Dementie

 

Vorige week ging ik met mijn tante van 84 naar de dokter voor een dementietest. Onzin, vond ze zelf, ze was alleen een beetje vergeetachtig. Maar het bleek toch om lichte dementie te gaan, zoals ik al verwachtte.

Toen ik haar broer belde om hem op de hoogte te stellen vertelde deze dat hij ook net te horen had gekregen dat hij dement was. Ik schrok daar erg van omdat deze oom maar 70 jaar is. Bovendien is het een hele leuke oom, waar ik vroeger altijd ging logeren in mijn tienerjaren. Hij was hippie en had de wanden in zijn huis paars geverfd. Maar nu is hij dus ook dement.

Het verschil tussen mijn tante en mijn oom is dat mijn tante ontkent dat ze dement is en mijn oom er voor uit komt. 

Mijn moeder ontkende ook altijd dat ze dement was en probeerde een bij de tijdse indruk op je te maken. Zo lag de krant dan open op tafel en begon ze een gesprek over wat er die dag in de wereld was gebeurd.  Maar als je vraagt in welk jaar we leven, weet ze het niet.

Wat mij ook opvalt aan demente mensen is dat ze zo makkelijk over te halen zijn. Zo kon ik mijn tante toch meekrijgen naar de dokter. Vroeger ook bij mijn moeder kon ik met een beetje aandringen haar overhalen een ergo therapeut te nemen bijvoorbeeld. Het waren allebei hele sterke vrouwen die zich niet zomaar iets lieten aanpraten en een uitgesproken eigen mening hadden. Maar de dementie maakt ze denk ik onzeker over hun ideeën. Het is maar goed dat notarissen nagaan of iemand wel helemaal bij de tijd is voordat ze een testament kunnen wijzigen.

Voor mijn tante heb ik nu best wat reiskosten gemaakt omdat ik steeds mee ga naar de dokter en ze een roteind weg woont. Dus ik dacht ik kan mijn oom wel een cadeautje te sturen, die is ook dement en ik hoef daar niet de hele tijd naar toe.  Ik wou : De dagelijkse Stoïcijn van Ryan Holiday sturen. Dat is zo’n beetje mijn bijbel.  

Er staat per dag van het jaar een verhaaltje in over een stoïcijnse wijsheid. Ik ben voor het tweede jaar de dagelijkse wijsheden aan het lezen. De stoïcijnen gaan ervan uit dat alles je kan worden afgenomen, je huis, je bezit, je vrienden, je kunt verbannen worden maar je hebt altijd de macht over hoe je over iets denkt. Maar juist bij dementie word je denken je afgenomen. Je hebt misschien wel geld op de bank, maar je bent vergeten dat je dat hebt.

Dus ik zit nu eigenlijk een beetje te praktiseren of dit wel zo’n fijn cadeau is om te krijgen als je net te horen hebt gekregen dat je dement bent.

Een nieuwe herfst een nieuw begin

 

Laat ik allereerst vertellen hoeveel reacties ik op mijn blog op Lexa heb gehad: nul. Nou ik ben er klaar mee, geen energie meer in steken.

Het is nu herfst, ik ben hersteld van Corona, ik ga andere dingen oppakken. Zo heb ik een oproep op intranet geplaatst om een groep voor kunstmatige inteligentie op te richten. Er hebben 3 mensen gereageerd en we hebben onze eerste Teams-vergadering al gehad. Het is een zeer enthousiast en doelgerichte groep. Daar krijg ik nou energie van.

Daarnaast heb ik me gerealiseerd dat het slechts 7 weken duurt voordat december aanbreekt en ik een maand vrij heb. Natuurlijk wil ik in topconditie zijn tijdens die vrije maand, dus ik ga serieus trainen. Doordat ik Corona heb gehad is mijn conditie zo’n beetje nul. Er wacht mij dus een schone taak.

Aangezien mijn toekomstige ik niet zover in de toekomst ligt (7 weken van nu) is de kans groot dat ik mijn voornemens ga waarmaken. Ik las daar dit weekend een leuk boek over: "Je toekomst is nu". Het is geen typisch zelfhulpboek maar een boek dat de filosofische kant van uitstelgedrag belicht en sociale experimenten met uitstelgedrag bespreekt.

Het boek behandelt het idee dat we onszelf over 20 jaar vaak als een andere persoon beschouwen, wat ons weerhoudt om nu opofferingen te doen voor de toekomst. Een experiment laat zien dat mensen meer bereid zijn offers te brengen voor de toekomst wanneer ze een foto zien van henzelf over 20 jaar; hun toekomstige ik is dan niet langer een vreemde.

Een hoofdstuk in het boek gaat in op de vraag of we over 20 jaar dezelfde persoon zijn, zelfs als we andere ervaringen en een andere mening hebben. Het vergelijkt ons met een boot die uitvaart, onderweg zijn mast vervangt en zijn zeilen vervangt. Als de boot terugkeert, is het dan dezelfde boot als degene die vertrok? Het boek is echt boeiend en leest bovendien heel vlot.