Ik dacht dit is een boek over spelen voor volwassenen:
Playing Big. Dat kwam ook omdat ik via Marieke van Dam (van het Clubhuis voor
de Speelkwartiertjesclub), aan deze titel kwam.
Maar het bleek een serieus boek te zijn over de onmacht die
je als vrouw kunt voelen om je ware potentieel naar voren te laten komen. Dat
klinkt een beetje saai, maar in hoofdstuk 2 vertelt ze over een heel leuk
experiment. Iedereen kent wel dat stemmetje in zichzelf die kritiek geeft op
wat je doet, maar je hebt ook een innerlijke mentor. Je innerlijke mentor is 20
jaar ouder en kan je advies geven over wat je doet.
Denk maar eens na, als jij nu advies kunt geven aan je 13-jarige
ik, dan zou dit liefdevol zijn. Maak je niet zo druk, het komt wel goed, dat
vriendje was toch een loser, zit er niet over in. Zo zou ook jouw 20 jaar
oudere ik, op jouw huidige problemen reageren. En het goede nieuws is, je kunt
contact met haar maken via een geleide visualisatie. In het boek staat een geleide meditatie. Er staat ook een link in naar haar website waar de tekst vertelt zou worden, maar de link werkt niet. Helaas..
Nu zul je je afvragen: heeft de zinkende surfer dit zelf ook
gedaan. Jawel, en daarom ben er zo enthousiast over. Mijn 20 jaar oudere ik
bleek in een duinhuisje te wonen, met niets aan de muren, een houten vloer en
een gezellig haardvuur. Mijn huidige keuken en keukentafel stonden in het
huisje. Ze heette Ana,Ik vroeg: Anna zeker, maar nee, het bleek om Ana te
gaan.Ze droeg een lange zwarte rok en ze gaf mij een theepot.
Toen ik later op google ging zoeken naar Ana bleek dit de
moedergodin te zijn. Zij spint de draden van het leven.
De les die ik eruit leer is dat ik eenvoudig wil leven. Ik
ben als experiment de lange zwarte rok, die in mijn kast ligt maar die ik nooit
aanheb, weer gaan dragen. Het bevalt wel. Ik moet alleen ook schoenen kopen
waarmee je kunt wandelen en die je onder een rok kunt dragen. Ik heb ook mijn
schoorsteen laten vegen, zodat ik de openhaard weer kan laten branden.De
computer ging kapot, dus dat gaf ook wat rust. En ik heb, bij wijze van
experiment alles uit mijn woonkamer gehaald, dat geen direct nut had en in de
schuur gezet. Een vriend (die bij mij logeert omdat hij het thuis wat moeilijk
heeft ) zei na een paar weken dat in mijn slaapkamer een betere sfeer hing dan
in de woonkamer, omdat het daar zo onrustig was. Terwijl ik de woonkamer
helemaal leeg gehaald had! Toen was ik er helemaal klaar mee en heb ik alles weer
terug gehaald. Alles? Nee er zijn toch aardig wat spullen, die duur zijn
geweest bij aanschaf, maar in de praktijk alleen maar in de weg staan, in de
schuur blijven staan.
En ik merk, als ik nu nieuwe activiteiten plan ( denk aan
vakantie enzo) of deze wel Ana waardig zijn. Of ze wel eenvoudig genoeg zijn dus.
Mijn weekends zijn nu gevuld met wandelingen, en af en toe een fietstochtje.
Voorheen ging ik graag met de trein een andere stad verkennen, maar nu merk ik
dat ik er veel genoegen in schep om vanuit mijn huis wandelingen te maken om de
omgeving te verkennen.
En in de zomervakantie: ik heb voor 8 euro een
wandelkaart van Zuid Holland gekocht. Ik ben er klaar voor!
Wat een waardevolle ervaring en levensles!
BeantwoordenVerwijderenJa, ik vond het heel verrassend dat ik een beeld kreeg bij die geleide visualisatie!
BeantwoordenVerwijderenHee, wat grappig, ik heb mezelf dit ook wel van tijd tot tijd afgevraagd: wat zou mijn veel oudere ik hiervan vinden? Hoe belangrijk is datgene waarover ik nu pieker nog, in het licht van de eeuwigheid? Dan stelde ik mezelf een stokoud Fluitekruidje voor, dat over mijn bolletje aaide en zei dat het allemaal wel goed zou komen. En dat hielp! Het maakt daarbij niet uit of ik echt stokoud word. Die oudere ik bestaat al, diep van binnen, en ze is stukken milder dan mijn jongere uitvoering. Ik merk al dat ik steeds wat meer op haar ga lijken.
BeantwoordenVerwijderenFijn om te merken dat het bij jou ook werkt, en dat je jezelf weer een beetje opnieuw aan het uitvinden bent!
Enne... ik vind je innerlijke mentor er prachtig uitzien. (De mijne staat trouwens rechtsonderaan op mijn blog, en rookt een Cubaanse sigaar)
En die geleide visualisatie klinkt helemaal bijzonder, dat je zelfs de naam Ana doorkreeg... Mooi, hoor!
BeantwoordenVerwijderenJa ik vond het ook heel speciaal. Eigenlijk geloof ik helemaal niet in zweverig gedoe, maar dit maakte ik echt zelf mee. In die visualisatie dan. Het is trouwens meer dan je voorstellen hoe je over 20 jaar eruit ziet, ik denk dat je contact maakt met jouw idee van een oudere vrouw. Net als Plato in de grot de idee van een paard ziet, ipv het echte paard.
VerwijderenHeee dat boek heb ik ook gekocht nadat ik er bij Bureau Play over las! Het staat me nog steeds ongelezen aan te kijken in mijn boekenkast. Wat heb jij er mooie dingen uitgehaald en wat heb je die meteen -hoppetee- in daden omgezet! Ik heb wel eens andere visualisaties gedaan en toen persoonlijkheden of symbolen 'ontmoet' en dat kan inderdaad heel krachtig werken. De oudere Marije heeft mij al wel eens een brief geschreven, die was ook leuk om te krijgen. Ze had er geen foto bijgedaan.
VerwijderenIk had het boek van de bieb geleend, dus ik moest het wel in 3 weken uitlezen! En het is al weer even geleden dat ik het gelezen heb, daarom heb ik al weer wat actie ondernomen. Mijn oudere ik zag er iets anders uit in mijn visualisatie dan op het prentje dat ik heb laten zien. Maar het is een goed idee om Ana ook eens een brief te laten sturen. Wie weet gaat ze daar dit weekend wel eens tijd voor maken.
Verwijderen