Dit boek behandelt van alles maar de connectie met de klok
is mij niet altijd duidelijk. Klimaatcrisis, rassenongelijkheid, menselijk
onvermogen om de natuur naar haar hand te zetten, noem maar op, alles komt aan
bod. Het is wel een goed boek om eens te na te denken over hoe jij nu tegen de
tijd aankijkt.
Het eerste hoofdstuk gaat over het werken in loondienst. Als
je niets anders te verkopen hebt, kun je altijd nog je tijd verkopen door te
gaan werken in loondienst. Maar het boek gaat ervan uit dat als je dit doet je
uitgebuit wordt. De werkgever wil waar voor zijn geld en zal het laatste beetje
productiviteit uit je persen. En als je je werk efficiënter gaat doen is de
winst voor hem en moet jij nog altijd 40 uur werken voor hetzelfde geld.
Maar als ik zo een rondkijk bij de Albert Heijn als ik
boodschappen doe zie ik een caissière van over de 50 die zit te niksen. In het
gangpad staan de vakkenvullers te geinen. En er is niemand die met een stok
achter ze aangaat. Maar er zullen ook best bedrijven zijn in Nederland en zeker
over de wereld waar werknemers als koopwaar van beschikbare arbeidseenheden
worden behandeld. Bij de Aldi krijg ik al dat gevoel. Er staan altijd lange
rijen bij de kassa, want stel je voor dat de caissière even niets te doen
heeft. Ze zetten gewoon te weinig caissières in. En de vakkenvullers zijn er
ook altijd gehaast. Ik winkel er niet want ik vind dit geen prettige sfeer.
In de vrije tijd van mensen is het niet veel beter gesteld
want ook hier moet er worden gepresteerd. Jonge mensen schijnen hun vakantiebestemming
te bepalen op grond van de mogelijkheden op Instagram. Er is zelfs een woord
voor in Japan: Insta-bae=-Instagram schitteren. En de internetbedrijven proberen
ons te verleiden om zoveel mogelijk tijd te besteden op hun site: Facebook, Twitter,
candy-crush. Zo “verkopen” wij onze vrije tijd aan de internetbedrijven zodat
zij onze gegevens weer kunnen doorverkopen.
Verder moeten we onze vrije tijd zo efficiënt mogelijk
besteden en zijn er allemaal time management programma’s om zo productief
mogelijk onze vrije tijd te benutten zodat we fit weer aan de nieuwe werkweek
kunnen beginnen.
Ik heb zelf het idee bij tijd dat als ik eenmaal mijn to-do
lijst afgewerkt heb dat mijn leven dan op orde zal zijn. Ik net 2 maanden vrij
gehad en toen heb ik een to-do-lijst van 120 punten afgewerkt. Ik moet zeggen
dat ik nu wel meer rust ervaar nu mijn huis zo opgeruimd is. Maar ik heb alweer
een nieuwe lijst gemaakt van 30 punten.
En als ik zo een lijst heb gemaakt, vind ik ook dat deze in één of twee maanden
moet zijn afgewerkt. Tot die tijd is mijn leven niet op orde. Maar ik kan er
net zo goed een jaar over doen, want ik maak toch altijd weer een nieuwe lijst.
Ik zou moeten proberen te accepteren dat je leven goed kan zijn terwijl er nog
een to do lijstje rondslingert.
Op mijn lijstje stond natuurlijk ook het lezen van De Wetten
van Connie Palmer. Ik heb 2 hoofdstukken gelezen: de astroloog en de filosoof.
Het ging alleen maar over haar, hoe de mannen haar zagen en hoe geweldig ze
haar vonden. En zij zat die mannen een beetje af te kraken. Ik kreeg er geen
diepe inzichten door, alleen maar dat ik die Connie Palmer een vervelend mens
vond. Ik heb het boek weer terug naar de bieb gebracht.
Bij een leven vrij van de klok, denk ik aan niet meer op de tijd letten, maar opstaan als je wakker bent, eten als je honger hebt enz. Vroeger deed ik altijd mijn horloge af als ik op fietsvakantie ging. Ik vond dat altijd meteen heel veel rust geven. Helaas ging het wel vaak mis met de openingstijden van winkels enzo. Dus handig was het niet.
BeantwoordenVerwijderenOp vakantie let ik erg op de tijd, hoe laat gaan de musea open, gaat de bus etc.
BeantwoordenVerwijderen