Forenzen

 

Donderdag moest ik naar de tandarts voor een nieuwe kroon. Nu is dit niet zo fijn, omdat de oude weggeboord moet worden en daaronder een gaatje zat. Dat ook nog uitgeboord moest worden. Het is mij trouwens een raadsel hoe ik een gaatje onder een kroon kan krijgen.

Afijn, na zo’n drie kwartier in de martelstoel, ging ik naar mijn werk. Daar kreeg ik te horen dat het bedrijf gaat verhuizen naar een bedrijventerrein aan de snelweg.

Dit kwam voor mij niet echt als een verrassing want de nieuwe baas woont in een nieuwbouwwijk in Zuid en dat is lekker aanrijden voor hem in zijn Tesla. Verder gaat hij nooit naar buiten, dus een bedrijventerrein is prima voor hem.

Mijn eerste reactie was : ik ga niet iedere dag in de auto op de snelweg in de file staan. Daarvoor woon ik niet in de stad. Bedrijven genoeg in de omgeving waar ik kan werken en gewoon naar toe kan fietsen. En dan kan ik in de pauze gewoon in een winkelstraat een rondje lopen.

De volgende dag moest ik bij de mondhygeniste zijn. Ja, ik zorg goed voor mijn gebit. Toen ze vroeg : Hoe gaat het ermee, antwoorde ik uit de grond van mijn hart: Het gaat kut. En ik vertelde over de verhuizing. Maar dan neem je toch een elektrische fiets zei ze. Daar werd ik meteen vrolijk van. Lekker op de fiets naar mijn werk.

Daarna had ik nog een afspraak met een diëtiste omdat ik toch weer wat kilo’s ben aangekomen en dit verandert moet worden.

Mariette, de diëtiste zag alleen maar voordelen in de verhuizing. Niet alleen ging ik een langer stuk fietsen iedere dag maar in de pauze kon ik ook geen koekjes kopen in de supermarkt. Iets wat ik nu vaak doe, en dat dus geen goede invloed heeft op mijn figuur. Straks was er in geen velden of wegen een supermarkt of überhaupt een winkel te bekennen.

Een sterk staaltje omdenken.