Langs het tuinpad van mijn vader

Het is weer even geleden dat ik geschreven heb, want mijn moeder was gevallen. En omdat ze niet meer op kon staan, is ze pas uren later in haar huis gevonden en met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.  Ze was er slecht aan toe, en als kind ga je er natuurlijk heen en moet je het een en ander regelen.

Mijn moeder woont in een normaal huisje met een enorme garage en tuin zeer afgelegen aan een dijk. En in dat huisje en vooral in die garage verzamelt ze allerlei spullen. Er wordt niets weggegooid. Zocht je nog de Gouden Gids 2007? Bij haar vindt je die. Ik zou graag zeggen dat ik een voorbeeldig persoon ben, en mij hier geheel niet aan stoor. Maar de waarheid is anders.

Nu hebben we een seniorenwoning in het dorp gevonden en  30 juni krijgt ze de sleutel. Maar hiermee komt de volgende uitdaging: de verhuizing. Dit wordt de grootste minimaliseer klus ooit in mijn leven. Want in de seniorenwoning kan niet zoveel en zeker niet alles wat nu in die garage en huis staat.  Ik ben heel benieuwd of mijn moeder er in slaagt om afscheid te gaan nemen van al die spullen. En hoeveel containers we nodig gaan hebben om de spullen die niet mee gaan af te voeren. Want ik denk niet dat iemand nog geïnteresseerd is in die Gouden Gidsen of de NJN blaadjes vanaf 1950 compleet tot heden.

Gisteren liep ik dan over het laantje naar de Dijk. Want er rijdt geen openbaar vervoer, dus moest ik een aantal kilometers lopen naar mijn ouderlijk huis. Het is het huis waar ik geboren ben, en op de Dijk weet ik van bijna alle huizen wie daar vroeger in woonde. En ik werd enorm melancholisch. Dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat ik via die route naar het huis liep. Het is ook zo’n laantje met hoge bomen langs de kant, met bermen vol gras en bloemen, paardenstallen en zonder verkeer omdat het voor auto’s doodloopt. De zon scheen, de vogels floten. De zandput, waar mijn broer vroeger met zijn crossmotor tekeer ging is nu dan wel een golfterrein geworden. Maar nog steeds kan je hier hutten bouwen zoals wij vroeger deden. Ga dan maar eens langs het tuinpad van mijn vader zingen, en je houdt het niet droog.