Koop niets nieuws challange

 

Al een paar jaar ben ik lid van de Facebookgroep Koop niets nieuws challange. Het is de bedoeling dat de deelnemers een jaar lang niets nieuws kopen. Het is inspirerend maar ook grappig om te zien hoe de deelnemers hun eigen regels maken.

Tweedehands kopen is toegestaan, want het is niet nieuw

Nieuwe onderdelen kopen om iets te repareren is toegestaan.

Cadeautjes mag je wel nieuw kopen.

Een deelnemer schreef dat ze als een half jaar niets nieuws had gekocht. Wel gaf ze heel veel geld uit aan planten. Hoezo is planten kopen niet iets nieuws???

Zelf koop ik ook bij voorkeur iets tweedehands. Op mijn rondje op vrijdag door Scheveningen ga ik altijd bij twee kringloopzaken binnen. Meestal kom ik dan met dvd’s thuis. ( 4 voor Є1,-) Als ik de dvd’s heb gezien gaan ze in de Minibieb.

Maar in december heb ik een omslag gemaakt. Ik heb nieuwe plissé gordijnen gekocht,. En ze zijn fantastisch. Eindelijk geen inkijk meer en toch daglicht in huis. En het is op maat en staat mooi. Ik zit er iedere dag van te genieten terwijl ik op de bank zit. Dus ik dacht laat ik de gordijnen in de slaapkamer ook gaan vervangen door op maat gemaakte echt verduisterende gordijnen. Iedere ochtend als ik wakker wordt en ik zie hoe de gordijnen precies tot de grond komen ben ik blij. En als ik overdag wil slapen is de slaapkamer echt donker. Het is een feest. En nu is de beer los.

Ik heb ook nieuwe nachtkastjes gekocht. Ik heb een maandje kringloopzaken afgelopen op zoek naar een mooi notenhouten exemplaar maar ik ben niet geslaagd. Toen ik bij de Xenos een mooi houten kastje zag waar prima mijn boeken op konden liggen heb ik die aangeschaft. En later ook een tweede kastje in dezelfde serie.  De spiegel (die ik van de straat had meegenomen) heeft nieuw glas gekregen. En mijn verzameling gekleurde vazen van de kringloop in de vensterbank zijn aangevuld met nieuwe glazen kandelaars. Ook is er een dure orchidee op tafel komen staan.

                                            leuk die ondergrondse rest afval containers op de achtergrond, maar een                                                     nieuwe kandelaar op de voorgrond.

Mijn zus heeft jarenlang zuinig aan gedaan omdat ze geld wou sparen om te stoppen met werken en rond te gaan reizen. Nu komt er ook geld uit een pensioenpotje en hoeft ze niet meer zuinig aan te doen. Maar het is een gewoonte geworden om zuinig aan te doen. Als ze weer voor een goedkope oplossing kiest zegt haar man: Dat is oud gedrag. Mijn gewoonte om 2e hands te kopen werd ook voor een groot deel ingegeven om minder geld uit te geven omdat ik mijn hypotheek wou aflossen. En later hoefde het niet meer maar vertoonde ik nog oud gedrag en vond ik het leuk om een goede vondst te doen bij de kringloop.

Ik moet zeggen dat het heel fijn is om mooie nieuwe spullen in huis te hebben. Maar nu ben ik wel weer klaar met shoppen voor de komende jaren. Hoewel ik deze week een roze vaasje heb gekocht voor mijn roze vazen verzameling. Nieuw!

Een leven vrij van de klok

 

 Een leven vrij van de klok

Dit boek behandelt van alles maar de connectie met de klok is mij niet altijd duidelijk. Klimaatcrisis, rassenongelijkheid, menselijk onvermogen om de natuur naar haar hand te zetten, noem maar op, alles komt aan bod. Het is wel een goed boek om eens te na te denken over hoe jij nu tegen de tijd aankijkt.

Het eerste hoofdstuk gaat over het werken in loondienst. Als je niets anders te verkopen hebt, kun je altijd nog je tijd verkopen door te gaan werken in loondienst. Maar het boek gaat ervan uit dat als je dit doet je uitgebuit wordt. De werkgever wil waar voor zijn geld en zal het laatste beetje productiviteit uit je persen. En als je je werk efficiënter gaat doen is de winst voor hem en moet jij nog altijd 40 uur werken voor hetzelfde geld.

Maar als ik zo een rondkijk bij de Albert Heijn als ik boodschappen doe zie ik een caissière van over de 50 die zit te niksen. In het gangpad staan de vakkenvullers te geinen. En er is niemand die met een stok achter ze aangaat. Maar er zullen ook best bedrijven zijn in Nederland en zeker over de wereld waar werknemers als koopwaar van beschikbare arbeidseenheden worden behandeld. Bij de Aldi krijg ik al dat gevoel. Er staan altijd lange rijen bij de kassa, want stel je voor dat de caissière even niets te doen heeft. Ze zetten gewoon te weinig caissières in. En de vakkenvullers zijn er ook altijd gehaast. Ik winkel er niet want ik vind dit geen prettige sfeer.

In de vrije tijd van mensen is het niet veel beter gesteld want ook hier moet er worden gepresteerd. Jonge mensen schijnen hun vakantiebestemming te bepalen op grond van de mogelijkheden op Instagram. Er is zelfs een woord voor in Japan: Insta-bae=-Instagram schitteren. En de internetbedrijven proberen ons te verleiden om zoveel mogelijk tijd te besteden op hun site: Facebook, Twitter, candy-crush. Zo “verkopen” wij onze vrije tijd aan de internetbedrijven zodat zij onze gegevens weer kunnen doorverkopen.

Verder moeten we onze vrije tijd zo efficiënt mogelijk besteden en zijn er allemaal time management programma’s om zo productief mogelijk onze vrije tijd te benutten zodat we fit weer aan de nieuwe werkweek kunnen beginnen.

Ik heb zelf het idee bij tijd dat als ik eenmaal mijn to-do lijst afgewerkt heb dat mijn leven dan op orde zal zijn. Ik net 2 maanden vrij gehad en toen heb ik een to-do-lijst van 120 punten afgewerkt. Ik moet zeggen dat ik nu wel meer rust ervaar nu mijn huis zo opgeruimd is. Maar ik heb alweer een nieuwe lijst gemaakt van 30  punten. En als ik zo een lijst heb gemaakt, vind ik ook dat deze in  één of twee maanden moet zijn afgewerkt. Tot die tijd is mijn leven niet op orde. Maar ik kan er net zo goed een jaar over doen, want ik maak toch altijd weer een nieuwe lijst. Ik zou moeten proberen te accepteren dat je leven goed kan zijn terwijl er nog een to do lijstje rondslingert.

Op mijn lijstje stond natuurlijk ook het lezen van De Wetten van Connie Palmer. Ik heb 2 hoofdstukken gelezen: de astroloog en de filosoof. Het ging alleen maar over haar, hoe de mannen haar zagen en hoe geweldig ze haar vonden. En zij zat die mannen een beetje af te kraken. Ik kreeg er geen diepe inzichten door, alleen maar dat ik die Connie Palmer een vervelend mens vond. Ik heb het boek weer terug naar de bieb gebracht.

De wetten

 

Vorig weekend stond een interview met Conny Palmer in de Volkskrant. En ik heb mij kapot geërgerd.

 In het interview zegt ze dat schrijver een mannenberoep is. Dat vind ik helemaal niet. Vrachtwagenchauffeur is een mannenberoep maar schrijver? Kom op zeg. En dan doet ze het nog voorkomen alsof ze stand moet houden tussen een stelletje koppensnellers.

Ik heb wel een Meiden die rijden gekeken en deze meiden doen heel normaal over hun beroep. Zelf ben ik accountant en dat is ook wel een mannenberoep in die zin dat er weinig vrouwen zijn die het beroep uitoefenen. Ik werk op de controle afdeling van een accountantskantoor en van de 10 mensen die daar werken ben ik de enige vrouw. En als ik naar een cursus ga is de verhouding man vrouw ook vaak 1:10. Maar ik kan je zeggen: mannen zijn net mensen, je kunt gewoon met ze praten en ze eten je niet op.

Toen het boek de Wetten van Conny Palmer in 1991 uitkwam heb ik het gelezen. Ik vond het een erg goed boek. Het is alweer eventjes geleden dus het staat mij niet helemaal helder meer voor de geest. Maar wat ik me herinner is dat zij in het boek een relatie krijgt met 7 verschillende mannen en ze beschrijft hun wereld waarin ze leven. Van een filosoof, ex-priester en andere verschillende beroepen.

Wat ik vroeger leuk vond, als ik een nieuw vriendje had, dat ik een nieuwe wereld leerde kennen. Zijn wereld. Dan had ik een vriendje die DJ was en dan ging ik mee naar disco’s waar hij draaide. Leerde hij me basgitaar spelen. En de volgende nam je weer mee naar een andere nieuwe wereld. Andersom gold dit natuurlijk ook. Zo maakte ik al mijn vriendjes binnen een week lid van de bibliotheek. Dat was mijn wereld.

 Ik moet mijn recentelijke allergie voor Conny Palmer maar eens opzij zetten en de Wetten nog eens herlezen. Ik ben benieuwd wat ik er nu van vind.

Vrouwendag

 

Ik heb twee jaar lang de stoïcijnse kalender op de wc gelezen. Dit jaar werd het tijd voor wat anders. In Amsterdam is een boekhandel Perdu vlakbij het Waterlooplein die alleen poëzie verkoopt.

Ze hebben een gezellige ramsj bak waar ik zo nu en dan een poëzie bundel uit opvis en die dan op de wc lees.

Van de week las ik dit gedicht van Joske Janzen:

Ik wou een echte man

Die voor mij staat

Die op mij let

En erop toeziet

Dat ik geen fouten maak

Die me beschermt

Tegen mezelf

En me bewaakt

 

Dat was goddorie

Mijn diepste heimelijke wens

Ik lijk wel stapel

Lierend achterlijk

debiel

en gek

 

Ik moest er erg om lachen, nu heb ik niet zo’n hele sterke hunkering naar een prins op het witte paard maar dat idee is toch latent aanwezig en is door de maatschappij aan je opgedrongen.

Laura van Dolron heeft het ook zo mooi in een stuk van haar naar voren laten komen. Dan komt er een alleenstaande sterke vrouw bij haar op bezoek en zij denkt dat dit een mooi voorbeeld voor haar dochtertjes is. Maar haar dochter vraagt aan de vriendin: Ga je dan nooit trouwen? Dat is toch zielig.

Laura wijt dit vervolgens aan de Disney films waarin de prinses/assepoester/vul maar in altijd op het eind trouwt.

Het leek mij een leuk idee om het gedicht op mijn raam te schrijven. Ik heb mijn raam sinds januari ter beschikking gesteld voor de poëzieweek. 

Er is een iemand langsgekomen die een gedicht op mijn raam heeft geschreven. Maar voor de vrouwendag lijkt dit gedicht mij zeer toepasselijk. Nu nog even netjes leren schrijven, ik heb al een stift gekocht.

I overthink litterly everything

 

Ik ben lid geworden van de Facebookgroep: I overthink litterly everything. De posts vallen meestal zwaar tegen maar soms zit er een pareltje tussen. Zoals deze: Als men in films terug gaan in de tijd zijn mensen altijd doodsbenauwd iets kleins te doen waardoor de wereldgeschiedenis veranderd. Maar in het dagelijks leven zijn mensen nooit bang dat iets kleins de wereldgeschiedenis gaat veranderen.

 

Nu heb ik ook iets kleins gedaan vorige week waardoor mijn leven er heel anders uitziet. Ik ben gestopt voor een rood voetgangers stoplicht. Pas toen het groen was, stak ik over en liep door de straat. Plots viel er zo’n 6 meter voor mij een regen van glasscherven op straat. Ik stond perplext stil en de jongen die naast mij liep ook. Als we een paar seconden eerder waren geweest, hadden wij hieronder gestaan en het waarschijnlijk niet overleefd. Er was een heel raam van de eerste verdieping op straat gevallen. Ik moet daar vaak aan terug denken deze week. Nou gelukkig was ik niet door het rode licht gelopen.

Ik heb ook eindelijk eens wat gedaan met mijn tuin, dit zal geen wereldschokkende gevolgen gaan hebben  maar ik laat toch wat foto’s zien. Ik heb tenslotte al een aantal keren over mijn Japanse droomtuin geschreven. Het is niet echt een droomtuin geworden, maar ik ben er wel tevreden over. Alleen had ik een vriendin gevraagd naar haar mening en zij zei: Die beige steentjes moeten eruit en vervangen door antraciet stenen. O.K. dat zal wat meer werk worden om die steentjes eruit te halen dan het was om het erin te gooien. Maar ik denk dat ik het toch maar ga doen.

 

"Socrates op Sneakers: De Ironische Odyssee van Mijn Twee Maanden Vrijheid"

 

"Socrates op Sneakers: De Ironische Odyssee van Mijn Twee Maanden Vrijheid"

Daar zit ik dan, met nog maar een paar dagen van mijn twee maanden vrijheid te gaan. Ik had grootse plannen – of dat dacht ik tenminste. Mijn fantasieën over een nieuw, avontuurlijk leven bleken echter niet bestand tegen de realiteit van mijn diepgewortelde routines.

Laten we beginnen met mijn ambitieuze voornemen om dagelijks verse boodschappen te doen, en maaltijden te bereiden geïnspireerd door het aanbod op de markt. Maar wie hield ik voor de gek? Na één blik op mijn boodschappenlijst en het vooruitzicht van het gesjouw, heb ik mijn trouwe jaarabonnement op thuisbezorging aangesproken. Zo veel voor het romantische beeld van de marktbezoeker. Alleen op vrijdag haal ik op de markt fruit en groente, lekker voor de hele week.

En dan mijn nobele streven om eindelijk die boeken en dvd's uit mijn eigen boekenkast te lezen en bekijken. Klinkt prachtig, nietwaar? Nou, de bibliotheek bleek een te sterke verleiding. Mijn eigen boekenkast blijft onaangeroerd terwijl ik, zoals gewoonlijk, met stapels geleende boeken en films thuiskom. Consistentie is ook een vorm van toewijding, toch?

Deze week pikte ik "Socrates op Sneakers" op in de bibliotheek, omdat ik  "En ze filosofeerden nog lang en gelukkig" zo’n fijn boek vond. Het boek leert je op een socratische manier vragen stellen. Er zijn 'boven' en 'onder' vragen, zie je. Bijvoorbeeld: : Ik zag gisteren Jan op straat lopen en die zag er niet uit, dat kan gewoon niet. Een onder vraag is dan een vraag over de feitelijke situatie: Hoe zag Jan eruit, in welke straat liep je, om hoe laat liep je daar, hoe zag Jan eruit? Een boven vraag is: Waarom kan dat niet? Hoe moet iemand gekleed gaan om over straat te lopen?  Waarom vind je dat dit niet kan?

Het is goed om de feitelijke situatie te scheiden van de meningen en overtuigingen die over situatie uitgesproken worden. Over die overtuigingen kun je dan een interessant gesprek gaan voeren.

Ik heb een beroepsopleiding tot socratisch gespreksleider gevolgd en ik weet dus hoe je een socratisch gesprek voert. Maar dat is nog een heel gedoe, met spelregels en het duurt uren. Maar daarbij maak je ook onderscheid tussen de feitelijke situatie en de overtuigingen die je hebt. Daarna kun je kijken welke principes worden geschonden die aan je overtuiging ten grondslag liggen. Dus in het voorbeeld: Jan zag er niet uit omdat zijn broek gescheurd was en onder de vlekken zat. Ik vind dat dit niet kan omdat je netjes in het openbaar moet verschijnen. Principe: In een samenleving moeten mensen rekening met elkaar houden. Als iedereen alleen maar rekening met zichzelf houdt dan is de samenleving onhoudbaar. 

Ik denk dat als je alleen al nadenkt over boven en onder vragen je al een heel eind op weg bent. Het boek geeft ook meer aanwijzingen om op een goede manier vragen te stellen. Dus niet: Jij vindt het toch ook niet kunnen dat Jan er als een zwerver bijloopt? 

Ik vind het een goed boek, maar ik moet bekennen dat ik alleen de 2 laatste hoofdstukken over gespreksvoering heb gelezen. Want ja, ik heb nog een hele boekenkast die ik uit moet lezen.

 

Japanse tuin

 Deze week had ik geen plannen. Maar ik heb altijd wat plannetjes in mijn achterhoofd. Zo wil ik al een tiental jaren dat mijn achtertuin een Japanse tuin wordt. Ik ben hier al jaren mee bezig. Maar toen mijn buurman vorig jaar eens een bezoekje bracht aan mijn achtertuin zei hij: wat leuk, een wilde tuin. Ja, er is nog wat werk te verrichten.

 

Nu heb ik een abonnement op Soofos genomen. Dit kost 19,- per maand. Je kan na een maand gewoon opzeggen. En er zijn enorm veel cursussen op allerlei gebied. Waaronder tuinontwerp maar ook ChatGTP beginnerscursus, online zangcursus of wat dacht je van Leer de emoties van je kat kennen. Dus die 19,- euro heb je er zo uit.

Ik heb eerst de Chat GTP cursus gedaan en ik kan het je aanraden want Chat is gratis te gebruiken en heel handig in het dagelijks leven.

Daarna ben ik begonnen met de tuincursus.  Het begint meteen goed. De tip is om je huisadres in Google Earth op te zoeken, in te zoomen op je tuin en een afdruk te maken. Je trekt dit over op blanco papier door de afdruk op het raam te plakken. En zie hier: je hebt een tekening op maat van je achtertuin. En bovenin is het noorden bij Google Earth, dus dat weet je dan ook meteen.

Nou je begrijpt wel dat ik geen tijd heb voor een uitgebreid blog want ik moet snel weer verder met mijn tuinontwerp