Showing up

 

Vanmorgen zou ik een intervaltraining gaan doen maar ik had niet echt zin in. Het was donker en koud buiten en ik zat lekker binnen bij de verwarming. Toch, toen het half 7 was, trok ik mijn hardloopschoenen aan en ging ik op pad. Het is nu eenmaal voor mij een gewoonte geworden om om half 7 iets te gaan doen aan sport. Toch heb ik wel een beetje gespijbeld. In plaats van 10 x  3 minuten hardlopen en 3 minuten wandelen ging ik nu 2 minuten hardlopen en 4 minuten wandelen. Ik had toch lekker de kick van lekker stout doen, en me niet aan het schema houden maar ik deed toch iets aan beweging.  En ik was trots op mezelf dat ik toch naar buiten was gegaan.

Op Headspace hebben ze daar ook een leuk filmpje over. Het gaat ongeveer als volgt:

Als je goed in iets wilt worden is belangrijkste wat je moet doen: showing up. Op de tweede plaats komt: showing up. Op de derde en vierde plaats ook. Het is als een zaadje dat je plant en iedere keer dat je actie onderneemt geef je het een beetje water. Het zaadje wordt een plantje en groeit tenslotte uit tot een boom als jij maar iedere keer water komt geven. In de schaduw van de boom gaan mensen zitten picknicken en een man speelt de didgridoo. Hoe komt het dat jij zo goed kunt spelen, vraag je hem. Dat komt omdat ik al van jongs af aan iedere dag oefen, antwoord hij. Want het belangrijkste om ergens goed in te worden is : Showing up.

Nou daar dacht ik vanmorgen dus aan toen ik buiten was. Bij het Kurhaus liep ik nog even de trappen op en boven aan stak ik mijn armen in de lucht en uitkijkend over de zee, zong ik de tune van Rocky. Ik was vanmorgen komen opdagen.

Vakantie dag 4

 Vandaag zou ik eigenlijk vrijwilligerswerk gaan doen. Ik zou gaan helpen in een Kringloopwinkel waar uitkeringsgerechtigden voor weinig een outfit voor een sollicitatie kunnen halen. Maar vanwege Covid hebben ze afgezegd. Ik besluit er langs te gaan als klant. In de ochtend ruim ik mijn studeer-annex sportkamer op. Overal liggen stapeltjes boeken. Ik ga de boekenkasten door en maak een stapel van wat in de Little Free Library kan. Dolf Janssen, diverse boekenweekgeschenken die ik toch al heb gelezen, een boek over prinsessen, dat toch een klein beetje kinderachtig is. Ik maak een stapel met romans die ik volgend jaar wil gaan lezen en non fictie boeken die ik wil gaan lezen. Nu nog even tijd vinden om ook daadwerkelijk te gaan lezen. En niet de hele tijd naar de bibliotheek rennen voor nieuwe boeken maar gewoon eerst de oude opmaken.

De vensterbank is ook supersuf. Daar moet ik ook wat aan gaan doen. Hij heeft nu echt zo een Action uitstraling. Ik ga maar eens even op Pinterest kijken hoe een coole vensterbank er uit hoort te zien. Na een kwartiertje ben ik eruit. Ik moet gewoon allemaal mooi glazen vazen in poederkleuren kopen en die in nonchalante setjes op mijn vensterbank plaatsen. Ik ga alvast kijken wat ik in de kast aan vazen heb staan. Ik zet 3 glazen vazen in de vensterbank en plaats het naast een stapeltje interessante tijdschriften over fotografie. Ik kijk er eens naar met de blik van een buitenstaander. De buitenstaander denkt: Die Miep die hier woont kan beter die vazen eens in de kast zetten en waarom liggen die tijdschriften daar? Hmmm, dit project heeft nog wat aandacht nodig voordat ik het kan posten op mijn Pinterest pagina.

Ik ga eerst naar een grote dierenwinkel annex mini zoo waar ik bij social deal een lunch voor weinig heb gescoord. De dierenwinkel stinkt. Er lopen wel een stel koddige vogels door de zaak te paraderen en verderop is een grote vijver waarin 3 flamingo’s staan.     Ik ga op zoek naar het restaurant. Daar krijg ik  een kopje thee met een macaron. Het is dag 4 van mijn suikerdetox. Maar een macaron sla je natuurlijk niet af, dus die verdwijnt in mijn mond. Daarna krijg ik een tosti van 3 boterhammen met een bak patat met shoarma en pindasaus. Hm, past toch niet helemaal in een koolhydraat arm dieet. Ik had me ook iets anders voorgesteld bij de luxe lunch. Maar het staat voor mijn neus en ik heb ervoor betaald dus ik eet het op. Ik neem mij wel voor in het vervolg terughoudend te zijn met het boeken van luxe lunches via social deal.

Op naar de kringloop dan maar. Onderweg kom ik langs een andere kringloop en ik scoor daar een poederkleurige glazen vaas voor € 1.  Hiermee zal mijn vensterbank een lust voor het oog worden. Bij de kringloop waar ik deze middag zou gaan werken hebben ze alleen kleding. Aan tafel zitten 3 leidinggevenden midden in de zaak te vergaderen en ze bespreken de vrijwilligers. Ze willen ene Marloes eruit gooien omdat ze zich niet sociaal opstelt en niet gezellig praat met haar collega’s.  Van privacy nog nooit gehoord zeker. Ik ben benieuwd hoe ze hier met de AVG omgaan. Ik ben blij dat ik niet hoefde te komen. Zo blijft een publieke bespreking van mijn persoontje mij bespaart.

Ik ga naar huis en zet mijn recent verworven vaas bij de andere 3. Het ziet er nu uit als 4 vazen op een vensterbank

Vakantie

 

Vannacht slecht geslapen. Ik was nog helemaal hyper. Ik had een foto van een half jaar geleden op facebook geplaatst met daarnaast een foto van nu, 26 kilo lichter en twee medailles. De medailles waren voor het virtueel beklimmen van de Mount Everest ( op de crosstrainer in real life) en het wandelen van de weg naar Santiago de Compostella ( gewoon in de buurt gewandeld ) Het was niet moeilijk geweest om een niet zo flatteuze foto te vinden van mezelf een half jaar terug. Alle foto’s voldeden eigenlijk aan de eisen. Een  goede foto van nu maken had wat meer voeten in de aarde. Maar na een half uur en twee kledingwissels was ik toch een klein beetje tevreden en postte ik de foto. Daarna hoorde ik steeds ping, ping, ping. De reacties stroomden binnen. You rock girl. Awesome. Way to go. You are such an  inspiration. Yeah mama, RAW. You look Fabulous. That young lady looks grand.  Ik bleef de hele middag kijken naar de reacties die binnenstroomden. En s’ nachts ging ik nog 2 keer kijken of er nog meer complimentjes binnenstroomden. Dit was leuk. Ik kreeg in totaal meer dan 1700 likes en 180 reacties. Echt een warm bad.

Maar vanmorgen was een vakantiedag, dus ik kon niet in het warme bad blijven liggen maar er moesten cursussen worden gedaan. Ik had een abonnement genomen op Broednest voor een maand. Nu was ik bezig alle content over gezond eten en afvallen die erop stond te lezen. De suikerdetox module had ik al gelezen en vandaag is het de vierde dag van mijn suikervrije leven. De eerste 3 dagen had ik goed doorstaan. Ik had wel een beetje geluk. Ik had meteen alle snoep en koek in de ondergrondse restafval container gegooid op de eerste dag. Maar na de lunch kreeg ik trek in zoet. Als een junk speurde ik het huis af. Helaas had ik mijn werk heel grondig gedaan en viel er niets zoets te ontdekken. En het regende heel hard, dus ik had ook geen zin om naar de Appie te gaan fietsen. Met wat ongebrande nootjes kroop ik zielig in een hoekje.

Vandaag leerde ik op het Broednest dat je lijf uit moleculen bestaat en dat je deze uit je eten haalt. Dus je kunt maar beter gezonde dingen eten want je gebruikt dit weer als bouwstenen voor je lijf.

Daarna verder met dag 4 van The artist way. De opdracht is om een week geen tv te kijken en niet te lezen. Oeps, dat is heftig. Geen tv kijken is niet zo een probleem, dat doe ik vaak niet. Maar dan ga ik wel lekker lezen. Ik kan natuurlijk gaan schrijven en plaatjes draaien.

s’ Middags ga ik de vriezer ontdooien en vind een magnum die achter de lade was gevallen. Ik vind het zonde om hem weg te gooien en eet de magnum op. Omdat hij zo gebroken is, is het niet eens zo lekker. Mijn suikervrije leven is beperkt gebleven tot 3 dagen.

Verder met het schoonmaken van de gordijnrails. Van de zomer heb ik het plafond gewit en meteen de gordijnrails die een beetje gelig waren geworden meegenomen. Helaas zaten daarmee de ringetjes ook vast en konden de gordijnen niet meer open of dicht. Nu zitten ze permanent dicht en gebruik ik een touw om overdag de gordijnen bij elkaar te knopen zodat er toch wat licht binnenvalt. Het Frans Bouwer effect bevalt me niet echt. Als ik iedere dag van de vakantie 15 minuten de gordijnrails ga schoonmaken moeten die dingen aan het eind van de week weer gewoon open en dicht kunnen. Na 5 minuten geef ik het op. Ik besluit dat het beter is nieuwe ringetjes te kopen.

’s Avonds kijk ik lekker een film. Geen tv kijken is meer iets voor het nieuwe jaar. Als goed voornemen of zo.

Overpeinzingen.

 

 Vandaag heb ik week 2 gelezen van The Artist Way.

 Ik heb het boek 8 jaar geleden gekocht en toen week 1 gelezen. Daar ben ik toen afgehaakt. Ik had altijd het idee dat ik niet creatief ben en wat moet je dan met zo’n boek. Ik wil namelijk heel leuk kunnen tekenen. Zo van de Beatrix Potter konijntjes. Of je eigen kerstkaarten tekenen. Ik heb dit jaar zelfs een poging gewaagd. Ik had een leuk schilderij gezien en heb dat na zitten tekenen. 

                                            Dit is dus het origineel

Ik dacht: dat is leuk om op mijn blog te zetten om de lezers een goed 2022 te wensen. Maar het leek weer nergens op. Dus daarom was ik indertijd afgehaakt. Maar ja zo’n boek staat ook maar een beetje in de kast. En voor een 12 weken programma ben ik eigenlijk altijd wel te porren. Gisteren heb ik week 1 gelezen. Het huiswerk was een hele week morning pages schrijven en een artist date hebben. Maar dat heb ik dus wel opgestoken, 8 jaar geleden. Ik doe sinds die tijd mijn morning pages. Ik schrijf  in de morgen in mijn dagboek, dat niemand mag lezen en waar ik geen blad voor de mond neem alles wat er in mij opkomt. En ik ga iedere week naar het museum en die ochtend was ik net naar het GEM dat nu weer KM 21 moet heten gegaan. Waarom veranderen die musea de hele tijd van naam. De buren van het GEM heette gewoon het Gemeentemuseum. Maar dat was niet internationaal genoeg dus het werd kunstmuseum. Alsof die Amerikanen en Fransen weten wat dat betekend.

In ieder geval, dat huiswerk was al af. Dus vandaag kon ik lekker verder met week 2. Schiet lekker op. Eerst moest ik mijn eigen creativiteit nog eens beoordelen. En ik bedacht dat ik toch creatief ben. Want ik schrijf en dat is ook creatief. Voor een andere opdracht ,moet ik bedenken welke alternatieve levens ik zou willen leven. Ik bedenk dat ik wel Cindy Hoetmer wil zijn, die schrijfster is en in de Jordaan woont en naar café de Pels gaat. Of Sjako, van het Fort van Sjako. Een anarchistische boekhandel om de hoek bij het Waterlooplein. Daarna moet ik bedenken wat ik deze week kan doen wat een element van het andere leven in zich heeft. Ik besluit een blog te gaan schrijven en naar Amsterdam te gaan. Dus dat staat nu in mijn agenda. Kan ik meteen morgen door met week 3. Maar later op de dag, als ik in bad zit worden mijn plannen wat wilder. Als ik met mijn 62^e met pensioen ga dan kan ik een boek gaan schrijven. Ik bedenk waar het over moet gaan: een vrouw die in Den Haag woont maar dweept met Amsterdam, waar ze vroeger heeft gewoond. En die accountant is.  En dan noem ik het Overpeinzingen, naar Marcus Aurelius. Maar dan krijg ik nog een veel beter idee: ik kan ook deze week met mijn boek beginnen. En het eerste hoofdstuk gewoon op mijn blog zetten. Weet je, als ik uit bad kom ga ik er meteen mee beginnen.

Ik ga met pensioen

 

Ik ga met pensioen. Nou ja, niet meteen. Ik ga 6 jaar sparen en dan ga ik met mijn 62^e met pensioen.

Sinds begin dit jaar ben ik schuldenvrij. De hypotheek is volledig afgelost. Dus ik ben een buffer op gaan bouwen. Inmiddels kan ik 10 maanden leven van mijn buffer. Dat is wel genoeg voor een buffer. Dus ben ik maar een beetje luxer gaan leven. Ik heb zomaar een tas gekocht zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen. De nieuwe tas past zo goed bij mij dat ik het niet eens als een nieuwe tas zie. Meer een verlengstuk van mezelf. En ik heb zo een heel duur pincet van Tweezerman gekocht. Wel met 50% korting, want ja ik ben nu eenmaal gewent om alles op een koopje te doen. Een Oral B Io tandenborstel. Helpt trouwens wel, mijn mondhygiëniste was voor het eerst in 10 jaar enthousiast over de staat van mijn tandvlees. Ik hoef pas over 4 maanden terug te komen i.p.v. over 3 maanden. Dus deze investering gaat zichzelf terug verdienen. Maar ja, nu weet ik echt niet meer waar ik mijn geld aan uit moet geven.

Met mijn pensioenplan heb ik weer een DOEL om te sparen. En ik denk dat als je de 60 gepasseerd bent, het werk je zwaarder gaat vallen. Je vindt veranderingen vermoeiend en geen uitdaging. Ik vind mensen die over uitdagingen spreken in plaats van problemen sowieso al heel vermoeiend.

Ik heb nu al geen zin meer om ‘s avonds op pad te gaan. Vroeger haalde ik hele nachten door. Maar nu zoek ik de uit pagina’s af voor evenementen die in de middag plaatsvinden. Dat alles nu door de lockdown om 17.00 uur dicht moet zijn is voor mij een uitkomst. Dan ben ik lekker op tijd thuis voor het eten. Dus ik gedraag me al als een gepensioneerde. Dat zal de komende jaren alleen maar erger worden.

Ik hoor wel van veel mensen dat ze doelloosheid ervaren als ze stoppen met werken. Een vriendin wordt neerslachtig omdat ze zoveel tijd besteed aan het lezen van de krant waarin alle ellende in de wereld wordt opgesomd.   Dat lijkt me nu niet zo een goed doel voor het besteden van je verkregen vrije tijd. Maar je kunt wel een zingeving vinden in verbinding ervaren met andere mensen. En de schoonheid ervaren van de natuur en kunst. Of door orde te scheppen. Daarom is het zo fijn als je je huis opruimt, je voelt dat je zinvol bezig bent. Ik ben trouwens niet van plan om te gaan reizen als ik met pensioen ga. Ik wil eigenlijk dan eindelijk de achtertuin gaan doen. Dat is niet zo ver weg. En iedere dag langs het strand wandelen. Ook in de winter. En lekker naar de markt om mijn boodschappen te doen, boodschappen die ik nu uit tijdgebrek laat thuisbezorgen. Dus gewoon in een rustig tempo mijn gewone leven lijden. En ik wil als  vrijwilliger bij de schuldsanering gaan werken. Ik heb daar wel eens geholpen. Maar ik dat was geen groot succes. Die mensen willen vooral gehoord worden en op de tweede plaats aan hun geldproblemen werken. Ik vond dat geouwehoer niet interessant en wou vooral de problemen oplossen. Maar als ik eenmaal met pensioen ben hoop ik daar wel het geduld voor op te kunnen brengen.

Ik ga in ieder geval lekker weer sparen, ik heb een maandje geld uitgegeven en nu weer de broekriem aanhalen. Als ik een leuk potje heb opgebouwd op mijn 62^e dan kan ik zien wat ik ga doen. Stoppen of nog even doorwerken. Maar dan is het geen must om brood op de plank te hebben

Om de één of andere reden worden alle plaatjes vandaag geweigerd door blogger. Dus dit is een blog met alleen maar tekst geworden.

Een nieuwe tas

 

Ik vond het tijd voor een nieuwe tas. Ik sleep altijd bakjes met salade en flessen mineraalwater mee naar mijn werk. Dat doe ik in een boodschappentas. Mijn collega’s hebben allemaal een koffertje of aktetas.  Nu dacht ik, als ik serieus genomen wil worden moet ik eigenlijk ook een beetje professioneel voor de dag komen en niet als ma Flodder aan komen aanwaaien op kantoor.

Een nieuwe tas leek dus op zijn plaats. Geen koffertje of aktetas, maar een nette tas, model boodschappentas maar dan wat representatiever.

Dus ik tik in op Google: tas. Ik kreeg meer hits dan als je seks intypt. Nou ja, bijna evenveel. Dat zou nog een hele speurtocht worden. Maar ik bedacht me dat ik wel bij Kipling kon beginnen, die hebben kwalitatief goede tassen die ook mooi blijven. Zo dat was snel gefixt.

Maar toen 2 dagen later ( we bezorgen de volgende dag, maar niets hoor, moest 2 dagen langer wachten) de tas kwam, bleek het een ienie-mini- tasje te zijn. Daar kon mijn saladebakje niet in. Die zal ik gaan retourneren.

Die avond ging ik op een bredere zoektocht en na een luttele 3 uur zag ik de ideale tas. Mensen zouden in katzwijm vallen als ik op straat met deze prachtige tas voorbij kwam. Ik was helemaal enthousiast. En het was een Tas grote capaciteit.

Maar toen ik de volgende morgen op mijn telefoon keek was de bestelling geannuleerd.

Ellende, dan maar weer een avondje zoeken.

Ik viel nu voor een echte boodschappentas van Essenza Home met een prachtige print. De volgende dag werd deze al bezorgd, alleen leek het totaal niet op de afbeelding. Het was een hele brede lage tas en knalgroen. Echt helemaal niets, ik stopte het meteen terug in de verpakking en zuchtte eens diep. Nu zou ik gewoon naar de Bijenkorf gaan en daar een tas uitzoeken.

Maar die avond ging ik toch eens online kijken wat voor een tassen ze bij de Bijenkorf verkochten. Hmmm best duur. Voor € 175,- had je wel iets aardigs, maar om nu te zeggen dat het perfect was: Nou nee.  Dus nog maar eens een paar uur verder gekeken. En ik vond zowaar op de zoekopdracht shopper met rits een aantal modelletjes die mij wel bevielen. Allemaal onder de € 75,-.

En deze is het geworden. Het was de laatste in de kleur zwart. Dus ik dacht lat ik maar niet te lang wachten anders is hij straks weer weg. Ik heb nog wel even de maten nagemeten. De tas pas in mijn fietstas en mijn saladebakje en een fles mineraalwater kunnen er makkelijk in.

 

 

Hij wordt volgende week bezorgd, ik ben benieuwd. Als het niet bevalt neem ik gewoon een tas van 0,35 cent bij de Albert Heijn mee.

Tiny Habits

 

Ik mocht het boek Kleine Gewoontes lenen van mijn dieetjuf. Ze had vertelt dat ze iedere ochtend als ze opstond een vuist in de lucht stak en zei: het wordt een geweldige dag. Dat kwam uit dat boek. Ik vond dit erg grappig (en Amerikaans) en ik doe het nu ook. En het geeft powerrr.

Het boek zelf heb ik niet helemaal gelezen want het is toch wel erg technisch. Het komt erop neer dat je bedenkt welke gewoontes je al hebt in de ochtend, middag en avond. Dan bedenk je welke nieuwe gewoonte je je wilt aanleren. Koppel deze gewoonte aan een bestaande gewoonte. En maak het zo klein mogelijk. Dus niet meteen 30 x opdrukken na het tandenpoetsen maar begin eens met één keer en bouw dat in week 2 uit naar 2 keer etc. Maar in de bijlages staat een opsomming van welke nieuwe gewoontes je in kunt stellen voor hogere productiviteit of een gezonde geest, voor het versterken van de relatie met je dierbaren en ga zo maar door. Grappig om te lezen.

Ik heb succesvol dit jaar het mediteren en sporten geïntroduceerd in mijn ochtendroutine. Als ik nu de deur uitga zonder het allebei te hebben gedaan voelt het net zo onaf als dat ik mijn tanden niet gepoetst zou hebben.  Omdat ik het iedere dag doe is er ook geen discussie met mezelf. Anders ga ik altijd onderhandelen. Vandaag komt niet zo goed uit, als we dit sporten nu eens na morgen verplaatsen. Maar de dag erop heb ik dan weer dezelfde discussie. En ik verlies altijd. Nee, voor mij is het beter om het gewoon iedere dag te doen. Klaar uit, geen discussie.

Misschien ben je ook benieuwd naar mijn resultaat. Ik val niet meer zo snel af, nog maar 2 kilo per maand. Maar hé, ik val nog steeds af.

Ik at een tijd volgens de recepten van Tamara de Weijer. Het zijn goede recepten, maar het zijn niet zoveel verschillende recepten dus het begon wat te vervelen. Nu ben ik vandaag begonnen met het 8 weken slankplan van de Foodsisters. Het zou wel fijn zijn als ik inderdaad in 8 weken nog 20 kilo af zou vallen en slank zou zijn. Maar ik denk dat  dat er niet in zit. Maar het zijn lekkere recepten en voor maar één persoon. Het lijkt een wel op het koolhydraat arme eten van Tamara, maar ze gebruiken wel vlees. Voor de variatie vind ik dat wel fijn.  Er zit ook een boodschappenlijst voor de hele week bij. Ik heb alles in huis gehaald en mijn koelkast ligt nu propvol groente. Hemel, dat moet ik allemaal wegkrijgen in een week.

Een andere kleine gewoonte die ik de laatste weken had was om iedere avond even aan mijn mozaïek te werken. In Parijs had ik het gezien en een foto gemaakt om het na te maken. Gelukkig is het nu af want het was een klerewerk. Maar ik ben erg tevreden met het resultaat.

 

Mijmeren is mijn hobby

 

Als kind mijmerde ik al graag. Tijdens het maken van een grote legpuzzel kon ik lekker nadenken over mijn leven. Later maakte ik graag lange treinreizen om eens goed te kunnen nadenken terwijl ik uit het raam staarde. Tegenwoordig volg ik cursussen filosofie. Dat is eigenlijk mijmeren met een sjieke naam. Ook dit blog schrijven is eigenlijk niets anders dan eens uitschrijven wat er allemaal in mijn hoofd aan gemijmer plaatsvindt.

Tegenwoordig mijmer ik graag met pen en papier en een kopje koffie in de morgen.  Ik doe het iedere ochtend een uur lang. Het is dit uur van de dag waar ik het meeste van geniet.  Ik gebruik daarbij 2 A-5 vellen. Op het rechterblad mijmer ik er lustig op los. Op het linkerblad zit er wat meer structuur in. Ik begin met mijn planning van die dag. Daaronder schrijf ik wat ik leuk vind aan die dag. Soms heb ik helemaal niets leuk om naar uit te kijken. Dan gooi ik het schema om door in de lunchpauze naar de bieb te gaan bijvoorbeeld, zodat ik toch iets leuks doe op een dag. Daarna bedenk ik welke goede daad ik die dag kan doen. Dit zijn meestal geen grote akties maar iemand bellen, appen of een kaartje sturen.

Daarna vraag ik mezelf af, als een goedbetaalde coach naar mijn dag zou kijken, wat deze mij zou aanraden. Heel verhelderend om met een blik van een buitenstaander naar je eigen leven te kijken!

Tenslotte schrijf ik op waar ik allemaal dankbaar voor ben. Dan ben ik wel een uur en 4 kopjes koffie verder en ga ik eens ontbijten.

De geefmaand november is weer begonnen. Ik heb getwijfeld of ik mee ga doen, ik bedenk tenslotte al iedere dag een geefdaad. En ik heb zoveel projecten lopen dat ik geen zin heb om grote nieuwe acties te starten. Maar Facebook gaf mij een kijkje van 6 jaar geleden en toen postte ik een RAK Bingo. Er stond geef iemand een complimentje. En dat had ik die ochtend gedaan, maar het moest uit mijn tenen komen.

In mijn mail zat die ochtend een mail van het verzorgingshuis van mijn moeder. Zij  vroegen mij  om haar QR code omdat ze een uitje hadden. Ik was stomverbaasd want ik had die QR code al 2 x per mail verstuurd. Hoe kan je nu in hemelsnaam 2 x een mail kwijtraken? Ik stuurde toch maar de code en besloot niet met de opmerking dat ik hoopte dat ze zorgvuldiger met de medicijnen om gaan. Nee, ik besloot met een compliment dat het zo fijn was dat ze leuke uitjes voor mijn moeder organiseerden. Dit was dus mijn geefdaad. Ik kreeg een mailtje terug dat ze met de code aan de slag gingen. Maar ’s avonds las ik dat mijn moeder niet mee was gegaan op het uitje omdat de QR code ontbrak. PFFFFFF. Nou ja, als je  2x een mail kan kwijtraken kan het ook een derde keer, denk ik.     

Vriendschap is een illusie?

 

Tamara de Weijer interviewde deze week de schrijfster van “Van dit boek krijg je nog meer zin in het leven.” Ik had er al iets over gelezen en overwogen het aan te schaffen. Maar ik heb al zoveel van dit soort boekjes gelezen. De tips zijn meestal hetzelfde: Schrijf iedere dag 5 dingen op waar je dankbaar voor bent en ga mediteren. Bovendien is mijn boekenkast vol. Misschien kan ik aan Geefmaand November mee te doen en wat boeken te verloten onder de deelnemers. Maar dit terzijde.

Het interview was best interessant. Nu eens niet: schrijf 5 dingen op waar je dankbaar voor bent, maar schrijf iedere dag 3 dingen  op die je leven zin geven. Toch even een nieuwe twist, en 2 regels minder te schrijven. En een oefening waarbij je je moest voorstellen dat je dood ging. En je zou weer een nieuw leven krijgen en dan mocht je maar één herinnering uit dit leven mee naar toe nemen. Heb je dit?

Bekijk dan deze herinnering. Wat zegt het over jou, waar hecht jij het meeste waarde aan, in dit leven?

Bij mij gaat deze herinnering over verbinding met een ander. En als ik daar over na denk dan is dat ook het belangrijkste in dit leven. Als ik tegenwoordig ervaringen moet inbrengen in een socratisch gesprek gaat die ervaring meestal hierover. Dat mijn geloof in verbinding met andere mensen is geschonden.

Dan denk ik dat ik een goede relatie met iemand hebt, dat diegene me echt begrijpt. Maar dan zegt iemand iets waarvan ik denk, hoe kan je zo over mij denken, je kent me helemaal niet, we hebben echt geen verbinding. En dat schokt me dan, dat ik zo naïef ben geweest om te denken dat echte verbinding echt bestaat.

Het Goede Doel zong er al over: Vriendschap is een illusie

Jammer dan Goede Doel, dan maar naïef, ik denk dat echte verbinding tussen mensen wel degelijk bestaat. En voor mij geeft dat zin aan mijn leven.

 

Het boekje heb ik trouwens besteld bij de boekhandel. Maar het is zo’n klein boekhandeltje waar maar 1 x per week boeken worden bezorgt, dus ik moet nog een paar dagen wachten. Je moet er wat voor over hebben om de kleine boekhandeltjes in stand te houden.

 

DDW

 

De website van de Dutch Design Week komt in aanmerking voor de slechtste website van het jaar. Continu pop-ups en geen normaal overzicht te krijgen van de openingstijden per locatie en wat er te zien is. In plaats daarvan THEMA’S als The illusion of stability, Wearables of the future en Sparkling Plastic.

Maar als je dat naast je neerlegt en gewoon er naar toe gaat is het hartstikke leuk.

Ik was er vorige week met twee vriendinnen de boel gaan verkennen. Op de bonnefooi, want we snapten geen reet van de website. Eerst deden we de Technische Universiteit aan. Omdat het de eerste dag in de ochtend was, stonden de studenten te popelen om ons alles uit te leggen.

We bezochten een energie neutraal huis en kregen een rondleiding. Het was helemaal duurzaam gebouwd en de buitenwanden waren bekleed met zonnepanelen om maximale opbrengst te genereren. Het huis kon ook op het dak van een bestaand gebouw worden gebouwd. ( moet het wel een plat dak hebben).

We kregen ook uitleg bij het winnen van energie uit ijzererts. Als eindproduct houd je dan roest over en dit kan je weer opladen zodat er weer ijzererts ontstaat. Dit opladen kun je met wind of zonne-energie doen. Als de zon dan niet schijnt en het is windstil dan kun je de ijzererts gebruiken.

Ook gaf een meisje uitleg over het onschadelijk maken van batterijen. Ze schijnen nogal eens in de fik te vliegen. Maar deze studenten hadden de oplossing al gevonden en konden er razend enthousiast over vertellen.

Op een andere locatie ontmoeten we een student die een wandkleed had ontworpen. Hij had een crowdfunding actie gehouden om het wandkleed ook te realiseren en het resultaat werd tentoongesteld. Het was erg groot, een bij vier meter schat ik. Het doek vertelde het verhaal over zijn studieschuld en hoe dit de rest van zijn leven zou beïnvloeden. Het prijskaartje van het wandkleed was gelijk aan zijn studieschuld, zo’n € 43.000,-. Wat een hoge schuld, ik had echt medelijden met de jongen. Hij zag het wel zitten om het wandkleed aan een ministerie te verkopen en zo in één keer van zijn schuld verlost te zijn. Hoewel ik verwacht dat deze ondernemende jongen het wel zal redden in het leven, zijn er natuurlijk zoveel studenten met zo een hoge schuld. En niet iedereen zal zo vindingrijk zijn als deze jongen.

Om een uurtje of drie duizelde het ons van alle verhalen die we gehoord hadden. Ik werd wel heel blij dat er zoveel jonge mensen bezig zijn met het vinden van oplossingen voor de klimaatcrisis. Daar zouden ze op het nieuws wat meer aandacht aan moeten besteden i.p.v. alle ellende die we iedere dag krijgen voorgeschoteld.

Dus: tip voor volgend jaar, ga op de eerste dag van de DDW er naar toe.

Parijs the sequel

 

Het was een beetje raar dat mijn vorige blog over Parijs eindigde bij Den Haag Centraal.

Voor de trouwe lezertjes die willen weten hoe het verder ging, hier nog even een verslagje. In Rotterdam stapte ik op de Thalys. Met een kwartiertje vertraging ( er was een everzwijn aangereden door een trein op het traject) kwam ik om kwart voor 10 aan in Parijs. De wandeling die ik die dag ging maken stond al gedownload op mijn telefoon en mijn spulletjes zaten in mijn rugzak, dus ik begon meteen aan mijn wandeling van Les Halles en Le Marais. Met een stralend blauwe lucht ging ik op pad  Om 3 uur was ik, met 18 kilometer op de teller, wel uitgewandeld. Ik kon in het appartement en dat was onverwachts ruim. Ik had een twee persoonskamer met eigen badkamer voor € 43 per nacht in Oberkamp weten te boeken.

Op dag 2 maakte ik weer een lange wandeling door LÍle de la Cité, Quartier Latin en Saint Germain. Op dag 3 in de ochtend nog even naar de Sacré-Cour ( het was weer een hele klim) en weer op de Thalys naar huis.

Maar ik had niet echt een vakantiegevoel in Parijs. Ik liep mijn wandelingen alsof ik een to-do lijstje aan het afvinken was. Maar ik ken Parijs best wel goed en ik werd niet echt verrast. Ik was er 10 jaar niet geweest en alles was hetzelfde gebleven, de bakkertjes met fantastische chique gebakjes, de markten, minuscule tweedehands boekenwinkels die onmogelijk meer dan € 50 omzet per week kunnen hebben, de truffels in de etalage. Het was er allemaal nog steeds. En ik dacht alleen maar|: Oh ja, het is er nog steeds. Dus ik denk niet dat ik in mijn leven nog eens naar Parijs ga. En dat stemde mij wat droevig. Maar één  ding was wel nieuw en leuk: er waren overal mozaïekjes op huizen gemaakt.

 Zoals deze:

 

En deze:

 

Ik wil The Dude ook op mijn eigen huis gaan maken. Ik heb het patroon en ik heb steentjes besteld. Ik had in alle 4 kleuren 120 steentjes besteld, 480 steentjes dat leek mij ruimschoots voldoende. Maar ik ben eens gaan rekenen en 1 rij is al 30 steentjes. En het zijn wel 40 rijen. Dus met die 480 steentjes kom ik nog niet eens tot de helft. Typisch zo een geval van snel denken. Als ik gewoon van tevoren het uitgerekend had, had ik meteen geweten dat ik 40x30 = 1.200 steentjes nodig heb. En niet twee keer de portokosten hoeven betalen. En dat het eigenlijk best een duur project is. Maar Kahneman schreef het al in zijn boek ons feilbare denken, dat we liever snel denken, dan er eens even goed voor te gaan zitten.

Parijs

 

Eindelijk ben ik dan naar Parijs gegaan. Ik zou 2 jaar geleden al gaan, maar toen kreeg een collega een herseninfarct, een andere collega was overspannen en de rest op vakantie. Daarom moest ik op de toko passen en kon ik niet naar Parijs. De volgende keer dat ik de Thalys had geboekt scheurde ik mijn meniscus en zat ik in een scootmobiel. Leuke dingen die scootmobiels maar je komt er niet mee naar Parijs. Dit jaar probeerde ik het voor de derde keer. Er gebeurde geen rampen en zo stapte ik donderdag ochtend om 5.00 uur op de fiets om naar de trein te gaan. Het was nog aardedonker en de hele stad was in diepe rust.

Ik heb de app Headspace en daarop staan verhaaltjes om in slaap te vallen. Over midnight Launderette of een Cat Marina ( een haven waar iedere boot een kat heeft)  of een over een nachtelijke kapsalon. Die laatste vond ik wat minder want de kapsalon was iedere nacht open en je kon er gewoon binnen lopen. Ze hadden wel een telefoniste, en dan wordt de accountant in me wakker en denkt: Wat is dat nu voor een onzin. Zo’n kracht kost zeker € 30.000 per jaar en ze neemt alleen de telefoon op, wie gaat dat betalen? En die kapsters moeten ook gecompenseerd worden voor die nachtelijke uren. Dus hoe duur moet een knipbeurt dan eigenlijk wel niet zijn? Maar afgezien daarvan hoor ik meestal niet hoe het verhaal afloopt want dan ben ik al in slaap gevallen.

Op mijn fiets naar het station, ging ik mezelf ook zo een verhaaltje vertellen de nachtelijke fietser die door de stad fietste. Met zo’n rustige verhaaltjes stem vertelde ik waar ik allemaal langsfietste, de school waar overdag de kinderen les kregen maar die nu verlaten was, de staat met de bakken voor kleding voor het Leger des Heils, de Nieuwe Scheveningse bosjes. De plaats waar een vrouw vermoord was en haar lijk in brand was gestoken.

 Oh, hemel ja, er zijn hier in de buurt het laatste jaren een aantal vrouwen vermoord. Eentje hier dus, vermoord door haar ex. En een vrouw in het De Scheveningse Bosjes was doodgestoken door een verwarde man toen ze haar hond uitliet. En nog een yoga lerares die door haar man in stukken was gesneden.  De man had haar als vermist opgegeven en toen de agenten voor de vermissing naar zijn huis kwamen zagen ze een hand uit de vuilnisbak steken. Die vermissing was snel opgelost.

Maar de gedachte aan die drie vrouwen die in een straal van anderhalve kilometer van mijn huis waren vermoord, lieten me wel wat sneller door het pikkedonker naar het station fietsen. Buiten adem maar ruim op tijd voor mijn trein kwam ik daar, nog helemaal heel aan.

Socratisch gesprek

 

In het begin van het jaar heb ik mij opgegeven voor veel cursussen.

Nu ben ik bezig met de laatste van het rijtje: De beroepsopleiding socratisch gespreksleider.

Vrijdag was de 2^e les en al 2 van de 8 leerlingen gaven aan dat ze deze cursus eigenlijk te confronterend vonden en overwogen ermee te stoppen. Allebei mannen trouwens die heel zelfverzekerd overkwamen in de 1^e les.

Terwijl als je in het boekje leest wat een socratisch gesprek inhoud, dan lijkt het nou niet zo wereldschokkend te zijn. Het gesprek bestaat uit 7 stappen.

1.      1.  Je hebt een ervaring meegemaakt die je om de een of andere reden raakt. Bijvoorbeeld: Ik slaap slecht en mijn tante zegt dat dit niets voorstelt, in Afghanistan hebben mensen pas echt problemen.

2.      2.  Daaruit destilleer je thema dat je wilt onderzoeken. B.V.  Mag je klagen als je in het paradijs woont?

3.    3.   Dan vraag je je gesprekspartners of zij een voorbeeld hebben bij dat thema. Met wie waren ze en wanneer en waar was het.

4.     4.  Als iedereen een ervaring heeft gedeeld, dan kies je een ervaring en ga je deze onderzoeken. Om welk moment precies gaat het. Wat voelde je, wat dacht je en wat deed je op dat moment. B.V. Het moment dat mijn tante antwoorde, ik voelde mij klein, ik was perplext en ik luisterde naar haar verhaal over Afghanistan.

5.       5 Dan gaan alle deelnemers na, wat zij in diezelfde situatie zouden doen.

6.      6.  Uit hun reactie halen ze hun antwoorden. B.v. Ik vind het oneerlijk om als klager te worden neergezet omdat ik niet ondankbaar ben.

7.       7. En uit dit antwoord haal je weer een principe.    

            Ik mag er zijn

      Luister!

 

Aan het eind van de 2^e les hebben besloten dat we een mieterse indianenclub zijn en hebben we een Whapsapp groep opgericht. We gaan tussen de lessen door, zonder de leraar, bij elkaar komen. Lekker socratisch bijbeppen.

 

Volhard

 

De laatste keer op mijn levensstijlclubje ging het over de podcast Gezond Gesprek. Daarin vertellen schrijvers over hun nieuwe boek op het gebied van gezondheid.

En dan vooral over de Podcast met Arie Boomsma met zijn boek Volhard.

Podcast

Het is een leuk idee zo’n podcast, maar ik blader liever even vooruit, bestudeer een schema, sla graag een hoofdstuk over. Dat kan dus niet, bij een podcast, vandaar mijn voorkeur voor boeken.

Nu was deze podcast al een paar maanden oud, en zijn boek ook, dus het lag gewoon bij de bieb. Omdat ik er toch was nam ik meteen een paar andere boeken van hem mee, Fit en 10.000 stappen.

Nou dat boek 10.000 stappen daar was ik snel klaar mee. Er staan wandelingen in van 10.000 stappen maar ik heb Amsterdam, Delft en Den Haag bekeken en het waren nu niet bijster originele wandelingen. Ik kende deze rondjes wel.

Het boek Fit, daar werd ik helemaal enthousiast van. Hij vertelt daar over de meditatie app Headspace, en ik heb meteen een abonnement genomen. Het kost 58,- per jaar maar je mag het 2 weken gratis uitproberen. Ik mediteerde vroeger heel trouw. Ik ben zelfs Novice in het zen boeddhisme. Maar de laatste jaren wil het maar niet. Met deze app probeer ik er weer een gewoonte van te maken.

Ook vond ik het een goed idee om te gaan opdrukken. Nu kan ik het een halve keer. Ik begin in uitgangspositie en stort dan ter aarde. Ik hoop aan het eind van het jaar 1x op te kunnen drukken.

Arie zegt dat je een doel moet hebben met het trainen. Nu was ik van de week begonnen met hardlopen. Hoewel heel hard ging het niet, een snelle wandelaar haalt me wel in. Maar ik vond het reuze spannend dat ik dit pad weer ingeslagen was. Hoewel ik twee dagen zoveel spierpijn had dat ik liep als “an asmatic ant with some rather heavy shopping”. Dat moet beter kunnen. Als doel heb ik nu gesteld dat ik mee ga lopen met de City Pier City volgend jaar maart. De 5 kilometer want we gaan het niet te gek maken. En ik heb meteen een startbewijs gekocht.

Van dit doel stellen werd ik zo enthousiast dat ik vanmorgen besloot om mijn oude hardloopkloffie weer eens tevoorschijn te halen. En zowaar, ik kwam er gewoon in. En ik vond nog een lekkere joggingbroek ook. Die heb ik meteen maar aangehouden. Ik ga naar Amsterdam, de Albert Cuyp en daarna naar een vriendin, mijn haar verven. Dat kan allebei prima in een joggingbroek.  

Een heitje voor een karweitje

 

De juf van de levensstijlcursus kwam weer met wat nieuws: Een heitje.

Het werkt als volgt: doe iets aardigs voor een ander of jezelf en je mag daarna jezelf een schouderklopje geven en zeggen: goed gedaan.

Het idee erachter is dat je jezelf al heel vaak op je kop geeft: Oh dat doe ik weer lekker handig, als je de koffie naast je kopje schenkt in plaats van erin.

Met de heitjes bied je wat tegenwicht tegen je eigen gezeik.

Je gaat sneller denken, laat ik de vuilniszak maar even verwisselen want dan heb ik weer een heitje. En je geeft jezelf een beloning dus je hoeft niet te zeggen: ik heb de vuilniszak maar verwisseld, want als ik op jou moet wachten gebeurd het nooit. Nee, jij hebt je beloning al gehad en omdat je niet meer zo loopt te zeuren om erkenning van je goede daad, verbeterd de sfeer in huis.

Nou woon ik alleen en ik kan zeggen dat de sfeer in huis echt verbeterd is. Gekheid, maar op het werk vul ik nu de koffiebonen bij. Terwijl ik niet eens koffie drink. Ik geef dan mezelf een heitje en mijn collega zit niet meer te klagen dat hij altijd de bonen moet bijvullen. Win-Win.

En ik heb gemerkt dat ik makkelijker beslissingen neem. Alsof ik mezelf en mijn beslissingen meer vertrouw. Ik hoef er niet nog een nachtje over te slapen en nog eens de mogelijkheden te bestuderen, maar ik beslis direct om iets wel of niet te doen. Zou het komen doordat ik wat aardiger voor mezelf ben?

Slapen als een oermens

 

Na 4 maanden had ik weer een afspraak met mijn levensloopcoach. Ik moest op de weegschaal gaan staan en de coach keek erg vreemd naar haar scherm. Het bleef even stil. Toen riep ze uit, een beetje vragend: je bent enorm afgevallen, 20 kilo. Ik zei: ja dat klopt. Ze was er niet zeker van of haar weegschaal nou kapot was.

Nu ik bij mijn coach zat wilde ik wel eens advies over mijn slapeloosheid. Ze begon gelukkig niet over Afghanistan maar kwam met een boek aanzetten: Slapen als een oermens.

Dus ik naar huis met het boek. Het telt 122 bladzijden en ik had beloofd het binnen een week terug te brengen. Lekker dan, slaap je al slecht, moet je je ook nog eens door zo’n boek heen worstelen. Dus gisteravond er maar eens in begonnen. 4 dagen 30 pagina’s per dag en ik zou er door heen zijn.

Maar het was een enorm leuk boek en ik heb het in 1 avond uitgelezen.

Het beschrijft dat in de oertijd mensen in groepen leefden. En s’ nachts was er altijd wel iemand wakker die dan kon waarschuwen voor gevaar. Want de ene mens gaat vroeg slapen en de ander is een nachtbraker en slaapt een gat in de dag. Maar dat heeft dus de functie dat er altijd wel iemand wakker is. Ik slaap dus niet slecht, ik heb gewoon nachtdienst en let op dat er om 3 uur s’ nachts geen ongure individuen door de straat sluipen met snode plannen. Ik zou op de loonlijst van Whattsapp buurtpreventie moeten staan.

In de Middeleeuwen was het normaal om s’ nachts een tijdje wakker te zijn. Men sprak van eerste en tweede slaap en de tijd er tussenin was goed om even te bidden of om kinderen te verwekken.

In het boek kwam ook een stappenplan aan bod om je slaap te verbeteren. We liggen te lang in bed en moeten minder in bed liggen, dan zullen we in de tijd dat we in bed liggen doorslapen. Je moet hiervoor je slaappatroon in kaart brengen. Als je van de tijd die je in bed ligt 80% slaapt, moet je 20% minder in bed gaan liggen. Dus je gaat op dezelfde tijd naar bed maar zet de wekker eerder. Na een week mag je dan weer gaan opbouwen door de wekker een kwartiertje later te zetten.

Er staan ook tips in om je slaapritme te vervroegen of verlaten met een daglichtlamp. En een stuk over lucide dromen en slaapwandelen. Ik vond het stuk over slaapwandelen heel leuk, want dat deed ik toen ik nog thuis woonde. Toen ik naar Amsterdam verhuisde maakte ik mij in het begin zorgen of ik niet in dat nieuwe huis zou gaan slaapwandelen, en dat ik dan de weg zou weten omdat het een ander huis betrof. Maar ik heb niet meer geslaapwandeld. Het boek legt ook uit waarom. In je jeugd zijn je hersens nog niet volgroeid en is je slaap en waak nog niet helemaal goed afgestemd. De meeste mensen slaapwandelen na hun kindertijd niet meer.

Een boek van 122 bladzijde met allemaal weetjes over slapen waar ik ( en ik denk met mij velen) geen weet van had. Terwijl we allemaal toch 8 uur slapen per nacht. Nou ja, ik wat minder dan de laatste tijd.

Media

 

Vorige week ging ik bij mijn tante op bezoek en zei vroeg hoe het met mij ging. Ik zei dat het goed ging, maar dat ik wel last had van slapeloosheid.

Als door een horzel gebeten zei ze dat ik blij moest zijn dat dat het enige was waar ik mee zat. Die arme mensen in Afghanistan hadden pas problemen En toen kreeg ik een hele opsomming van feiten over de ellende in Afghanistan.

Het is natuurlijk te verkiezen om in Nederland te wonen met slapeloosheid dan in Afghanistan te wonen. Maar ik zou het nog fijner vinden om in Nederland te wonen zonder slapeloosheid.

Wat is dat toch met mensen die niet werken die de hele krant gaan spellen. En als je langs komt storten ze alle feiten over je heen.

Zelf heb ik net de Volkskrant opgezegd. Ik vind het wel genoeg als ik alle ellende op het journaal zie. Van de krant las ik eigenlijk alleen het culturele deel.

Nu heb ik een abonnement genomen op Den Haag centraal. Het is een weekkrant dat vooral de culturele kant van mijn woonplaats belicht. Dan weet ik in het vervolg wat ik kan gaan doen in het weekend. Want daarbij heb ik ook een abonnement op de Uitkrant van Amsterdam genomen. Nu denk je natuurlijk, die kan je toch gratis ophalen. Jawel, maar ik haal hem dan op in Amsterdam als ik er 1 x per maand naar toe ga. En in de trein terug naar huis lees ik hem en zie dan wat ik allemaal gemist heb. De volgende maand gaat het natuurlijk weer precies hetzelfde. Dus de Uitkrant op de mat voordat ik naar Amsterdam vertrek is wel zo handig.

Om ook een beetje op de hoogte te blijven van de laatste trends heb ik een abonnement genomen op Havermelk-elite. Daarbij krijg ik artikelen over de tijdgeest, podcasts en boeken. Zo blijkt havermelk uit te zijn en gaan mensen weer koemelk in de koffie doen. Zou de nieuwe titel dan Koemelk-elite worden?

Het blijkt trouwens dat ik al een beetje hip ben. Want een trend is de That girl. Hoewel in mijn geval het That Granny zou zijn. Dit is iemand die heel vroeg opstaat, dan gymt in haar dankbaarheidsdagboek schrijft en gezond eet. En dit alles vervolgens op Tiktok plaatst. Dat doe ik dan weer niet, maar ik schrijf er over op mijn blog. Dus jullie missen de foto’s.

Finding purpose and meaning in life

 

Er is weer een nieuwe cursus op Coursera over doel en betekenis vinden in het leven. Tof, en hij is gratis, 2x tof: Tof, Tof.

De cursus is gebaseerd op If you have a why to live, you can tolerate any how. Citaat van Nietzsche.

De leraar geeft ook voorbeelden van mensen die een doel hebben en daar actie op ondernemen. Het eerste voorbeeld is van een godsdienstige vrouw die arts is. Maar ook geeft hij een voorbeeld van een HIV geïnfecteerde junk en haar levensdoelen. Zelfs haalt hij op een gegeven moment de doelen van Adolf Hitler aan. Maar het is ook een cursus van een Universiteit, dus ze gaan alles wel grondig analyseren.

In les 2, en dat is de les waar ik nu ben, krijgen we een rijtje om te kunnen onderscheiden wat je wilt zijn, wilt doen en te nemen acties.

One of mij “do” goals is to be more_____________

The reason why I want to do this because I want to ___________

I can achieve my goal by________________

 

Ik heb ook mijn eigen missie verklaring weer eens tegen het licht gehouden en het leverde nieuwe inzichten op.

In totaal zijn er 4 lessen dus ik ben heel benieuwd of ik aan het eind van de cursus zo goed mijn doel heb beschreven en eigen heb gemaakt, dat ik niet meer van mijn pad afwijk.

Dus zeker een aanrader deze cursus om een doel in het leven te vinden. Net als de andere cursus die ik volgde bij Coursera : The Sience of wel being. Want wie wil er nu niet gelukkig zijn. Ook gratis, dus ook 2x tof.

Suffe middelbare mannen

 

Het verbaasde me al in de reclame van de Albert Heijn dat die man zo’n sukkel is. De vrouw is filiaalmanager bij de Albert Heijn en heeft thuis de touwtjes in handen. Maar die man…

Van de week las ik er een artikel over in de Volkskrant. De middelmatige witte man is de pispaal in de reclame.

Omdat de supermarkten bang zijn een groep te beledigen in hun reclames nemen ze maar een blanke hetro man van middelbare leeftijd die geen handicap heeft, zelfs geen bril draagt, om grappen mee uit te halen. Anders zou er wel een groep zich beledigd kunnen voelen. Kijk maar naar de reclames van Lidl en Jumbo

 

De vrouw wordt als verstandig en efficiënt neergezet en de man als een klein kind.  Maar hij heeft wel een baan en een auto, dat dan weer wel. Maar in het huishouden, het traditionele domein van de vrouw is hij een sukkel. Maar daarbuiten staat hij wel zijn mannetje. Maar dat komt in de reclame niet echt aan bod. Dus toch weer indirect discriminerend. Want pas als je over iedereen grappen kan maken is de discriminatie voorbij.

Maar in deze afrekencultuur waar iedereen meteen een actie begint omdat er gediscrimineerd wordt is het wel logisch ook dat er alleen nog grappen met witte hetro mannen worden gemaakt.

Van de week was er ook al een rel over een jongen bij de kassa van de Jumbo die naar huis werd gestuurd omdat hij nagellak op had. Het is natuurlijk ook idioot dat een jongen dat niet mag en een meisje wel.

 

Om jullie nog even op de hoogte te houden van mijn vorderingen met het afvallen: ik ben inmiddels al 17,5 kilo afgevallen. Ik ben dus op de helft van de 35 kilo die ik wil afvallen. Yeahhhh.

Van fast naar Slow - Triodus duurzame kleding challenge

 

Geïnspireerd door Sexy but tired but sexy,  wilde ik een leren jas kopen. Ik dacht naar de Y-hallen te gaan maar de rommelmarkt is daar maar 1x per maand dus het werd het Waterlooplein.

Op de weg ernaar toe zag ik allemaal meisjes in Trenchcoats. Het was een regenachtige dag dus niet zo gek. Maar het is in Nederland het halve jaar regenachtig dus is zo’n jas niet zo’n slechte investering. Toch eens kijken wat een Burberry jas nu nieuw kost. Ik schrok toen ik zag dat ze op e-Bay € 2.000,- deden.

Dan maar eens kijken wat ze op het Waterlooplein in de aanbieding hebben. Een trenchcoat vond ik niet, wel een leren jas voor €10,-. Bij de schouders zit ie goed, maar om de rits dicht te krijgen zal ik nog wat moeten afvallen. Ik zie de aanschaf dan ook als een stimulans om snel op mijn streefgewicht te komen.

In de week erna zag ik Van fast naar Slow - Triodus duurzame kleding challenge voorbij komen. Dat leek me wel leuk. De eerste dag moest je een moodboard maken. Ik plakte meteen maar mijn ideale garderobe met plaatjes van internet in een Word document. Nou dat schoot al lekker op, ik wist wat ik wilde.

Een paar dagen daarna keek ik eens wat ik nu in de kast heb en pas en als item van mijn ideale garderobe kan dienen. Dat viel enorm mee!   Eigenlijk wil ik alleen nog een witte blouse en een trenchcoat. Maar ik heb een witte blouse, die ik bijna pas als ik nog een paar kilo afval, dus die ga ik niet kopen. Blijft de trenchcoat over. Na een groot aantal websites te hebben bekeken (ze hebben ze overal maar niet in mijn maat) zag ik een mooie bij Ulla Popken. Alleen wilde ik de jas in het zwart en deze kost 120. Terwijl de beige in de aanbieding voor 60. Ja, en dan ben ik toch wel zo’n tutje dat ik de beige jas neem.

Hier even een grove samenvatting van de challenge.

Dag 1     Maak een moodboard zo ken je je stijl

Dag 2    Ruim je kast op en vraag je dingen af als:

Hoe vaak draag je gemiddeld een kledingstuk voor je het wegdoet.

Heb je kleding die je niet of nauwelijks draagt en waardoor komt dit? Bv impulsaankoop of je hebt andere mooiere vergelijkbare kleding

Dag 3     Stel een capsule garderobe samen van ongeveer 33 kledingstukken,

Dit doe je door een kleurenpalet te kiezen, karakterstukken en basics te kiezen en vooral te combineren. Als je nog een verlanglijstje hebt bedenk dan dat je een iterm met minstens 5 andere kledingstukken moet kunnen combineren.

Wil je meer weten kijk op:

 

https://mail.brandmission.nl/t/ViewEmail/t/0DB051A9B6C0F57D2540EF23F30FEDED/F114122E13EFE99F23B7CB3C95A53812

 

Sexy but tired but sexy -Jamie Li

 

Een boek dat vertelt wat je in je kast moet hebben liggen, ik smul ervan. Het is al een paar jaar oud, maar ik heb het toch gekocht.

Ze schrijft erg leuk met Engels door de Nederlandse tekst heen, maar die vlogs van haar vind ik niets.

Wat moeten we aan volgens Jamie:

Witte gympen (echt niet) en spijkerbroeken vooral Levi’s (ik heb 1 spijkerbroek en draag die eens in de twee maanden, dus niet aan mij besteed)

Maar ze heeft wel een punt bij de jassen, Je moet een bikersjas hebben. Dat ben ik helemaal met haar eens en dat heb ik niet in de kast hangen. Waarom in hemelsnaam niet? Dit moet ik snel gaan fixen.

 Verder moet je een Burberry jas hebben (????) en een zwarte wollen jas ( oké)

Verder een wit t-shirt en een zwarte broek. Maar liefs 3 sweaters moeten we van haar in de kast hangen. (Wat is er mis met een gewone trui?)

Little black dress, (ja mee eens)

Long dress ( zou niet weten wanneer ik dat nu eens aan zou gaan trekken)

Nu zal ik eens een poging wagen wat je volgens mij in je kast moet hebben

1 nette zwarte broek

1 gewone zwarte broek

1 blouse met lange mouw die niet kreukt. Maar dat geld eigenlijk voor alle kledingstukken die ik heb, want ik strijk niet.

3 blouses met korte mouw voor als de mussen van het dak vallen en je iedere dag toch een frisse blouse wil aantrekken. (ik koop ze bij de Zeeman, vaak tik ik daar iets leuks op de kop en tegenwoordig hebben ze ook tweedehands kleding: Resale) En met een vestje kun je ze de rest van het jaar aan.

1 hip t-shirt voor als je naar een concert gaat of een festival. Als je naar Lowlands gaat zou ik er nog 2 kopen, wel zo fris.

2 lekkere truien en een superdik vest voor als je bevroren bent.

1 little black dress

1 regenjas die niet van plastic is maar een ademende stof en die je in je rugzak kunt proppen als het later op de dag misschien gaat regenen..

1 superwarme winterjas, zodat je niet bevriest.

Natuurlijk de bikersjas die bij mij  nog ontbreekt.

Gympen, zwarte Nikes superlichtgewicht

Zwarte schoenen om netjes voor de dag te komen

Sandalen voor de zomer

En natuurlijk 1 superzacht huispak/trainingspak waarmee je op de bank kunt liggen maar ook nog zonder gene de deur kunt opendoen.

Wat moet je volgens jou in de kast hebben?

Tips van de juf

 

De Verdubbeldame had gehoord dat het leefstijlprogramma nogal basic is.

Dat is ook wel zo, maar de tips van de juf maken het de moeite waard. Ik zal hier wat tips van haar met jullie delen.

·         De gratis VGZ midfulnes app waar je oefeningen kunt doen, meditatie en yoga. Ik ben best ongeduldig, dus ik ben begonnen met de fragmenten onder 5 minuten. Als die op zijn schakel ik een tandje door naar de 10 minuten. Daarna ben ik hopelijk helemaal zen en ga ik door met de 15 minuten en langer.

·         De stappenteller is voor mij echt een leuke aanwinst, maar je kunt ook gewoon een gratis app op je  telefoon zetten die je stappen bijhoudt. Ik ben nog van een generatie die niet vergroeid is met zijn telefoon, dus ik laat hem regelmatig thuis. Omdat ik wel stapjes zet in die tijd, is voor mij de armband een oplossing. Want het is erg motiverend om te zien hoeveel je nu per dag loopt.

·         Tamara de Weijer geeft lezingen over verandering van leefstijl. Deze zijn gratis. Ik heb er van de week een gevolgd, maar ik vond het onderwerp, je innerlijke criticus niet zo interessant. Maar ze deed een mooi aanbod. Sommige verzekeraars vergoeden haar 10 weken leefstijl programma, als je een aanvullende verzekering hebt. Als je dit nu toch niet vergoed krijgt, dan krijg je je geld (99,- euro) terug. In de lezing deed ze het aanbod om voor iedereen die de lezing volgde en het geld niet vergoed krijgt het geld terug te geven. Ik heb nog even een mailtje gestuurd om te vragen of ik het goed begrepen heb, maar ik krijg het geld ook terug terwijl ik geen aanvullende verzekering heb. Dus als je dit ook wil, volg de volgende lezing, misschien herhaalt ze haar aanbod.

·         De Hersenstichting heeft ook een gratis 5 weken training: hersencoach

·         Can you create a tiny wellbeing habit podcast wit BJ Fogg

 

Zoals je ziet, houdt de juf mij aardig bezig. En de resultaten daar zullen jullie ook wel benieuwd naar zijn. Mijn plan is om in 2 jaar 35 kilo af te vallen. Na 2 maanden ben ik al op een derde. Dus ik heb goede hoop dat ik de eindstreep ga halen. In dit tempo is het niet ondenkbeeldig dat dat voor het einde van het jaar gaat gebeuren. Maar houd ik geen rekening met de hamster in mijn brein die misschien roet in het eten gaat gooien. En je weet: van roet val je niet af.

 

Yes woman

 

Hoe bevalt het Cool programma, vroeg de dikke dame vorige week.

Ik moet zeggen, het bevalt heel goed, ik heb er lol in. En om lol te hebben in een 2 jarig afslankprogramma is toch wel speciaal.

Het motto van de cursus is: Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. En ik heb mij dus voorgenomen om open te staan voor verandering. Een beetje als Yes man. Ken je die film. Hij is natuurlijk ontzettend flauw. Maar de boodschap is om ja te zeggen tegen nieuwe dingen, om ja te zeggen tegen het leven. En dat doe ik met dit Cool programma.

Met de suggesties uit de eerste les had ik wel echt moeite. Koop een stappenteller. Ja hallo, weer zo’n apparaat. Een vriendin wou mij 5 jaar geleden er een geven maar ik heb geweigerd. Ik zwom toen ook veel en vond het niet eerlijk dat die beweging niet meegeteld werd. De stappenteller is namelijk niet waterdicht. Maar nu heb ik er toch maar één aangeschaft. Ik ging tenslotte gezellig meedoen met de cursus. Het werd er één van Amazon voor 18 euro met 3000 4 sterren beoordelingen. En na een dagje vloeken en zuchten had ik hem aan de praat gekregen. Maar ik vind het best leuk, je kan je hartslag er ook mee meten en je slaappatroon. Ik zie trouwens dat deze nu 21 euro kost.

Ook kwam ze met de Ommetje app aanzetten. Nee he, dacht ik. Ik had succesvol enkele eerdere uitnodigingen afgeslagen van vrienden om deel te nemen aan hun Ommetje groepje. Nu ging ik gewoon ja zeggen. En ik werd natuurlijk bloed fanatiek. Binnen no-time stond ik bovenaan de lijst en had ik zelfs de leidster ingehaald.

De volgende les kwam het idee om iedere week een beweegplan voor de komende week te maken. Ik vond dit echt een goed idee. Ik heb wel een basisschema, maar als er iets tussenkomt, dan laat ik het bewegen achterwege. Maar je kunt het natuurlijk van te voren plannen in je agenda. Nooit aan gedacht.

Verder heeft de groep een Whatsapp pagina en daar deelt de leidster steeds links naar activiteiten. Zo kreeg ik de link naar een webinair  voor een week yoga om 7.00 uur s’ morgens. (Ik heb hier natuurlijk ja, op gezegd ook al ben ik zo lening als een plank.) En een link naar de alternatieve avondvierdaagse. (nu eens een nee, want ik loop s’ morgens al). Ook een link naar het net verschenen boek: Overgewicht, maak jezelf beter. ( Jawel, aangeschaft.)

Maar het programma is vrijblijvend en als je geen zin hebt om nieuwe gewoonten aan te leren zul je er weinig aan hebben. Er zit bijvoorbeeld een man in de groep die 2 x per week een half uur wandelt. Als de leidster dan zegt dat hij dit ook meer keren per week kan gaan doen dan komt er een hoop protest. Het is niet dat hij niet genoeg tijd heeft want hij is werkeloos. Ja, dan schiet dit programma niet erg op voor deze No man.