Op 1 januari liep ik naar buiten om de vuurwerkschade te
inspecteren en dit jaar was het raak. Mijn biebje was vernield. Het hing nog
wel maar het plexiglas lag aan stukken op de grond en het naambordje hing er zielig
bij. Bij nadere inspectie bleek ook het houtwerk gespleten.
Dit was door iemand uit de straat gedaan en er zullen mensen
gezien hebben wie er vuurwerk hebben afgestoken. Ik niet want ik lag om 12 uur
lekker in mijn bedje. Dus ik besloot om een briefje op te hangen in het biebje
met de tekst: Als jij dit biebje vernield hebt met vuurwerk, wil je het dan nu
weer repareren.
Een vriend bood aan om het kastje te repareren. Ik wilde dit
niet meteen doen omdat ik vond dat het dan te makkelijk was voor degene die het
vernield had. Dan zou de volgende dag het biebje weer gerepareerd zijn en dan
zou het lijken of het o.k. is om andermans eigendom te vernielen. Het wordt
toch weer meteen door iemand anders opgelost.
Dus er gebeurde helemaal niets.
Maar mensen gingen er weer boeken in zetten, dus ik bestelde
plexiglas bij de gamma. Toevallig kreeg ik die dag een appje dat mensen in de
straat naast mijn straat, geld gingen inzamelen voor het biebje. Ik hoefde
niets te doen. Dus ik bestelde het plexiglas weer af. Ik was gevleid dat mensen
het biebje waardeerden en wilde dat het hersteld werd. Het biebje had
bestaansrecht.
Vervolgens hoorde ik er helemaal niets meer van.
Nu kwamen er steeds meer boeken in het gehavende biebje. En via
mijn straatapp werd gevraagd of het biebje niet hersteld moest worden. Er was
al op marktplaats gezocht naar een nieuw biebje.
Van de andere app gingen mensen vragen wat nu de bedoeling was
met het biebje.
Was ik eerst gevleid door de aandacht van de buurt voor mijn
biebje, nu werd ik geïrriteerd. Straks kreeg ik een armoedig tweedehands Ikea
kastje wat ik dan als biebje zou moeten gaan gebruiken, niet waterdicht en veel
te klein, ik zag het al helemaal voor me. Bemoei je niet met mijn biebje. Vind
je eigen Calcutta! ( Toen een andere non,
zuster Theresa wou helpen met haar werk, wees ze de vrouw de deur met de
woorden: vind je eigen Calcutta)
Ik ging naar de Gamma en kocht plexiglas en ging lekker
klussen aan het oude biebje. Het was weer even in orde met het biebje, maar het
blijft wel gammel omdat het ontwricht is door het vuurwerk. Er moet toch een
nieuw biebje komen. Een nieuw biebje, dezelfde, kost € 214. Deze had ik met
subsidie kunnen kopen voor € 45 maar nu was het niet meer mogelijk om subsidie
te krijgen.
Ik bedacht me dat ik ook nog een verzekering heb. En ik heb
een claim ingediend bij de verzekering. Geen idee of ik gedekt ben want in de
tuin zijn alleen tuinmeubels verzekerd. Is een biebje een tuinmeubel? Geen
idee.
De soap ging verder, ik werd gebeld door iemand uit de
straat. Hij had een tikkie gekregen voor een nieuw biebje. Hoe stond het ermee?
Moest hij komen helpen het nieuwe biebje ophangen? Wie beheerde het geld dat
opgehaald werd. Allemaal vragen waarop ik het antwoord niet weet.
Nu kreeg ik vanmorgen een appje: Het geld voor een nieuwe
bieb is binnen. Of mijn telefoonnummer mocht worden doorgegeven aan degene die
het geld had ingezameld. Hallo, ik woon in dezelfde straat, bel gewoon aan! Het
is echt wel aardig dat iemand geld inzamelt, maar wat een gedoe als iedereen
zich ermee bemoeit.