Little Free Library

 

Op 1 januari liep ik naar buiten om de vuurwerkschade te inspecteren en dit jaar was het raak. Mijn biebje was vernield. Het hing nog wel maar het plexiglas lag aan stukken op de grond en het naambordje hing er zielig bij. Bij nadere inspectie bleek ook het houtwerk gespleten.

Dit was door iemand uit de straat gedaan en er zullen mensen gezien hebben wie er vuurwerk hebben afgestoken. Ik niet want ik lag om 12 uur lekker in mijn bedje. Dus ik besloot om een briefje op te hangen in het biebje met de tekst: Als jij dit biebje vernield hebt met vuurwerk, wil je het dan nu weer repareren.

Een vriend bood aan om het kastje te repareren. Ik wilde dit niet meteen doen omdat ik vond dat het dan te makkelijk was voor degene die het vernield had. Dan zou de volgende dag het biebje weer gerepareerd zijn en dan zou het lijken of het o.k. is om andermans eigendom te vernielen. Het wordt toch weer meteen door iemand anders opgelost.

Dus er gebeurde helemaal niets.

Maar mensen gingen er weer boeken in zetten, dus ik bestelde plexiglas bij de gamma. Toevallig kreeg ik die dag een appje dat mensen in de straat naast mijn straat, geld gingen inzamelen voor het biebje. Ik hoefde niets te doen. Dus ik bestelde het plexiglas weer af. Ik was gevleid dat mensen het biebje waardeerden en wilde dat het hersteld werd. Het biebje had bestaansrecht.

Vervolgens hoorde ik er helemaal niets meer van.

Nu kwamen er steeds meer boeken in het gehavende biebje. En via mijn straatapp werd gevraagd of het biebje niet hersteld moest worden. Er was al op marktplaats gezocht naar een nieuw biebje.

Van de andere app gingen mensen vragen wat nu de bedoeling was met het biebje.

Was ik eerst gevleid door de aandacht van de buurt voor mijn biebje, nu werd ik geïrriteerd. Straks kreeg ik een armoedig tweedehands Ikea kastje wat ik dan als biebje zou moeten gaan gebruiken, niet waterdicht en veel te klein, ik zag het al helemaal voor me. Bemoei je niet met mijn biebje. Vind je eigen Calcutta!  ( Toen een andere non, zuster Theresa wou helpen met haar werk, wees ze de vrouw de deur met de woorden: vind je eigen Calcutta)

Ik ging naar de Gamma en kocht plexiglas en ging lekker klussen aan het oude biebje. Het was weer even in orde met het biebje, maar het blijft wel gammel omdat het ontwricht is door het vuurwerk. Er moet toch een nieuw biebje komen. Een nieuw biebje, dezelfde, kost € 214. Deze had ik met subsidie kunnen kopen voor € 45 maar nu was het niet meer mogelijk om subsidie te krijgen.

Ik bedacht me dat ik ook nog een verzekering heb. En ik heb een claim ingediend bij de verzekering. Geen idee of ik gedekt ben want in de tuin zijn alleen tuinmeubels verzekerd. Is een biebje een tuinmeubel? Geen idee.

De soap ging verder, ik werd gebeld door iemand uit de straat. Hij had een tikkie gekregen voor een nieuw biebje. Hoe stond het ermee? Moest hij komen helpen het nieuwe biebje ophangen? Wie beheerde het geld dat opgehaald werd. Allemaal vragen waarop ik het antwoord niet weet.

Nu kreeg ik vanmorgen een appje: Het geld voor een nieuwe bieb is binnen. Of mijn telefoonnummer mocht worden doorgegeven aan degene die het geld had ingezameld. Hallo, ik woon in dezelfde straat, bel gewoon aan! Het is echt wel aardig dat iemand geld inzamelt, maar wat een gedoe als iedereen zich ermee bemoeit.

Art journal

 

Al jaren wil ik op zondagmiddag een creatieve hobby hebben. Lekker knutselen aan de keukentafel met een kopje thee. Ik ben dus al vaak begonnen met een art journal. Maar dan lag zo’n blanco boek voor me en had ik geen idee wat ik ermee moest.

Maar dit jaar had ik een idee. Ik zou de pagina’s gaan weiden aan markante uitspraken van mensen die ik ken.

Zo kende ik in de jaren 80 een niet al te snuggere jongen die graffity spoot. In die tijd was er de volgende quote: If you think fuck is funny, fuck yourself and save your money. Hij spoot op de muur: If you think fuck funny is. En toen stopte hij maar want het ging natuurlijk niet rijmen.

Als ik graffity zie moet ik altijd hieraan denken, dus mijn eerste bladzijde van mijn art journal besloot ik hieraan te wijden. Ik schreef de woorden op de bladzijde en wist toen niet wat ik verder met de bladzijde aan moest. Roze waterverf? Plaatje uit de libelle scheuren, of wat bloemetjes tekenen? Ik ga morgen wel even naar de bieb om een boekje te halen voor inspiratie.

Met dagboeken had ik vroeger hetzelfde: de lege bladzijden staarde mij aan. Totdat ik een dagboek van de Hema kocht. Het was A-5 formaat en op de linker bladzijde stonden lijstjes die je kon invullen: To-do lijstje / Tomorrow’s goals/ favoriete woorden / things I should do more often.  Als je daar wat invulde was 1 bladzijde al gevuld en op de rechterpagina schreef ik dan wat ik gisteren gedaan had of iets wat ik die dag ging doen en tegenop zag of me juist op verheugde. Of op wie ik boos was of iets waar ik mij druk over maakte.

Toen de Hema stopte met de verkoop van deze dagboeken kocht ik gewoon lege A-5 notitieboeken en schreef op de linker bladzijde mijn dagindeling vervolgens 5 dingen waar ik dankbaar voor ben en dan 5 ideeën. Het schijnt als je opschrijft waar je dankbaar voor bent dat je een meer tevreden mens bent. En je kunt je innovatieve vermogen trainen door iedere dag 5 ideeën te bedenken. Dus dat doe ik. En als die linker bladzijde gevuld is ga ik op de rechterkant door met mijn verhaaltje. Ik vind het schrijven in mijn dagboek het beste moment van de dag. Ik doe het ‘s morgens als ik opsta met een kopje koffie. En nog een kopje koffie. En vooruit nog eentje dan.  Zo lekker mijmerend over de dag die voor mij ligt geef ik deze dag vorm op papier. Na een uurtje ga ik al mijn plannen, die ik net opgeschreven heb uitvoeren.

Momenti Mori

 Ik ben de kerstfilms al spuugzat. Ik heb iedere avond op RTL8 de kerstfilm gezien tot ik het mijn oren uitkwam. De andere kerstactiviteiten heb ik ook afgehandeld: Schaatsen, kerststukjes maken, boom versieren, warme chocolademelk bij stalletje in het bos, kerstmarkten bezoeken, gemberkoek huisje maken ( niet erg mooi geworden, wel leuk om te doen) en het Dickens festival. En ik ben er nu ook wel een beetje klaar mee. Maar het is dan ook kerst.

Het volgende dat op ons pad komt is nu Oud en Nieuw.  En plannen voor het nieuwe jaar maken. Ik zag een advertentie van Vertellis voor een Jaarplan journaal, in 10 stappen naar een nog mooier jaar. Ja, daar houd ik van : plannetjes maken en een stappenplan is dan helemaal mooi. Dus ik heb het boekje meteen besteld. Het was een beetje dun maar de inhoud was echt leuk.

Op zondagmiddag nadat ik in bad was geweest en mij met een kopje thee onder mijn warmtedeken op de bank had genesteld met een geurkaars aan, begon ik met mijn 10 stappenplan.

De eerste opdracht was je leven in maanden. Er zijn vakjes voor iedere maand tot je 80^e levensjaar en je moet inkleuren hoever jij staat in je leven. Ik had dit al eens gezien, maar toch wel confronterend als je in moet vullen dat het grootste deel van je leven achter je ligt.

 

De tweede opdracht is het afgelopen jaar in kaart brengen. Door bankafschriften, je agenda of foto’s van het afgelopen jaar te bekijken.

Stap 3  Wat gaf je energie en wat kostte energie?

Stap 4 Het levenswiel invullen, dit is een opdracht die ik vaker voorbij zie komen.

Stap 5 Heel leuk: 33 zelfreflectie vragen. Ik vond de beste vraag: waar heb je spijt van dat je het niet hebt gedaan als je morgen dood neervalt. Mijn antwoord was dat ik niet naar Cuba ben geweest en nooit 10 km heb gelopen. Mijn eigen antwoord verraste me eigenlijk wel. Maar er zijn dingen die mij tegenhouden. Ik vind de vlucht naar Cuba te lang duren en het is een crimineel land. Toch ik wil eens naar een communistisch land. En 10 km lopen vind ik te lang duren en niet veel gezondheidswinst ten opzichte van 5 km. Maar ik wil het stiekem toch.

Stap 6 Schrijf je grootste wensen die naar voren gekomen zijn uit stap 5 op.

Stap 7 Bepaal je kernwaarden om zo trouw te blijven aan wie je bent en goede keuzes te maken.

Stap 8 Bepaal een jaarthema. Dit was bij mij al bekend: Afvallen/ Fris en Fit 2025.

Stap 9 Maak een vision board. Deze stap heb ik maar even overgeslagen.

Stap 10 Kwartaaldates: Ieder kwartaal in 2025 eens kijken hoever je bent gekomen met je plannetjes.

 Ik had een hele leuke middag en ik heb ook wat afspraken in mijn agenda gemaakt in de dagen erna die uit mijn stappenplan volgde. En ik heb een Momenti Mori kalender besteld bij Etsy. Ik dacht dat ik een poster thuisgestuurd zou krijgen en ik keek raar op toen ik een download in mijn e-mail kreeg. Dus ik kon ermee naar een drukkerij om het alsnog als poster te laten afdrukken. Het is een poster waar je iedere week een vakje moet afstrepen en weer een stapje dichter bij de dood bent. Ik had er ook één voor een vriendin laten afdrukken. Ik geef hem toch maar niet, haar man is hartpatiënt en ze wordt daardoor maar al te vaak met sterfelijkheid geconfronteerd. Het afdrukken was trouwens niet duur, ik kreeg 2 afdrukken voor 3 euro. Dat kan ik vaker doen.

Ns Wintercity

 

Gisteren heb ik een prijs gewonnen!

In december doe ik altijd mee met advent kalenders van de NS en Airmiles. Iedere dag maak je een vakje open en dan is staat er een voucher, een spelletje of een winactie achter het deurtje. En gisteren had ik een prijs gewonnen! Een echte grote prijs! Een chefkok aan huis die een 5 gangen diner voor 6 gasten komt verzorgen compleet met wijnen amuses en frisandes ( wat dat ook moge zijn, iets zoets geloof ik).

Ik was zo blij! Wie zou ik uitnodigen en wanneer? Ik zou mijn familie kunnen uitnodigen als mijn zus weer terug is uit Spanje. Ik zou met mijn verjaardag mijn vriendinnen van de middelbare school  kunnen uitnodigen dan heb ik meteen mijn verjaardag gevierd. Ik zou mijn ex met zijn familie kunnen uitnodigen want zij zouden een chefkok echt op waarde kunnen schatten. Of zou ik mijn vriendinnen van de universiteit, want daarbij is een vriendin met een moeilijk boeddhistisch eetwijze en het zou wel fijn zijn als een chef zich daar over boog. Wie moest ik kiezen?  Ik besloot voor het verjaardagsclubje te gaan en ging alvast polsen of ze dan in het land waren. Ze reageerden direct, ze vonden het fantastisch en zouden komen.

Toen kwam er een mailtje van de NS dat ik geen chefkok had gewonnen maar een digitale reisgids. Ik moet zeggen dat dat even een tegenvaller was. Dus ik gaf het door aan mijn vriendinnen. Die reageerden direct door te zeggen dat zij dan bij mij thuis voor mijn verjaardag een diner aan huis zouden komen verzorgen. Ik vond dat zo lief. En een goed idee. Waarom zou ik volgend jaar niet voor alle vriendenclubjes een etentje geven? Daar heb ik de NS niet voor nodig.

Vanmiddag ga ik eens lekker mijn kookboeken tevoorschijn halen en bedenken wat ik ga koken.

---

Feestmaand december

 

Het zomerprogramma was voor mij een succes. Ik kijk altijd op mijn to-do lijstje in het weekend wat ik moet doen. In de zomer stond daarop in zee zwemmen, cocktails drinken, bbq-en kamperen en ga zo maar door. Ik heb toen heel braaf mijn to-do lijstje afgewerkt.

Daarom dacht ik voor de maand december maar weer eens zo’n to-do lijstje te maken. Op dit lijstje staat: schaatsen op de schaatsbaan, 2 kerstmarkten bezoeken, chocolademelk met slagroom drinken bij een stalletje op straat, naar het Dickensfestival in Deventer op 14 december, een winterse BBQ, boom opzetten en minimaal 5 suffe, ouderwetse kerstfilms kijken.

Ik heb al af kunnen strepen: 2 x Sinterklaas vieren, 2 suffe kerstfilms en de kerstboom opzetten.

Het fijne van die suffe kerstfilms vind ik dat je weg kunt lopen, de was kunt ophangen en dan niets gemist hebt als je weer voor de tv ploft. En het loopt altijd goed af. De sufste films vind ik de films waarin de mannelijke hoofdrolspeler een kind heeft. En dan is er een vrouw die muzieklerares is of zo en op de jongen/meisje gaat passen en dan samen met de vader een kerstboom gaat omhakken in het bos.

Mijn to-do lijst is niet zo lang  geworden omdat ik het in een maand moet afwerken. Ik heb wel de laatste 2 weken van het jaar vrij maar mijn ervaring is dat er dan weinig uit mijn handen komt.

Ik ga maar meteen ophouden met schrijven en aan de slag, deze ochtend ga ik naar de schaatsbaan en vanmiddag naar de kerstmarkt. Dan kan ik weer wat van mijn to-do lijstje schrappen!

Reünie

 

Gisteren heb ik gevierd dat ik 10 kilo ben afgevallen. Ik ben op 1 september begonnen en nu was het feest. Het feest bestond eruit dat ik de meest extravagante pannenkoek in een pannenkoekenrestaurant heb besteld. Er zaten zoveel ingrediënten op dat het niet eens meer zo lekker was. Maar zo gaat dat.

’s Avonds had ik een reünie van jeugdvrienden van de dijk waar ik opgroeide. Het was wat ongemakkelijk. Op een gegeven moment vertelde de jongen die het organiseerde dat hij vroeger een lok van een meisje van de dijk in zijn agenda had geplakt. Ik vroeg enthousiast wie dat dan was, want ik was een beetje bang dat hij vroeger verliefd op mij was. Maar zijn antwoord was: Dat was een lok van jou, ik vond jouw haar altijd zo lekker ruiken. En toen ik dat zei heb je een schaar gepakt en een lok afgeknipt.

Ik weet al helemaal hoe ik mij toen voelde: man zemel niet, hier heb je een lok, doe het daarmee maar mee en laat me met rust. Zoiets voelde ik gisteravond ook. Houd op met zemelen alsjeblieft, ik voel helemaal niets voor jou.

Hij had allemaal herinneringen aan onze jeugdjaren op de dijk ( welke plaat er op de radio gedraaid werd toen ik hem kwam opzoeken toen hij met een gebroken been op bed lag). Terwijl als ik aan mijn jeugd denk, denk ik terug aan de tijd dat ik mijn geboortedorp ontvlucht was. Ik vond het zo’n suf dorp. Toen ik 17 was en uitging in Amsterdam en in de vakantie op Texel en Terschelling begon mijn leven pas. Toen beleefde ik mijn hoogtijdagen.

Ik ben wel een beetje zoals zo’n man uit een Amerikaanse film die op de high school in het rugby elftal speelde en populair was en waarvan daarna niets meer terecht is gekomen. Ik schitterde ook toen ik 17 was bij het uitgaan.

Het is een beetje oneerlijk tegen mijn kinderjaren dat ik ze zo verwaarloos ten opzichte van mijn tienerjaren. Wel heb ik een paar jaar geleden een trip naar memory lane gemaakt. Ik heb een fiets gehuurd en ben naar mijn geboortedorp gegaan en alle plaatsen uit mijn jeugd bezocht. Mijn kleuter- en basisschool, waar ik vroeger speelde en waar mijn vriendinnetjes woonden.  Was best leuk om te doen. Ik heb toen ook de grootste attractie van het dorp bezocht: Het vierbuizermeertje. Dat meertje heette zo omdat er 4 afvoerbuizen op uitkwamen. Geen wonder dat ik dat dorp ontvlucht ben.

Helweek verslag

 

Het is leuk, helweek is leuk om te doen. Het is echt een avontuur en ik heb het niet eens zo gek gemaakt.

Ik vond het vreemd dat ik mijn tv zo mistte. Ik kijk weinig tv, het 6 uur journaal en dan houdt het wel op. Maar hij staat altijd aan, op Feelgood radio. En nu dus niet . Ik heb de hele tijd de neiging om de tv aan te zetten, maar ik heb hem achter de kast gezet, dus dat gaat nu even niet. Ik draai nu cd-tjes die in de kast lagen te verstoffen. Het was heel leuk om deze week al mijn oude muziek weer te horen, vooral Bob Marley. Dat ga ik vaker doen.

Ik heb normaal niet veel last van uitstel gedrag, maar sommige dingen komen er gewoon niet van. Deze dingen heb ik deze week eens aangepakt. Een keer dacht ik, ik heb er nu geen zin in, maar dan dacht ik vervolgens : het is helweek, dus je maakt maar zin. En daarna was ik blij dat ik het van mijn to-do lijstje kon strepen.

Verder ben ik 2 kilo afgevallen. Dat was ook mijn doel. Door gezond eten en de koekjes te vervangen door yoghurt is het gelukt. Dat was ook een doel van mij deze week, een begin maken met gezonde eetgewoontes aanleren. Gezond is het nieuwe normaal. Ook heb ik iedere dag naar mijn werk gelopen. En zelfs 2x in de ochtend langs de sportschool gegaan. Maar dan nam ik op de terugweg wel de bus terug want mijn bovenbenen voelden iets teveel gebruikt om nog eens terug te gaan lopen.

Op dinsdagochtend was ik eigenlijk al helemaal toe aan weekend. Ik moest steeds op mijn schema kijken wat ik nu weer bedacht had. Heel vermoeiend. Als ik thuis kwam nam ik een kopje thee, ging mediteren en daarna luisteren naar de geluidsfragmenten op mijn telefoon om af te sluiten met een voetenbad. Maar toen de week vorderde ging ik met een kopje thee in een voetenbad zitten terwijl ik het geluidsfragment op mijn telefoon afspeelde waarin de laatste 10 minuten een meditatie werd gedaan.  Dat was een stuk efficienter.

Zo ontwikkelde ik door de week een beetje routine in mijn nieuwe schema en werd het minder zwaar.

Maar ik kijk enorm uit naar zondagmiddag, als ik de tv weer tevoorschijn haal en lekker films ga kijken.