zondag 26 februari 2023

Forenzen

 

Donderdag moest ik naar de tandarts voor een nieuwe kroon. Nu is dit niet zo fijn, omdat de oude weggeboord moet worden en daaronder een gaatje zat. Dat ook nog uitgeboord moest worden. Het is mij trouwens een raadsel hoe ik een gaatje onder een kroon kan krijgen.

Afijn, na zo’n drie kwartier in de martelstoel, ging ik naar mijn werk. Daar kreeg ik te horen dat het bedrijf gaat verhuizen naar een bedrijventerrein aan de snelweg.

Dit kwam voor mij niet echt als een verrassing want de nieuwe baas woont in een nieuwbouwwijk in Zuid en dat is lekker aanrijden voor hem in zijn Tesla. Verder gaat hij nooit naar buiten, dus een bedrijventerrein is prima voor hem.

Mijn eerste reactie was : ik ga niet iedere dag in de auto op de snelweg in de file staan. Daarvoor woon ik niet in de stad. Bedrijven genoeg in de omgeving waar ik kan werken en gewoon naar toe kan fietsen. En dan kan ik in de pauze gewoon in een winkelstraat een rondje lopen.

De volgende dag moest ik bij de mondhygeniste zijn. Ja, ik zorg goed voor mijn gebit. Toen ze vroeg : Hoe gaat het ermee, antwoorde ik uit de grond van mijn hart: Het gaat kut. En ik vertelde over de verhuizing. Maar dan neem je toch een elektrische fiets zei ze. Daar werd ik meteen vrolijk van. Lekker op de fiets naar mijn werk.

Daarna had ik nog een afspraak met een diëtiste omdat ik toch weer wat kilo’s ben aangekomen en dit verandert moet worden.

Mariette, de diëtiste zag alleen maar voordelen in de verhuizing. Niet alleen ging ik een langer stuk fietsen iedere dag maar in de pauze kon ik ook geen koekjes kopen in de supermarkt. Iets wat ik nu vaak doe, en dat dus geen goede invloed heeft op mijn figuur. Straks was er in geen velden of wegen een supermarkt of überhaupt een winkel te bekennen.

Een sterk staaltje omdenken.

zondag 19 februari 2023

Cash

 

Als accountant is contant geld bij een klant een hel. Je krijgt er nooit helemaal grip op. Bankmutaties zijn veel makkelijker, je kunt precies zien waar het vandaan komt en waar het naar toe gaat en hoeveel er eind december op de bank staat.

En dat is precies wat ik er op tegen heb. In de maatschappij moet niet alles te volgen zijn door een Big Brother die al onze gangen na kan gaan. Laatst hoorde ik dat een overheidsinstantie een aanvraag had gedaan om alle bankmutaties boven de € 100,- te controleren. Het is niet toegestaan, maar ik gruw er van dat zoiets maar bedacht wordt.

Ik weet het, duistere zaakjes worden ook cash afgerekend en weer witgewassen. Drugshandel, prostitutie en afpersen, het gaat allemaal contant. Toch vind ik dat er ruimte voor ruis moet zijn in een maatschappij. Een 17 jarige die een pakje sigaretten wil kopen, wat geld geven aan iemand in de bijstand, moet kunnen vind ik. En als alles gecontroleerd wordt krijg je echt een politiestaat.

In Oost Berlijn kun je op veel plaatsen niet pinnen. Ze zijn  er nog huiverig voor de overheid en willen geen girale sporen nalaten.

Zelf heb ik me ook weer voorgenomen om wat meer cash te gaan betalen en zo een beetje ruis te gaan veroorzaken. En ja, ook voor mijn heroïne handeltje 😊

   

donderdag 9 februari 2023

Het meisje met de parel

 Vorig jaar, toen ik nog gezond was, had ik een leuk weekend gepland. Op vrijdag naar de Gezondheidsbeurs in Utrecht en zaterdag naar een punkfestival in Rotterdam

Maar nu het zover was, was ik nog niet fit. Ik moest nog herstellen van mijn oog- en keelontsteking.

Ik besloot om vrijdag niet naar Utrecht te gaan en alleen zaterdagmiddag naar het festival te gaan.

Vrijdag kon ik dan mooi afspreken met het Kurhaus. Zij hadden mij om advies gevraagd. Het Kurhaus wil een Little Free Library beginnen en hadden mij, als oude rot in het vak, gevraagd of ik langs wou komen om ze van de ins en outs op de hoogte te brengen. Reuze leuk natuurlijk.

Maar toen ik vrijdagmiddag lippenstift opdeed voor mijn afspraak met het Kurhaus, schrok ik me rot. Mijn oog was weer gaan ontsteken. En het weekend stond voor de deur, dus ik moest snel handelen. Nu begon net het telefonisch spreekuur van mijn huisarts, dus belde ik deze maar even. Zij vertelde dat ik direct contact op kon nemen met het ziekenhuis. Nou, dat zou ik dan wel doen na mijn afspraak met het Kurhaus. Want dat ging ik mij niet door mijn neus laten boren. Het was een leuk gesprek in het Kurhaus en ik kon veel tips geven. Maar na het gesprek ging ik snel naar huis om het ziekenhuis te bellen. Ik bleek toch een verwijzing van de huisarts nodig te hebben, gelukkig mocht ik daar langskomen en regelde de huisarts een afspraak om 19.00 uur in het ziekenhuis.

Met een tasje met logeerspulletjes ging ik er s avonds naar toe. De vorige keer moest ik ook vier dagen blijven en was het heel onhandig dat ik daar geen rekening mee had gehouden. Deze keer liep het echter anders. De arts zei dat het geen ontsteking was, maar wist niet wat het wel was. Na ellendig veel ellendige testjes met mijn oog ( hij ging zelfs mijn oogleden dubbel vouwen!!!) mocht ik met een flesje oogdruppels naar huis. Om de volgende ochtend weer naar  het ziekenhuis te gaan. Nu had ik een afspraak met het hoofd van de oogkliniek. Maar zij wist ook niet wat het was, ze had dit nog nooit gezien. Met een doos antibiotica mocht ik weer naar huis, als het een ontsteking was zou dit hiermee verholpen worden. Naar het punkfestival ben ik niet meer geweest, ik ben maar gaan slapen s middags.

Donderdag had ik weer een afspraak, dan had de antibiotica zijn werk moeten doen. Maar het bleek geen ontsteking te zijn maar een verzakking van mijn traanklier, veroorzaakt door de eerdere infectie. Er valt niets aan te doen, dus de behandeling was meteen geslaagd. En met de antibiotica mocht ik ook stoppen. Dat was heel fijn want ik werd er hondsberoerd van. Ik kon nog wel geopereerd worden uit cosmetisch oogpunt. Er zit een soort glazen bol aan de zijkant van mijn oog. Mijn zus grapte dat ik nu het meisje met de parel ben. Ik bedankte voor de operatie ( mevrouw ik ben al 57 jaar, ik moet het niet meer van mijn looks hebben) en nu mag ik weer eind april langskomen.

Ik mocht nog wel naar de afdeling medische fotografie, waar ze een fotoshoot van mijn oog hebben gemaakt. Sta ik straks misschien in de lesboekjes als voorbeeld. Toch nog een modellen carrière op mijn oude dag