Vorig weekend stond een interview met Conny Palmer in de Volkskrant.
En ik heb mij kapot geërgerd.
Ik heb wel een Meiden die rijden gekeken en deze
meiden doen heel normaal over hun beroep. Zelf ben ik accountant en dat is ook wel
een mannenberoep in die zin dat er weinig vrouwen zijn die het beroep
uitoefenen. Ik werk op de controle afdeling van een accountantskantoor en van
de 10 mensen die daar werken ben ik de enige vrouw. En als ik naar een cursus
ga is de verhouding man vrouw ook vaak 1:10. Maar ik kan je zeggen: mannen zijn
net mensen, je kunt gewoon met ze praten en ze eten je niet op.
Toen het boek de Wetten van Conny Palmer in 1991
uitkwam heb ik het gelezen. Ik vond het een erg goed boek. Het is alweer eventjes
geleden dus het staat mij niet helemaal helder meer voor de geest. Maar wat ik
me herinner is dat zij in het boek een relatie krijgt met 7 verschillende
mannen en ze beschrijft hun wereld waarin ze leven. Van een filosoof, ex-priester
en andere verschillende beroepen.
Wat ik vroeger leuk vond, als ik een nieuw vriendje had, dat
ik een nieuwe wereld leerde kennen. Zijn wereld. Dan had ik een vriendje die DJ
was en dan ging ik mee naar disco’s waar hij draaide. Leerde hij me basgitaar
spelen. En de volgende nam je weer mee naar een andere nieuwe wereld. Andersom
gold dit natuurlijk ook. Zo maakte ik al mijn vriendjes binnen een week lid van
de bibliotheek. Dat was mijn wereld.