Pistache croissant

 

Ik heb me er de hele week op verheugd om zaterdag naar Amsterdam te gaan. Het is heerlijk nazomerweer en ik had er echt zin in om een beetje rond te banjeren in de stad.

Havermelk elite had deze week een video geplaatst over de bakker in de Jordaan waar altijd een rij staat voor zijn pistache croissants. Daarna had de Haarclip van Marie Claire dat weer op de hak genomen als elitaire overprijsde stadse fratsen. Maar daardoor was ik wel benieuwd geworden naar die pistache croissant. Ik dacht als ik nu vroeg ga, dan zijn die Amsterdammers nog niet wakker en dan hoef ik niet in de rij te staan. Dus ik was vroeg in Amsterdam, maar er was al een rij. Na 10 minuutjes was ik aan de beurt. De croissant was zoet en gevuld met amandelspijs. Niet helemaal mijn ding, maar ik wist nu wel waar al die poeha over ging en dat voor het luttele bedrag van € 3,90.

Nu ik toch in Amsterdam was, ging ik meteen maar naar Noord naar een tentje waar ze smash burgers verkochten.  Ook iets wat ik een keertje wou proberen.

De pont naar Noord zat overvol met hippe twintigers. Het bleek dat ze naar de IJ hallen gingen om tweedehands kleding te scoren. Maar omdat ze hip zijn heet dat dan vintage kleding.

Nieuwe of vintage kleding kopen houdt altijd een belofte in.

Een zakelijke blouse is niet gewoon een stuk stof maar de belofte van een goed verlopend gesprek met je baas of een klant waarin je een professionele indruk maakt. Een zachte pyjama belooft een eindeloze zondagochtend met een lekker ontbijtje in een warme huiskamer.  En een zomerjurk wekt het verlangen op naar een zonnige wandeling langs de boulevard.

Je kleding is ook een soort tour guide voor mensen die je niet kennen. Hiermee geef je te kennen, dit ben ik. Dit zijn mijn sterke kanten en zo sta ik in het leven. Conservatief of juist casual. En als je onder bekenden bent is het niet meer zo belangrijk. Dan trek je gewoon een oude trui en spijkerbroek aan, zij kennen je immers al, je hoeft je niet meer voor te stellen.

Zaterdagochtend op de pont bleek dat vooral de beige kledingstukken geschikt werden geacht om aan te trekken om te shoppen in de IJ hallen. Ik had er geen zin in, ik ging immers voor mijn burger. Maar helaas, deze werd pas vanaf 17.00 uur verkocht, dan was ik allang weer thuis.

De vrouwelijke vrouw

 

Nou he, he, na 20 dagen ben ik weer opgeknapt van Corona. Nu mag ik natuurlijk niet klagen, ik heb geen long Covid of zo. Maar ik ben niet zo’n goede zieke. Ik werd een beetje boosaardig van het lusteloos rondhangen, ik miste de dopamine van het hardlopen.

Iets wat mij de laatste week erg bezighoud is de term vrouwelijke vrouw. Bij Lexa zijn veel mannen op zoek naar een vrouwelijke vrouw. Ik heb geen idee wat ze bedoelen. Ja, Marilyn Monroe zal wel een vrouwelijke vrouw zijn. Maar Madonna? Ik weet het niet.

Gaat het om een vrouw met weelderige vormen? Of een vrouw die een jurken draagt? Of dat haar haar netjes is geknipt en dat ze opgemaakt is, en mag ze wel een spijkerbroek aan? Of moet ze niet te zelfstandig zijn of juist veel moederlijke gevoelens ten toon spreiden?

En voldoe ik aan die weelderige vormen? Ik draag wel eens een jurkje maar vaker een broek. En ik heb wel altijd lippenstift op en mijn teennagels gelakt, maar is dat dan voldoende om in de categorie vrouwelijk te vallen? Ik ben in ieder geval wel zelfstandig en heb geen enkel moederlijk gevoel. Ben ik een vrouwelijke vrouw of juist niet, ik heb geen flauw idee.

Misschien bedoelen ze gewoon dat ze niet opgewonden raken van een vrouw in een fleece vest met een parka.

Maar hoe zit dat dan met de mannen. Wat is nu een mannelijke man?

Een Ierse visserman met baard, die op zijn boot stormen doorstaat is wel mannelijk te noemen. Maar Elvis is ook een onomstreden man. Maar eigenlijk heeft Elvis een androgyne gezicht.

Tom Cruise vind ik nou geen echte man, of eigenlijk ik vind hem te braaf, te gladjes, een jongetje. Maar ik val dan ook op mannen die iets non-conformistisch uitstralen. Vroeger had ik vriendjes die een hanenkam, groene stekeltjes of kaal waren. Nu zijn alle mannen van 60 kaal, dus keus te over.

Vroeger  vond ik het heel leuk als een man een lijntje onder zijn ogen had. Dat zie je eigenlijk niet meer. Tegenwoordig vind ik het geweldig als een man gelakte nagels heeft. Maar ik heb zo het idee dat alleen de bi- en homosexuelen dat doen. En op het festival Baroeg zag ik zeker 6 mannen in een schotse kilt lopen. Vind ik ook leuk, en juist mannelijk omdat het gedurfd is voor een man om een rok aan te hebben. Het zal mijn non-conformistische voorkeur wel zijn, of misschien ben ik wel lesbisch.

 

 

  

Corona

 Ik heb Corona. Corona, wat was dat ook al weer, hoor ik je denken. Nou, dat had ik dus ook. Ik was al drie dagen ziek toen ik bedacht dat het wel eens Corona kon zijn. In de stoppenkast had ik nog een oude Corona-test liggen en ja hoor: Positief.

Dus nu zit ik weer te googlen op Corona hoest verlichting, hoe lang duurt corona, hoe lang in quarantaine etc. Het lijkt alsof ik terug in de tijd ga. Dat was kennis van een paar jaar geleden. Ik ben nu 5 dagen ziek en als het hoesten vandaag niet terug komt mag ik vrijdag weer de straat op en is mijn volgende weekend niet helemaal verpest.

Nu ik weet dat ik pas maandag weer aan het werk ga, bedenk ik wat ik allemaal kan doen met die gigantische berg aan tijd. Dan kan ik eindelijk mijn huis eens goed schoonmaken, mijn pensioenplan actualiseren op de huidige inflatiecijfers, koekjes bakken, al mijn recepten ordenen, boeken lezen, zomergasten uitzendingen die ik gemist heb kijken, eens een goede zoekopdracht op Lexa uitvoeren en niet alleen reageren op mannen die mij hebben benaderd etc.

Maar ik ben dus gewoon nog ziek en ik hang op de bank en kijk voor de tiende keer dezelfde flauwe romcom om in de middag een dutje te doen op bed. En hoewel ik over een paar dagen wel weer wat beter zal zijn, zal er vrees ik dan ook niet veel meer gebeuren dan dat. Ik zal wel een to-do lijstje gaan maken wat ik kan uitvoeren als ik echt eens de tijd heb. In december bijvoorbeeld, dan heb ik de hele maand vrij genomen.