Het was een beetje raar dat mijn vorige blog over Parijs eindigde
bij Den Haag Centraal.
Voor de trouwe lezertjes die willen weten hoe het verder
ging, hier nog even een verslagje. In Rotterdam stapte ik op de Thalys. Met een
kwartiertje vertraging ( er was een everzwijn aangereden door een trein op het
traject) kwam ik om kwart voor 10 aan in Parijs. De wandeling die ik die dag
ging maken stond al gedownload op mijn telefoon en mijn spulletjes zaten in
mijn rugzak, dus ik begon meteen aan mijn wandeling van Les Halles en Le
Marais. Met een stralend blauwe lucht ging ik op pad Om 3 uur was ik, met 18 kilometer op de teller,
wel uitgewandeld. Ik kon in het appartement en dat was onverwachts ruim. Ik had
een twee persoonskamer met eigen badkamer voor € 43 per nacht in Oberkamp weten
te boeken.
Op dag 2 maakte ik weer een lange wandeling door LÍle de la
Cité, Quartier Latin en Saint Germain. Op dag 3 in de ochtend nog even naar de
Sacré-Cour ( het was weer een hele klim) en weer op de Thalys naar huis.
Maar ik had niet echt een vakantiegevoel in Parijs. Ik liep
mijn wandelingen alsof ik een to-do lijstje aan het afvinken was. Maar ik ken
Parijs best wel goed en ik werd niet echt verrast. Ik was er 10 jaar niet
geweest en alles was hetzelfde gebleven, de bakkertjes met fantastische chique gebakjes, de markten, minuscule
tweedehands boekenwinkels die onmogelijk meer dan € 50 omzet per week kunnen
hebben, de truffels in de etalage. Het was er allemaal nog steeds. En ik dacht alleen maar|: Oh ja, het is er nog steeds. Dus ik denk
niet dat ik in mijn leven nog eens naar Parijs ga. En dat stemde mij wat
droevig. Maar één ding was wel nieuw en
leuk: er waren overal mozaïekjes op huizen gemaakt.
En deze:
Ik wil The Dude ook op mijn eigen huis gaan maken. Ik heb
het patroon en ik heb steentjes besteld. Ik had in alle 4 kleuren 120 steentjes
besteld, 480 steentjes dat leek mij ruimschoots voldoende. Maar ik ben eens
gaan rekenen en 1 rij is al 30 steentjes. En het zijn wel 40 rijen. Dus met die
480 steentjes kom ik nog niet eens tot de helft. Typisch zo een geval van snel
denken. Als ik gewoon van tevoren het uitgerekend had, had ik meteen geweten
dat ik 40x30 = 1.200 steentjes nodig heb. En niet twee keer de portokosten
hoeven betalen. En dat het eigenlijk best een duur project is. Maar Kahneman schreef het al in zijn boek ons feilbare denken, dat we liever snel denken, dan er eens even goed voor te gaan zitten.
#Word lid van ons winstgevende bedrijf zonder je druk te maken over je werk, het is een eenvoudig handelssysteem om het plan van je keuze te krijgen en een minimum van $ 2000 te verdienen met slechts een klein bedrag aan investeringen, je kunt binnen een maand tot $ 10.000 tot $ 20.000 verdienen, afhankelijk van je investeringsplan kunt u zo snel mogelijk contact opnemen met supporter via whatsapp: (+447883246472)
BeantwoordenVerwijderenE-mail: tdameritrade077@gmail.com
Nou kijk, met dat aanbod heb je je mozaiek er zo uit.
BeantwoordenVerwijderenHet klinkt alsof de reis van huis naar station Den Haag indrukwekkender was dan Parijs. Jammer dat je niet echt een vakantiegevoel had, maar wel leuk dat je die mozaieken aantrof. Ik zou dat dan weer niet gezien hebben, omdat heel Parijs nieuw voor me zou zijn. Volgende keer een spannende nieuwe bestemming bedenken, er zijn net een boel nachtreinbestemmingen bijgekomen. Ik ken het trouwens wel hoor, ik ging een aantal jaar op vakantie naar Buitenkunst en ben gestopt toen ik de laatste keer op de automatische piloot meedeed ´O ja, alweer een voorstelling, alweer een concert´. Nu is dat inmiddels zo lang geleden dat ik me er wel weer zou kunnen verwonderen.
BeantwoordenVerwijderenHa,De Dude, daar ben ik ook groot fan van ;-)
BeantwoordenVerwijderenVind het wel stoer om zo in je uppie naar Parijs te gaan voor een wandelweekend.
Ik merkte de laatste keer ook dat ik Parijs 'gewoner' vond dan vroeger. Het was niet zo dat ik helemaal geen vakantiegevoel had, maar het voelde gewoon heel vertrouwd. Niet meer dat spannende gevoel van 'Zo hee, zit ik helemaal in Bruisend Parijs.' Ik vroeg mezelf af; ben ik nu blasé geworden ben, of voel ik me misschien meer Europeaan dan vroeger? Een beetje van alebei, denk ik, maar dat heeft ook te maken met het feit dat je steeds meer overal dezelfde producten kunt krijgen. Dezelfde winkelketens, dezelfde merken. Hetzelfde eten: sushi, pizza, éclairs, Brusselse wafels, burrito's, pannenkoeken met nutella, pokébowls, vegaburgers, capuccino en kombucha...
Alle steden, en niet alleen in Europa, gaan steeds meer op elkaar lijken. Misschien gaat dit nu wel weer veranderen, worden importproducten weer peperduur en bijzonder :-)
Herkenbaar! Ik heb (nu al weer lang geleden) ruim 6 jaar in Londen gewoond. Ik kom er nog steeds minimaal eens per twee jaar (corona heeft dat gemiddeld iets omlaag gehaald) en dan voornamelijk om vriendinnen te bezoeken. De stad is wel veranderd sinds de jaren 80/90, maar niet zozeer ten goede, veel meer verkeer, veel meer mensen! En die drukte trekt me niet meer zo. Vriendinnen wonen in buitenwijken en daar is het juist weer wel leuk: veel leuke nieuwe (eet)zaakjes bijvoorbeeld!
BeantwoordenVerwijderen