Volle weken

Ja, de afgelopen weken was het wat druk. Allemaal mensen die nog de aangifte voor de Belastingdienst moesten doen. Nu zal je zeggen, vraag dan uitstel aan. Maar het uitstel van 2013 loopt op 1 mei 2015 af. En van andere klanten moesten weer de cijfers van 2014 aan de bank of andere toezichthouders gerapporteerd worden.  Dus ik heb veel gewerkt, niet alleen op mijn vrije vrijdag voor het bedrijf waar ik werk, maar ook in het weekend voor mijn eigen klanten.

Mijn Random Acts of Kindness bestonden er in de afgelopen 2 maanden dan ook uit om mensen te helpen met hun aangifte invullen. Maar omdat ik datzelfde werk door de week ook al doe, was er weinig afwisseling voor mij.

Maar afgelopen weekend kwam de ommekeer, ik werd voor de radio geïnterviewd over eetbare planten in het duin. Ik geef dit weekend een excursie in de duinen over dit thema en ze wilden hier aandacht aan besteden op de radio. Toen ik de mail ontving, dacht ik prima een interview voor iemand die er een stukje van voor de radio gaat maken, en schreef dit ook terug. Maar toen ik doorkreeg dat ik het zelf moest vertellen, Life op de radio, werd ik toch een beetje zenuwachtig.  Gelukkig ging het goed.

Deze zondag geef ik dan ook een excursie over eetbare en bruikbare planten in het duin. Om 10.00 uur op zondag 3 mei op de hoek Van Alkemadelaan/Pompstationsweg in Den Haag, bij de ingang van Meijendel Het is gratis en je hoeft je van te voren niet aan te melden. ( dus bij slecht weer, blijf je lekker thuis)

De geluksprofessor

Het boek stond in de aanbiedingbak bij de AKO, met giga veel aanbevelingen op omslag.  Ik was in een shopping mood, mijn boekenkast heeft 10 lege planken na de laatste Marie-Kondo- attack en ik had een cadeaubon op zak van een tevreden klant. De match was snel gemaakt.

En ik ben het boek ook nog eens gaan lezen. In het begin ging dit was moeizaam want het ging over een professor in de marketing een white male chauvinist pig. Maar gelukkig, als je je door de eerste vijftig pagina’s hebt geworsteld, gaat deze man zichzelf ontdekken.

En ja, het word echt leuk om het boek te gaan lezen, want deze mijnheer gaat gebouwen beklimmen, ‘s nachts in Cambridge. Maar ook gaat hij een seminar voorzitten over Geluk.

Nu blijven de geheimen van het geluk in het boek verborgen tot de laatste pagina’s maar dan krijg je ook wat. Hij beschrijft de Road to Happiness die uit drie paden bestaat:Doelen, Mensen en Oplaadpunten.

Over het volgen van doelen legt hij uit: Het gevaar bestaat dat je meer met het doel bezig bent dan met de weg ernaartoe. Dat zou jammer zijn. De weg zelf geeft meer voldoening dan het bereiken van een doel. Als je je doel bereikt, heb je weer een nieuw doel nodig. Idealiter heb je daarom altijd een aantal doelen voor de korte en voor de lange termijn. Geluk kan bijna niet bestaan zonder schaduwkant, zonder twijfel. Een mooi doel kan daarom zijn  om jezelf te ontdekken, om altijd vragen te blijven stellen.

Ja, zie daar mijn reden om altijd verbeterboeken te blijven lezen,  want hoewel ik goed ben, zoals ik ben, het zou zonde van mijn leven zijn, om verbeterpuntjes over het hoofd te zien.

Mensen en daarmee je verbonden voelen, voel ik vooral met mijn collega’s, klanten, bij het uitvoeren van Random Acts of Kindness en natuurlijk als ik afspreek met vrienden om leuke dingen te doen.

En die oplaadpunten, die had ik al in mijn leven, want zondag is mijn rustdag, en dan ga ik rustig zwemmen bij een hotel in de buurt en een beetje met een boekje op zo’n ligbed hangen. Plons, bij tijd en wijlen nog eens in het zwembad en laad weer helemaal op. Verder rommel ik wat in huis, kook een lekkere maaltijd, vandaag stond er weer gezellig een stoofpotje te pruttelen. En ik schrijf bijvoorbeeld een blog. 

De life changing magic of ..planning

In mijn blog schrijf ik veel over boeken die ik gelezen heb, maar hoe maak je nu tijd vrij om te lezen?
Net als de hoofdpersoon van het Rosie Project, houd ik erg van plannen. Ik hoop dat ik iets flexibeler ben in mijn weekschema als Don, maar ik heb er begrip voor als je, je wenkbrauwen fronst bij de komende alinea’s. Ik ben nu eenmaal erg van de planning.  En Covey  ( De zeven eigenschappen van ..) heeft mij geleerd wat ik moet plannen. Want een goede planning begint en staat met te weten wat je moet doen en laten. Dus bepaal eerst eens voor jezelf wat je nu belangrijk vind in je leven. Ik heb  een missieverklaring ( zie blog nr.1) geschreven en bepaal aan de hand hiervan sindsdien mijn weekplanning.

Daarvoor heb ik een A-4 Schrift gekocht (een paarse met glitters, want ja, het mag er ook wel een beetje kinky uitzien)  Op de rechterbladzijde schrijf ik de dagen van de week. De dagen dat ik niet werk krijgen 10 lege regels, de dagen dat ik werk maar 2. Want als ik werk, valt er minder te plannen in mijn privé agenda.

Op de linkerpagina nummer ik bovenin van één tot en met zes mijn doelstellingen uit mijn missieverklaring. Voor mij is de opsomming dus als volgt:

1.      Persoonlijke ontwikkeling;

2.      Actie om mij verder te ontwikkelen in mijn werk;

3.      Met welke vriend/vriendin ga ik deze week een leuke tijd hebben en wat gaan we doen;

4.      Welke Random Act of Kindnes ga ik deze week ondernemen;.

5.      Wat ga ik doen aan het onderhouden/opruimen van mijn spullen;

6.      Wanneer houd ik een dagje vrij voor ontspanning.

Dan vul ik de week in en kijk wat ik al afgesproken heb om te gaan doen. Als ik nog niets heb ingevuld, ga ik verzinnen wat ik dan zou kunnen gaan doen op dat punt.

Daarna bedenk ik wat ik ga eten. Ik heb hiervoor een standaard 3 weken-eet schema ( ja ik lijk inderdaad op de hoofdpersoon van het Rosie Project), maar dit is nooit te volgen omdat ik b.v.’s avonds tot laat een cursus heb en dan niet kan gaan koken voor 2 dagen. En er zijn altijd nog restjes in de koelkast die nog op moeten.

Tenslotte maak ik aan de onderkant van de linkerbladzijde een dankbaarheidslijstje. Per dag schrijf ik hier een regel. Dan beschrijf ik waar ik blij van werd op deze dag. Ik zag namelijk hele mooie dagboekjes te koop, waar je 5 jaar onder elkaar kunt schrijven waar je dankbaar voor bent. Maar ik dacht, weer een schriftje erbij, come on, dat moet toch makkelijker kunnen. En inderdaad, mijn A-4 notebook biedt hier ook de ruimte voor.

Ik ben superblij met dit planningsboek. Ik voel mij helemaal tevreden als ik alle nummertjes een plaatsje heb kunnen geven in mijn weekschema. Dan weet ik: ik ben op alle gebieden goed bezig, en ik kan mij ontspannen met een leesboek.

Aan het einde van het jaar lees ik mijn weekplanningen nog eens door. En dan beleef ik het hele jaar weer.

Het Rosie Project

8.06 uur Nederland in beweging. Dreigend staat deze tekst naast de teletekst pagina’s die ik al een uur aan het bestuderen ben, met een kopje koffie in mijn hand. Heerlijk vind ik dat om ’s morgens lekker met een bakkie pleur op de bank te zitten en suf de teletekstpagina’s voorbij te zien komen. Het heerlijke rustige muzakje op de achtergrond. Maar dan staat daar zo’n tekst in beeld. Kom om 8.06 maar eens van de bank af met je luie reet, en ga iets doen. Dreigend tikt de klok naderbij, terwijl ik zit te mijmeren wat ik ga doen deze dag.  Mijn telefoon vertelt mij dat Boymans open is en ook het Gemeentemuseum. Maar ik weet niet of ik wel wat wil gaan doen. Zondag is normaal gesproken mijn rustdag, maar omdat ik vrijdag en zaterdag gewerkt heb, loopt mijn hele weekplanning een beetje in het honderd. Ik bedenk me dat ik al net zo een nerd ben als de hoofdpersoon van het boek : Het Rosie Project.

In dit boek gaat iemand met het syndroom van Asperger op zoek naar een vrouw. Om een goede vrouw te vinden en stelt hij een lange vragenlijst op. Vrouwen worden gevraagd deze vragenlijst in te vullen. Dit te voorkomen dat er tijd wordt verspilt aan het daten van iemand met wie het toch niets wordt. Maar dan roept Rosie zijn hulp in. Zij zou alle vragen fout beantwoord hebben als ze de vragenlijst in zou vullen. Zij laat al zijn schema’s in de war lopen. Ja, en die schema’s van de hoofdpersoon, tot op de minuut nauwkeurig, komen mij bekend voor. Zo heeft hij een vast gerecht voor elke dag van de week. Dit is heel handig, want zo hoeft  hij geen tijd te verspillen aan het opstellen van een boodschappenlijst. Want dat is toch iedere week hetzelfde. Ook weet hij precies waar hij de ingrediënten kan krijgen en hoeft hij geen kookboeken aan te schaffen, want de recepten kent hij uit zijn hoofd.

Het lijkt wel wat op mijn 3-weken eetplan. En ik moet zeggen dat zijn regel om precies op tijd te komen mij ook zeer aanspreekt. In ieder geval is het een heel leuk boek om te lezen en ik denk dat ik dat vandaag ook gewoon ga doen. Lekker lezen met een kopje thee en zelfgemaakte scones erbij. ( Die moet ik nog wel even bakken, dus heb ik toch iets te doen vandaag)