Retraite ganger

 

Om 15.00 uur vrijdagmiddag arriveer ik op het landgoed. Bij de receptie staan 4 mannen te kijken wie daar aan komt rijden. Ik rijd dus maar door naar de slagboom van het parkeerterrein en hoop er het beste van. ( ervaren zelfverzekerde  autorijder) Hemel, gaat dan ding wel open of moet ik straks in zijn achteruit, terwijl die 4 mannen staan te kijken.

Opgelucht haal ik adem als de slagboom inderdaad omhoog gaat en ik door kan rijden. Ik parkeer de auto en ga op zoek naar de locatie waar de filosofische retraite zal worden gehouden. Ik kom langs een bordje “ geen toegang voor gasten van het restaurant”. Ik voel mij niet aangesproken en loop door. Meteen komt er een man in een golfkarretje achter mij aan. Oh, fuck nu heb je het gelazer. “Kan ik u helpen, wat zoekt u”? zegt de man. “Nou ik kom voor de filosofische retraite van de School of Life, maar ik ben wat vroeger gekomen omdat ik niet graag in de file rijd.” ( vrouw van de wereld). “Nee, wie vindt het nu leuk om in de file te staan. Het huis is daar, ze zijn al aanwezig, u kunt er al in” zegt de man en rijdt weer door.

Oh, jeetje ik ben 3 uur te vroeg, dat is compleet imbeciel, ik  moet zorgen dat die mensen mij niet zien. Ik draaide mij om en liep naar de heide. ( rustzoeker, serene wandelaar)

Moet ik nu 3 uur op de heide gaan wandelen, dan ben ik straks helemaal uitgeput. Ah, gelukkig staan er ook bankjes. Shit, het eerste bankje is bezet, maar verderop staat er nog een bankje vrij.

Er komen nog twee mensen aanlopen en zij bewegen zich ook richting het vrije bankje. Ik loop wat sneller in de hoop als eerste bij het bankje aan te komen, maar zorg ervoor dat ik niet ga rennen, want dat staat zo gek. (elegante snelle looppas)

Gelukkig ben ik als eerst bij het bankje en plof neer. Ik heb een krant bij me en ga lezen. ( goed geïnformeerde vrouw van middelbare leeftijd.) Na 2 ½ uur loop ik terug naar de locatie waar de retraite zal worden gehouden en meld mij bij de receptie.  (ervaren retraiteganger, net gearriveerd, helemaal zen)