Live hard or die fest

Een paar weken geleden las ik de aankondiging: een punk festival.

Vroeger, toen ik nog een jonge deerne was, was ik punk. Ik ben naar vele punk optredens geweest maar nooit naar een heus punk festival.

En nu ik in de midlife-crisis leeftijd zit, wil ik natuurlijk geen punkfestival meer missen. Vorige winter ben ik met een stel vrienden naar een punk optreden in Den Haag in de Supermarkt gegaan en we hebben reuze lol gehad. Dus ik dacht, ik ga met een stel vrienden dit punkfestival onveilig maken. Maar iedereen had het druk, met kinderen, verplichtingen en werk. Dus… ik ben alleen gegaan.

Nu, mij vrienden hebben niet veel gemist hoor. Het was een grom-punk festival. Het eerste bandje speelde grrrrrrahhhh-fuck you-grrrrraahhr. Of misschien zongen ze: grrrr..Follow me to the churrrrchggggg, ik kon het niet echt onderscheiden. Het tweede nummer had dezelfde tekst: Grrarrrrah fuck you ghrrrraaah Maar uit de verhaaltjes tussen de nummers door vernam ik dat het allemaal heel verantwoord was. Het tweede bandje kwam uit Duitsland, begon met een tekstfragment van Hitler, en daarna gooiden ze allemaal ballonnen het publiek in en ging de lead zanger  pogo-en met het publiek. Dat werd een lekkere actieve zooi. Maar ook hier was de tekst : graaaahhahharrr, graaaahhhrrrr. Dus van een taalbarierre was geen sprake. Maar ik vond het na 2 optredens met dezelfde tekst wel genoeg geweest en keerde huiswaarts.

In mijn tijd hadden we punk bands als: Dead Kennedy’s, Frites modern en MDC. Die speelden supersnel, maar je kon ze wel verstaan! Ach, waar is die goede oude punktijd gebleven?

De naam van het festival was trouwens, live hard or die fest. Van de quote: live fast, die young and leave a beautiful body.