Oud zijn

 

Ik ben 58 jaar, best oud. Ik denk wel dat ik niet veranderd ben sinds mijn 18^e. maar als ik mijn leven nader beschouw ben ik in sommige opzichten best wel veranderd.

Als ik schoenen ga kopen wil ik alleen maar dat ze er een beetje mee door de beugel kunnen. Als ze lekker zitten vind ik het al snel best hoe ze eruit zien.

Als ik iets van de Havermelk elite lees denk ik: in de jaren 80 hadden we de Yuppen en die gaven ook teveel geld uit aan overprized spullen. En ze denken dat Amsterdam het centrum van de wereld is, maar zeg nu zelf, het is geen Parijs of New York. Natuurlijk ben ik wel op de nieuwsbrief van de Havermelk elite geabbonneerd, want ik wil wel weten waar ik de beste croissantjes kan kopen als ik in Amsterdam ben.

Vroeger als ik met iemand sprak, zat ik te wachten tot het mijn beurt was om te spreken en ik kon zeggen hoe ik erin stond. De laatste jaren luister ik meer naar mijn gesprekspartner en als het mijn beurt is vraag ik mijn gesprekspartner waarom hij er zo over denkt.

Nog steeds luister ik naar dezelfde muziek als toen ik 18 was. Er is een regionale zender op tv die jaren 80 muziek met clips uitzendt. Het doet mij wel denken aan mijn demente moeder in het verzorgingshuis, daar stond ook altijd muziek op uit haar jeugd. Maar bekende muziek horen is nu eenmaal fijn. Of je nu dement bent of niet. Waar ik vroeger dacht: die zanger is een stuk of een griezel denk ik nu: kijk dat jochie e in dat motorjasje lekker aan zelfexpressie doen. En wat heeft hij zijn haar toegetakeld, daar zal hij nu wel spijt van hebben dat hij er ooit zo bijgelopen heeft.