, kon je daar een I pad winnen.

Je kon gewoon een QR code scannen van een kaartje dat daar lag, je vulde je gegevens in, en je deed mee aan de wedstrijd. Van de 500 EDP auditors deden er 380 mee. Alleen de kaartjes waren gemaakt door een stel hackers, zij waren die ochtend met een KPN jas aan het terrein opgelopen en hadden de kaartjes neergelegd. Het was een kaartje met het NOREA logo erop, niemand had argwaan. Nu waren het ethical hackers. Die hacken om aan te tonen dat de beveiliging niet op orde is en doen verder geen kwade dingen. Maar het geeft wel aan dat iedereen, ook de beroepsorganisatie om de tuin te leiden valt.

Nu kun je er ook iets tegen doen. Niet alle tips die gegeven werden op deze cursus zijn voor een privé persoon van toepassing maar ik heb er toch 3 die je zelf kunt doen.

1.       Kijk of je account gehackt is. Op de site haveibeenpwned.com je email accounts, LinkedIn etc.

2.       Gebruik niet hetzelfde wachtwoord voor alle accounts. Maar dat ga je natuurlijk niet onthouden al die wachtwoorden. Dus neem een wachtwoorden kluis. Op Keepass.info heb je een goede gratis kluis. Voor 15 euro krijg je meer opties.

3.       Stel twee-staps verificatie in op je email. Dit kan met Microsoft of google . Je kunt er ook over denken om 2 email adressen te beheren. De eerste voor je serieuze mailverkeer en de tweede als je verplicht een email adres moet achterlaten om een I pad te winnen of  voor nieuwsbrieven etc. dan laat je niet overal je gegevens achter.

Veel succes ermee!! Neem het serieus, het is niet leuk als je identiteit wordt gestolen. 

Sorry

 

Nog even terugkomend op mijn vorige blog over cash:

Na de tip van mevrouw Niekje heb ik naar de aflevering van Radar gekeken over het nieuwe wetsvoorstel om alle banktransacties boven de € 100,- te controleren. Het is nog veel erger dan ik dacht. De banken gaan de transacties controleren. En als je niet meewerkt, of je antwoord is niet goed dan blokkeren ze je rekening. En geloof me, het leven is niet eenvoudig als je geen bankrekening meer hebt. Echt er zou een massaal protest moeten komen.

Iets anders dat mij dwars zit, is dat sommige mensen, vaak vrouwen, de hele dag sorry zeggen.

Toen ik als kind het woord sorry leerde vond ik dat een prachtig woord. Ik zei het de hele dag tegen alles en iedereen. Sorry stoel, dat ik tegen je aanstoot. Sorry kapstok, dat ik mijn jas ophang. Als kind dat zegt, is dat grappig maar op een gegeven moment moet je er mee ophouden.

Sorry dat ik bij het koffiezetapparaat sta, terwijl jij ook koffie wilt.

Sorry dat ik bel, heb je er last van?

Sorry dat ik besta!

Het kan ook anders. Als niemand aangeeft ergens last van te hebben, verontschuldig je dan ook niet. Het is normaal dat iemand anders even op je wacht als jij eerder bij het koffiezetapparaat staat. En als iemand zegt: ik heb er last van als je belt, kun je dat in een andere kamer doen want ik kan me zo niet concentreren. Zeg dan: Bedankt dat je me er op wijst, ik zal er in het vervolg rekening mee houden.

Zeg geen sorry maar bedankt. Dat is straalt vertrouwen uit in plaats van schaamte om te bestaan.  

Forenzen

 

Donderdag moest ik naar de tandarts voor een nieuwe kroon. Nu is dit niet zo fijn, omdat de oude weggeboord moet worden en daaronder een gaatje zat. Dat ook nog uitgeboord moest worden. Het is mij trouwens een raadsel hoe ik een gaatje onder een kroon kan krijgen.

Afijn, na zo’n drie kwartier in de martelstoel, ging ik naar mijn werk. Daar kreeg ik te horen dat het bedrijf gaat verhuizen naar een bedrijventerrein aan de snelweg.

Dit kwam voor mij niet echt als een verrassing want de nieuwe baas woont in een nieuwbouwwijk in Zuid en dat is lekker aanrijden voor hem in zijn Tesla. Verder gaat hij nooit naar buiten, dus een bedrijventerrein is prima voor hem.

Mijn eerste reactie was : ik ga niet iedere dag in de auto op de snelweg in de file staan. Daarvoor woon ik niet in de stad. Bedrijven genoeg in de omgeving waar ik kan werken en gewoon naar toe kan fietsen. En dan kan ik in de pauze gewoon in een winkelstraat een rondje lopen.

De volgende dag moest ik bij de mondhygeniste zijn. Ja, ik zorg goed voor mijn gebit. Toen ze vroeg : Hoe gaat het ermee, antwoorde ik uit de grond van mijn hart: Het gaat kut. En ik vertelde over de verhuizing. Maar dan neem je toch een elektrische fiets zei ze. Daar werd ik meteen vrolijk van. Lekker op de fiets naar mijn werk.

Daarna had ik nog een afspraak met een diëtiste omdat ik toch weer wat kilo’s ben aangekomen en dit verandert moet worden.

Mariette, de diëtiste zag alleen maar voordelen in de verhuizing. Niet alleen ging ik een langer stuk fietsen iedere dag maar in de pauze kon ik ook geen koekjes kopen in de supermarkt. Iets wat ik nu vaak doe, en dat dus geen goede invloed heeft op mijn figuur. Straks was er in geen velden of wegen een supermarkt of überhaupt een winkel te bekennen.

Een sterk staaltje omdenken.

Cash

 

Als accountant is contant geld bij een klant een hel. Je krijgt er nooit helemaal grip op. Bankmutaties zijn veel makkelijker, je kunt precies zien waar het vandaan komt en waar het naar toe gaat en hoeveel er eind december op de bank staat.

En dat is precies wat ik er op tegen heb. In de maatschappij moet niet alles te volgen zijn door een Big Brother die al onze gangen na kan gaan. Laatst hoorde ik dat een overheidsinstantie een aanvraag had gedaan om alle bankmutaties boven de € 100,- te controleren. Het is niet toegestaan, maar ik gruw er van dat zoiets maar bedacht wordt.

Ik weet het, duistere zaakjes worden ook cash afgerekend en weer witgewassen. Drugshandel, prostitutie en afpersen, het gaat allemaal contant. Toch vind ik dat er ruimte voor ruis moet zijn in een maatschappij. Een 17 jarige die een pakje sigaretten wil kopen, wat geld geven aan iemand in de bijstand, moet kunnen vind ik. En als alles gecontroleerd wordt krijg je echt een politiestaat.

In Oost Berlijn kun je op veel plaatsen niet pinnen. Ze zijn  er nog huiverig voor de overheid en willen geen girale sporen nalaten.

Zelf heb ik me ook weer voorgenomen om wat meer cash te gaan betalen en zo een beetje ruis te gaan veroorzaken. En ja, ook voor mijn heroïne handeltje 😊