Ik ben alweer een half jaar lid van de Giraffenclub, een
oefengroep voor verbindende communicatie. Op onze avonden brengt iemand een
kwestie die haar dwarszit. ( jawel, er zitten alleen vrouwen in de groep) En
dan wordt onderzocht welke gevoelens er zijn, wat de behoefte is en welk verzoek
je aan de ander of jezelf wilt doen.
De eerste kwestie die ik inbracht had ik onderzocht dat ik
geïrriteerd was, op zoek naar rust en mijn verzoek aan de ander was laat mij
met rust.
De tweede kwestie had precies dezelfde uitkomst. En bij de
derde begon ik een patroon te ontdekken. Ik wou hier eens even op broeden. Wat
kan ik nu met deze kennis. Ik wou eigenlijk de nieuwe vertrouwenspersoon op
kantoor worden maar dat is natuurlijk niet zo handig als je op zoek bent naar
rust. Toch voelde de uitkomst niet helemaal goed en na het geheel nog eens
onder de loep te hebben genomen kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk helemaal niet
op zoek ben naar rust. Ik wil autonomie. Ik ben er niet van gediend als andere
mensen voor mij gaan bepalen hoe ik met mijn tijd, geld of wat dan ook moet
omgaan. Dan roep ik uit: laat mij met
rust.
Nu vielen er opeens veel dingen op zijn plaats: aan welke
collega’s ik mij erger- ja diegene die mij wel eens eventjes gaan vertellen hoe
ik het moet doen. En met wie ik goed overweg kan: degene die het mij lekker
zelf uit laat zoeken. Waarom ik geen hardloop app wil. Dan ga je lopen en gaat
die app in je oor bleren dat je harder moet gaan lopen, nou dat maak ik zelf
wel uit. Dat ik punk werd en niemand mij kon vertellen hoe ik er uit moest
zien, ik wou mij niet conformeren aan de verwachtingen van de maatschappij. Als
kind riep ik al: ik wil het zalf doen als mijn oudere zussen mij wilden helpen
als ik met iets liep te prutsen.
Nu ik dit weet zou ik mij natuurlijk kunnen gaan aanmelden
als de nieuwe vertrouwenspersoon maar eigenlijk vind ik rust ook wel erg lekker
en heb ik ook helemaal geen zin om bij allemaal ellende te worden betrokken. Een rustig autonoom bestaan is helemaal
ideaal.
Ik heb ook een pesthekel aan mensen die zich met mij bemoeien en me vertellen hoe en wat ik moet doen. Dan wil ik ook rust. Als vertrouwenspersoon kan je heel waardevol voor je organisatie zijn, maar het heeft ook een keerzijde: mensen verwachten soms dat je hun probleem ook oplost, en dat is niet altijd mogelijk. Moet je zelf ook tegenkunnen. Mijn ding is (ooit wel een paar jaar gedaan) het niet (meer). Rustige week Zinkende Surfer! xx
BeantwoordenVerwijderen