Ik zit al een tijdje na te denken over het volgende:
Als je in je eentje op een onbewoond eiland zonder dieren
zit, kun je dan een zinvol leven leiden en hoe erg is dat dan als het niet
zinvol is. En als je dan met zijn tweeën op dat eiland zit, heb je dan opeens
wel een zinvol leven of houd je elkaar alleen maar aan het werk? En bij 3, 4 of
1000 mensen, is het leven dan opeens wel zinvol of ben je elkaar nog steeds
alleen maar in stand aan het houden? Ik ben tot de slotsom gekomen dat als je leven in je eentje niet
zinvol is dat het dan ook niet zinvol is als er meer mensen betrokken bij zijn.
Dit sluit wel aardig aan bij een boekje van Bas Haring: voor
een echt succesvol leven. Het is een leuk boekje dat vlot wegleest. Het gaat
erom dat wat goed is om de soort in stand te houden niet goed hoeft te zijn
voor het individu. Bijvoorbeeld er is een spin die door haar kinderen wordt
opgegeten, niet fijn voor de moederspin maar wel goed voor de soort want de
kinderspinnetjes hebben genoeg te eten. Daarom meent Bas dat je maar beter kunt
doen wat je leuk vindt in dit leven omdat wat je doet en laat geen veel invloed
zal hebben op het universum. Zelfs als je Trump bent en een kernoorlog start
waarbij de aarde ontploft zal dit weinig uitmaken in het zonnestelsel.
Dus maak je niet druk, probeer een beetje te genieten en
maak er een leuke week van.
In je eentje op een onbewoond eiland zitten, dat lijkt mij niet erg zinvol, ik zou me rot vervelen.
BeantwoordenVerwijderenZelf vind ik het leven zinvol als je het leven leeft dat je zelf wil
We proberen het leven zinvol te maken, maar in basis denk ik dat het leven zinloos is. Niemand weet het antwoord op de vraag waarom we op aarde zijn.
BeantwoordenVerwijderenJouw leven lijkt me heel zinvol. Sowieso schrijf je leuke blogjes, waar anderen (oa ik) dan weer plezier aan beleven. Zinvol dus!
BeantwoordenVerwijderenBeetje late reactie, ik dacht laat ik weer eens op blogspot kijken. Dit boek heb ik ook al meerdere maken gelezen, het is zo leuk en origineel geschreven! De steeds omvallende vioolschaarkrab vond ik hilarisch ('want de vrouwtjesvioolschaarkrab kiest het mannetje met de grootste schaar, ook als dit een lamlul is', en ook al is het voor het mannetje helemaal niet handig) De bijbehorende uitleg waarom in de natuur alles alleen maar groter wordt en niet kleiner, vond ik heel interessant (ik zag wel wat parallellen met de steeds verder uitdijende economie) en het zet je ook aan het denken: wat is nou echt succes?
BeantwoordenVerwijderenIk was een keer aan het wordfeuden en dacht: wat heeft dit nou eigenlijk voor zin. 'Tegen beter weten in, geven wij het leven zin', klonk het toen in mijn hoofd, en dat is eigenlijk best een mooie voor op een tegel. Groetjes Yolande