Alle begin is moeilijk

Minima-maand: een makkie dacht ik. Je hebt hier namelijk wel te maken met iemand die de eerste druk van het Vrekkenboekje in de kast heeft staan. Iemand die nog lezingen heeft meegemaakt van het fameuze vrekkenechtpaar en Marieke Henselmans. Iemand die bij het uitkomen van het boek: Je geld of je leven het meteen in de praktijk ging brengen.

Maar ja, dat is alweer 10, 15 jaar geleden? Inmiddels ben ik wel iets meer gaan verdienen. En het blijkt dat ik toch ook mijn uitgavenpatroon daaraan heb aangepast. En dat minimaliseren…. dat is nog niet zo eenvoudig merk ik nu ik dat in de praktijk probeer te brengen.

 

In plannetjes maken ben ik erg goed. Dat vind ik leuk en ik leef me er geheel in uit. Vorige week heb ik in de treuren uitgelegd dat ik deze week niets nieuws hoefde te kopen. Voor € 2,15 had ik boodschappen voor de hele week in huis gehaald. Maar toen kwam de realiteit om de hoek kijken. Op de eerste dag,  jawel 1 januari, ging het al mis. Bij de Hema (ja, bij mij is de Hema open op 1 januari) was de entrecote in de aanbieding. En ik had net afgesproken dat er mensen bij mij zouden komen eten in januari. Dan moet ik ze wel iets fatsoenlijks voorzetten vind ik dus. Ik ben aan het minimaliseren, maar van het bezoek kan ik niet verwachten dat ze mee gaan doen. Dus heb ik 3 stuks entrecote ad € 4.50 per stuk gekocht. Maar het is wel heel goed vlees.

De volgende dag had ik bedacht dat ik droogloopmatten moest aanschaffen. Een paar weken geleden had de mijnheer die mijn parket heeft gerenoveerd mij vertelt dat de beste manier om mijn parket te onderhouden was om te zorgen dat er geen vuil in het huis zou komen. En de beste manier om dat te bereiken was door de aanschaf van droogloopmatten. Om dit nu nog een maand uit te stellen omdat ik nu bezig ben met een minimamaand en het parket daar de dupe van te laten worden vind ik ook niet o.k. Daarom heb ik de matjes maar meteen aangeschaft (ad € 5,- per stuk dus dat valt dan nog mee) . Bovendien ben ik nog een keer naar de supermarkt gegaan voor kaiserbroodjes, daar had ik trek in. En nog een keer naar de winkel voor zoutjes. En daarna nog een keer voor koekjes. Pfff… misschien kan ik beter de volgende keer wat meer uitgeven dan € 2,15 dan hoef ik niet de hele dag naar de supermarkt te lopen. Maar het is natuurlijk niet iets wat iemand met een minimuminkomen zou doen. Die heeft daar geen geld voor. En iemand die wil afvallen zou dat ook niet moeten doen…

Op dag 3 ben ik met de trein naar een vriendin gegaan. Ik had beloofd haar te helpen met de verhuizing. Ik kan toch moeilijk zeggen dat ik niet kom helpen omdat ik geen treinkaartje wens te kopen.  Zo heb ik iedere dag wel een goede smoes om geld uit te geven.

Ik hoop nog steeds dat ik aan het eind van de week van mijn € 100,- huishoudgeld  € 50,- over heb. Dat kan ik dan investeren in 2 projecten van € 25,-  bij Cordaid. Want ik geef het geld dat ik bespaar niet aan een goed doel. Ik leen het uit aan mini-ondernemingen in de 3^e wereld zodat zij een beter bestaan kunnen opbouwen. Aan het eind krijg ik het geld weer terug met rente.