donderdag 17 december 2020

Wen er maar aan

 


 


Wen er maar aan, een nieuw boek en van harte aanbevolen door de Volkskrant. Ik dacht, doe een gek en koop dat boek nu gewoon. Ik had het al gereserveerd bij de bieb, maar daar was een wachtlijst  dus dat schiet niet op. Bovendien had ik een bonus gekregen van € 7.000,-  dus ik mocht wel iets leuks kopen voor mezelf.

 

Het is zo een boek dat je als je het leest en hardop zit te lachen. Zoveel herkenning en mooie zinnen. Nu ben ik 54 en de hoofdpersoon 49, dus dat schept ook een band.

 

Ik zal een paar stukjes laten zien:

Als ze een nieuwe outfit wil scoren: Maar het werkt niet want als ik het broekpak eenmaal aanheb en in de spiegel kijk, zie ik iemand die op een zorgboerderij werkt. En dan niet aan de kant van de leidinggevenden.

 

8.05 Geen ontbijt want gisteravond vier afbakcroissants gegeten ( zonder af te bakken)

 

Als ze met een vriendin gaat eten: Ze doet haar plan uit de doeken. Dat ze haar haar behandelt met bio organic haarverf om de overgang naar volledig grijs geleidelijk te laten verlopen. “ Dan krijg je deze natuurlijke kleur” Ze buigt haar haar naar voren. Ik zie helemaal geen natuurlijke kleur, het lijkt eerder of eroverheen is gepist.

Thuis meteen mijn uitgroei gecheckt. Volgens de Histor waaier heb ik levend wit.

 


Ja, daar kom je toch niet meer van bij?

Ik wou het boek dus meteen voor al mijn vriendinnen kopen en opsturen. Maar ik ben best zuinig en de bonus heeft daar geen verandering in gebracht. Maar ik heb een lijstje van 7 vriendinnen gemaakt en het boek aan de eerste van de lijst gestuurd. Met etiketten en de adressen van de andere vriendinnen en velletjes postzegels. Ik heb gevraagd of ze als deelnemer van de Sisterhood of the traveling book, het boek na ( gedeeltelijk) lezen door willen sturen aan de volgende op de lijst.

 

Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de laatste op de lijst aan de beurt is.

 

zaterdag 12 december 2020

Waarom Van Halen geen bruine M&M's wil

 

Op mijn filosofische cursus hoorde ik over de liefdesladder van Plato.

De ladder is als volgt opgebouwd:

1.      1.  Je bent verliefd op iemand

2.      2.  Je realiseert je dat je valt op een bepaald type mensen, qua uiterlijk

3.       3. Je realiseert je dat je je aangetrokken voelt tot een  bepaald karkatertrek.

4.      4.  Deze karakter trek wijst eigenlijk op een verlangen bij jou dat je vervult wilt zien.

5.       5. Je gaat dit verlangen op een andere wijze invullen, buiten de liefde.

 

Nou, ik vond dat wel een leuk spelletje en ik kwam erop uit dit verlangen het best viel samen te vatten als: Rebels. Dus ik dacht: ik ga daar eens in de bibliotheek op zoeken en kijken waar ik op uitkom.

Mijn zoekopdracht leverde slechts boeken op over magische draken en rebellenlegers.

 


Dus een nieuw woord gezocht: Dwarsdenker en daar eens op gezocht.

Nu kwamen er wel een aantal interessante boeken op de zoeklijst. Zodoende ging ik :

Think like a freak lezen.

 

Het was een leuk boek. Er stond ook het verhaal over Van Halen. Een aantal jaar geleden kwam naar buiten dat zij in hun contract hadden staan dat als ze kwamen optreden er een schaal M&M’s moest klaarstaan, maar de bruine moesten eruit zijn gehaald.



Wat een diva gedrag, dat dacht ik indertijd, en de pers viel ook over ze heen. Maar de reden dat zij dit in hun contract hadden werpt er een ander licht op. Hun contract is heel uitgebreid en gaat voornamelijk over de eisen waar de elektra aan moet voldoen. Ze hebben een giga lichtshow en speakers en de hele rattaplan. Ze willen niet geëlektrocuteerd worden bij een optreden dus omschrijven ze heel precies waar de elektrische installatie moet voldoen. Daarnaast willen ze nog een krat bier wat broodjes en die schaal met M&M’s dus. Als ze dan binnenkomen bij een zaal waar ze gaan optreden en ze zien een schaal M&Ms met de bruine er nog in, dan weten ze dat het contract niet goed gelezen is. En geven ze opdracht om de  elektra te gaan controleren.

 


Een ander verhaal dat er in staat gaat over de  emails in je spam. In een mailtje vol spelfouten staat dat je een miljoen erft van een tante uit Namibië.  Daar trapt toch niemand in. Inderdaad bijna niemand, maar die ene stakker op de miljoenen mails die ze uitdoen, die zo naïef is om er wel in te trappen is enorm goedgelovig. En die persoon willen ze hebben. Niet personen die na een tijdje toch afhaken omdat ze het niet vertrouwen. Nee, de echt enorme sukkels willen ze. Daarom zetten ze er expres taalfouten in.

 Wat een grappige verhalen, maar hoe het nu verder moet met Plato's liefdesladder?

donderdag 3 december 2020

Overpeinzingen

 

Eén ding staat vast, als je bent geboren, ga je ook weer dood. En wat je in de tussentijd doet maakt niet zo heel veel uit. Zolang je anderen maar geen schade berokkend. Op de wereldgeschiedenis maakt het allemaal niet zoveel verschil. Dit vind ik wel een fijne gedachte. Als ik weer eens zit te piekeren : zal ik  nu wel of niet die rode broek vandaag aandoen. Het zal de loop van de planeten niet veranderen. Behalve dan die vriendin die opmerkt: He, je hebt je rode broek aan! Die staat je zo goed! Koester die vriendin.

 




En als ik s’ nachts wakker lig denk ik vaak aan het volgende:

Als iemand op een onbewoond eiland woont, zonder dieren en hij leeft van de planten die er groeien. Kan diegene dan een zinvol leven leiden. Er is niemand die merkt of deze mens nu leeft of dood is. De bomen groeien toch wel, of iemand de kokosnoten nu opeet of niet. En is het zinvol om die kokosnoten dan op een stapeltje te gaan leggen?

En als er verderop dan nog zo een eiland is waar iemand op leeft dan zou dat ook zinloos zijn.

Maar als ze met zijn tweeën nu samen op een eiland zitten, is hun leven dan opeens wel zinvol?

En als we dit dan even wat verder trekken, is je leven wel zinvol als je in Europa woont?

Nu ja, van die dingen dus, daar denk ik dan over na, als ik s’ nachts wakker lig.