Ik vertelde het al eerder: in de Boekenweek had ik een lunch
met 5 schrijvers. Niet alleen was het eten fantastisch ( Aardappeltje met
kaviaar, oester met Bloody Mary schuim, bloemkoolsoep, boerenkooltimbaaltje met
charlotte van gerookte paling, kwartel en saté van griesmeelpudding toe) maar
het was ook heel leuk om aan een tafel met 8 personen te zitten waarvan één
iemand een boek had geschreven en bekende Nederlander was. Dat alles begeleid
met (nep?) champagne, rode en witte wijn en koffie met bonbons toe, voor de
afbraak-subsidie-prijs van 20,- pp.
Het was mijn voornemen om de boeken van de schrijvers te
hebben gelezen voordat ik naar de lunch ging, maar dat is niet gelukt. Maar dat
was helemaal niet erg, de schrijver kon op deze manier zijn boek nog aan je
verkopen.
Ik had het boek van Ronald Giphart: Harem nog niet gelezen. Andere mensen aan tafel wel en zij vroegen
zich af of hij expres een boek had geschreven waar alleen maar aardige mensen
in voorkwamen. Ja, antwoordde Ronald, dat was zijn opzet geweest. Nu eens geen
gestoorde psychopaten, maar gewoon, aardige mensen. Een fotograaf, die met
meerdere vrouwen samenwoont, gezellig.
Het sprak mij enorm aan om een boek te gaan lezen over
aardige mensen, want de boeken die ik wel gelezen had gingen over minder
aangename onderwerpen. Misbruik van kinderen door een kinderrechter, van Yvonne
Keuls en een heuse psychopaat van Bart Charbot. Dus ik was wel even toe aan een
stel gewoon aardige mensen. Ik had het boek bewaard voor mijn vakantie in
Venetië en lag ‘s avonds lekker op de hotelkamer te lezen. En het is een leuk
boek. Ik geloof niet dat het een literair meesterwerk is, ik ben daar niet zo
goed in om dar in te schatten, maar ik vond het leuk om te lezen hoe zo’n harem
nu ontstaat.
Wil je het ook lezen, ik heb een exemplaar om weg te geven.
Even een reactie achterlaten. Maar je kunt het ook bij de bieb lenen.
En ik wil dat thuis ook vaker gaan doen, gewoon met een lekker
leesboek op de bank gaan zitten en de computer en de tv uitlaten. Het geeft
enorm veel rust. Maar ja, nog even dit blog nog schrijven en hopen dat het blog
deze keer wel gewoon leesbaar is. Geen idee waarom de letters de vorige keer
verdwenen. Maar alles ging mis die dag, het hoorde er gewoon bij. Ik heb de tekst van het blog later in Word geplakt en teruggezet, en toen was de tekst wel leesbaar.