Vrouwendag

 

Ik heb twee jaar lang de stoïcijnse kalender op de wc gelezen. Dit jaar werd het tijd voor wat anders. In Amsterdam is een boekhandel Perdu vlakbij het Waterlooplein die alleen poëzie verkoopt.

Ze hebben een gezellige ramsj bak waar ik zo nu en dan een poëzie bundel uit opvis en die dan op de wc lees.

Van de week las ik dit gedicht van Joske Janzen:

Ik wou een echte man

Die voor mij staat

Die op mij let

En erop toeziet

Dat ik geen fouten maak

Die me beschermt

Tegen mezelf

En me bewaakt

 

Dat was goddorie

Mijn diepste heimelijke wens

Ik lijk wel stapel

Lierend achterlijk

debiel

en gek

 

Ik moest er erg om lachen, nu heb ik niet zo’n hele sterke hunkering naar een prins op het witte paard maar dat idee is toch latent aanwezig en is door de maatschappij aan je opgedrongen.

Laura van Dolron heeft het ook zo mooi in een stuk van haar naar voren laten komen. Dan komt er een alleenstaande sterke vrouw bij haar op bezoek en zij denkt dat dit een mooi voorbeeld voor haar dochtertjes is. Maar haar dochter vraagt aan de vriendin: Ga je dan nooit trouwen? Dat is toch zielig.

Laura wijt dit vervolgens aan de Disney films waarin de prinses/assepoester/vul maar in altijd op het eind trouwt.

Het leek mij een leuk idee om het gedicht op mijn raam te schrijven. Ik heb mijn raam sinds januari ter beschikking gesteld voor de poëzieweek. 

Er is een iemand langsgekomen die een gedicht op mijn raam heeft geschreven. Maar voor de vrouwendag lijkt dit gedicht mij zeer toepasselijk. Nu nog even netjes leren schrijven, ik heb al een stift gekocht.