Het boek stond in de aanbiedingbak bij de AKO, met giga veel
aanbevelingen op omslag. Ik was in een
shopping mood, mijn boekenkast heeft 10 lege planken na de laatste Marie-Kondo-
attack en ik had een cadeaubon op zak van een tevreden klant. De match was snel
gemaakt.
En ik ben het boek ook nog eens gaan lezen. In het begin
ging dit was moeizaam want het ging over een professor in de marketing een white male chauvinist pig. Maar
gelukkig, als je je door de eerste vijftig pagina’s hebt geworsteld, gaat deze
man zichzelf ontdekken.
En ja, het word echt leuk om het boek te gaan lezen, want
deze mijnheer gaat gebouwen beklimmen, ‘s nachts in Cambridge. Maar ook gaat
hij een seminar voorzitten over Geluk.
Nu blijven de geheimen van het geluk in het boek verborgen
tot de laatste pagina’s maar dan krijg je ook wat. Hij beschrijft de Road to
Happiness die uit drie paden bestaat:Doelen, Mensen en Oplaadpunten.
Over het volgen van doelen legt hij uit: Het gevaar bestaat
dat je meer met het doel bezig bent dan met de weg ernaartoe. Dat zou jammer
zijn. De weg zelf geeft meer voldoening dan het bereiken van een doel. Als je
je doel bereikt, heb je weer een nieuw doel nodig. Idealiter heb je daarom
altijd een aantal doelen voor de korte en voor de lange termijn. Geluk kan
bijna niet bestaan zonder schaduwkant, zonder twijfel. Een mooi doel kan daarom
zijn om jezelf te ontdekken, om altijd
vragen te blijven stellen.
Ja, zie daar mijn reden om altijd verbeterboeken te blijven
lezen, want hoewel ik
goed ben, zoals ik ben, het zou zonde van mijn leven zijn, om verbeterpuntjes
over het hoofd te zien.
Mensen en daarmee je verbonden voelen, voel ik vooral met
mijn collega’s, klanten, bij het uitvoeren van Random Acts of Kindness en
natuurlijk als ik afspreek met vrienden om leuke dingen te doen.
En die oplaadpunten, die had ik al in mijn leven, want
zondag is mijn rustdag, en dan ga ik rustig zwemmen bij een hotel in de buurt
en een beetje met een boekje op zo’n ligbed hangen. Plons, bij tijd en wijlen
nog eens in het zwembad en laad weer helemaal op. Verder rommel ik wat in huis, kook een lekkere maaltijd, vandaag stond er weer gezellig een stoofpotje te pruttelen. En ik schrijf bijvoorbeeld een blog.
Als ik het zo lees denk ik 'best een leuk boek', maar in het echt vond ik het een heel vervelend boek. Maar nu lees ik de wijsheden die jij er uitgepikt hebt en denk ik 'Heb ik het dan niet goed gelezen?'
BeantwoordenVerwijderenJa, omdat de hoofdpersoon in het begin zo een eikel is, krijg je een anti-pathie tegen hem. Dat helpt niet echt om met plezier het boek uit te lezen.
VerwijderenHé? Waarom moet ik me aangesproken voelen? Heb ik iets lelijks gezegd over het lezen van verbeterboeken? Mijn kast staat er vol mee! Of is dat juist waarom ik me aangesproken moet voelen? Of doel je op mijn blog over versimpelboeken, of... Questions, questions, questions...
BeantwoordenVerwijderenOeps, sorry Firma voor al de vragen die ik bij je opgeroepen heb. Ik leefde in de veronderstelling dat jij bij een vorig blog van mij de opmerking had gemaakt "Misschien moeten we elkaar tips geven voor leuke leesboeken in plaats van beter mens boeken" Maar nu ik het terug lees, blijkt dit helemaal niet van jou afkomstig te zijn! Ik heb direct de opmerking uit mijn blog gehaald. Kan ik iets doen om het weer goed te maken? Zal ik misschien blog schrijven over iets waar je graag over leest? Verbeterboeken;)
VerwijderenDat was ik!!!
VerwijderenJa dat weet ik nu ook!
VerwijderenIk vermoedde al dat je doelde op de reactie van de Biobloghurt...:-)
VerwijderenHeyy wat leuk, superlieve man, geweldig mens, de schrijver :)
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om dat te lezen. Ik vond de auteur van Harem heel aardig. Want ik heb immers met hem gegeten. Daarom vond ik het ook heel leuk om zijn boek te lezen. Deze auteur ken ik helaas niet
VerwijderenI don’t know how should I give you thanks! I am totally stunned by your article. You saved my time. Thanks a million for sharing this article.
BeantwoordenVerwijderen