Mijmeren is mijn hobby

 

Als kind mijmerde ik al graag. Tijdens het maken van een grote legpuzzel kon ik lekker nadenken over mijn leven. Later maakte ik graag lange treinreizen om eens goed te kunnen nadenken terwijl ik uit het raam staarde. Tegenwoordig volg ik cursussen filosofie. Dat is eigenlijk mijmeren met een sjieke naam. Ook dit blog schrijven is eigenlijk niets anders dan eens uitschrijven wat er allemaal in mijn hoofd aan gemijmer plaatsvindt.

Tegenwoordig mijmer ik graag met pen en papier en een kopje koffie in de morgen.  Ik doe het iedere ochtend een uur lang. Het is dit uur van de dag waar ik het meeste van geniet.  Ik gebruik daarbij 2 A-5 vellen. Op het rechterblad mijmer ik er lustig op los. Op het linkerblad zit er wat meer structuur in. Ik begin met mijn planning van die dag. Daaronder schrijf ik wat ik leuk vind aan die dag. Soms heb ik helemaal niets leuk om naar uit te kijken. Dan gooi ik het schema om door in de lunchpauze naar de bieb te gaan bijvoorbeeld, zodat ik toch iets leuks doe op een dag. Daarna bedenk ik welke goede daad ik die dag kan doen. Dit zijn meestal geen grote akties maar iemand bellen, appen of een kaartje sturen.

Daarna vraag ik mezelf af, als een goedbetaalde coach naar mijn dag zou kijken, wat deze mij zou aanraden. Heel verhelderend om met een blik van een buitenstaander naar je eigen leven te kijken!

Tenslotte schrijf ik op waar ik allemaal dankbaar voor ben. Dan ben ik wel een uur en 4 kopjes koffie verder en ga ik eens ontbijten.

De geefmaand november is weer begonnen. Ik heb getwijfeld of ik mee ga doen, ik bedenk tenslotte al iedere dag een geefdaad. En ik heb zoveel projecten lopen dat ik geen zin heb om grote nieuwe acties te starten. Maar Facebook gaf mij een kijkje van 6 jaar geleden en toen postte ik een RAK Bingo. Er stond geef iemand een complimentje. En dat had ik die ochtend gedaan, maar het moest uit mijn tenen komen.

In mijn mail zat die ochtend een mail van het verzorgingshuis van mijn moeder. Zij  vroegen mij  om haar QR code omdat ze een uitje hadden. Ik was stomverbaasd want ik had die QR code al 2 x per mail verstuurd. Hoe kan je nu in hemelsnaam 2 x een mail kwijtraken? Ik stuurde toch maar de code en besloot niet met de opmerking dat ik hoopte dat ze zorgvuldiger met de medicijnen om gaan. Nee, ik besloot met een compliment dat het zo fijn was dat ze leuke uitjes voor mijn moeder organiseerden. Dit was dus mijn geefdaad. Ik kreeg een mailtje terug dat ze met de code aan de slag gingen. Maar ’s avonds las ik dat mijn moeder niet mee was gegaan op het uitje omdat de QR code ontbrak. PFFFFFF. Nou ja, als je  2x een mail kan kwijtraken kan het ook een derde keer, denk ik.