Het meisje met de parel

 Vorig jaar, toen ik nog gezond was, had ik een leuk weekend gepland. Op vrijdag naar de Gezondheidsbeurs in Utrecht en zaterdag naar een punkfestival in Rotterdam

Maar nu het zover was, was ik nog niet fit. Ik moest nog herstellen van mijn oog- en keelontsteking.

Ik besloot om vrijdag niet naar Utrecht te gaan en alleen zaterdagmiddag naar het festival te gaan.

Vrijdag kon ik dan mooi afspreken met het Kurhaus. Zij hadden mij om advies gevraagd. Het Kurhaus wil een Little Free Library beginnen en hadden mij, als oude rot in het vak, gevraagd of ik langs wou komen om ze van de ins en outs op de hoogte te brengen. Reuze leuk natuurlijk.

Maar toen ik vrijdagmiddag lippenstift opdeed voor mijn afspraak met het Kurhaus, schrok ik me rot. Mijn oog was weer gaan ontsteken. En het weekend stond voor de deur, dus ik moest snel handelen. Nu begon net het telefonisch spreekuur van mijn huisarts, dus belde ik deze maar even. Zij vertelde dat ik direct contact op kon nemen met het ziekenhuis. Nou, dat zou ik dan wel doen na mijn afspraak met het Kurhaus. Want dat ging ik mij niet door mijn neus laten boren. Het was een leuk gesprek in het Kurhaus en ik kon veel tips geven. Maar na het gesprek ging ik snel naar huis om het ziekenhuis te bellen. Ik bleek toch een verwijzing van de huisarts nodig te hebben, gelukkig mocht ik daar langskomen en regelde de huisarts een afspraak om 19.00 uur in het ziekenhuis.

Met een tasje met logeerspulletjes ging ik er s avonds naar toe. De vorige keer moest ik ook vier dagen blijven en was het heel onhandig dat ik daar geen rekening mee had gehouden. Deze keer liep het echter anders. De arts zei dat het geen ontsteking was, maar wist niet wat het wel was. Na ellendig veel ellendige testjes met mijn oog ( hij ging zelfs mijn oogleden dubbel vouwen!!!) mocht ik met een flesje oogdruppels naar huis. Om de volgende ochtend weer naar  het ziekenhuis te gaan. Nu had ik een afspraak met het hoofd van de oogkliniek. Maar zij wist ook niet wat het was, ze had dit nog nooit gezien. Met een doos antibiotica mocht ik weer naar huis, als het een ontsteking was zou dit hiermee verholpen worden. Naar het punkfestival ben ik niet meer geweest, ik ben maar gaan slapen s middags.

Donderdag had ik weer een afspraak, dan had de antibiotica zijn werk moeten doen. Maar het bleek geen ontsteking te zijn maar een verzakking van mijn traanklier, veroorzaakt door de eerdere infectie. Er valt niets aan te doen, dus de behandeling was meteen geslaagd. En met de antibiotica mocht ik ook stoppen. Dat was heel fijn want ik werd er hondsberoerd van. Ik kon nog wel geopereerd worden uit cosmetisch oogpunt. Er zit een soort glazen bol aan de zijkant van mijn oog. Mijn zus grapte dat ik nu het meisje met de parel ben. Ik bedankte voor de operatie ( mevrouw ik ben al 57 jaar, ik moet het niet meer van mijn looks hebben) en nu mag ik weer eind april langskomen.

Ik mocht nog wel naar de afdeling medische fotografie, waar ze een fotoshoot van mijn oog hebben gemaakt. Sta ik straks misschien in de lesboekjes als voorbeeld. Toch nog een modellen carrière op mijn oude dag