vrijdag 26 augustus 2022

Een boek

 

Al een tijdje heb ik het idee gehad om een boek te gaan schrijven. Deze zomer heb ik een Summercourse Het roer om, gedaan bij de School of Life. Het roer dat ik wou omgooien, was tijd te maken om te schrijven. Maar ik kreeg zoveel ideeën van de Summerschool dat ik helemaal geen tijd had om te schrijven. Deze week heb ik echter vrij van mijn werk en heb ik iedere dag, voordat ik in zee ging zwemmen een stukje geschreven voor mijn boek.

Als je zin hebt om te kijken, het staat op dit blog op de pagina hiernaast: Granny’s Punk Rock Days. Ik wil doorgaan met dit blog en iedere week 1 of 2 stukjes aan het boek gaan schrijven.

De flaptekst van mijn boek luidt als volgt:

Als 56 jarige alleenstaande accountant moet je vast een heel saai leven hebben, denk je waarschijnlijk. Nou, dat is ook zo.

Vroeger was ik punk en daar ontleen ik nog steeds een deel van mijn identiteit aan. Alleen is dit voor niemand zichtbaar, alleen Facebook omdat ik lid ben van de groep PunkRock Nederland.

Nu ik zo zachtjes aan naar mijn pensioen toe hobbel, kijk ik vaker terug naar wat er van mijn idealen is overgebleven en probeer ik ze weer nieuw leven in te blazen. Ik ga nog steeds naar punk concerten maar dan moet het niet te laat worden en ik ga niet al te raar meer doen. Eigenlijk is een dagje Keukenhof zo langzamerhand het ideale weekenduitje voor mij.

 

vrijdag 19 augustus 2022

Don't worry, be crappy

 

We willen allemaal iedere ochtend uitgeslapen opstaan, en dan een super productieve dag hebben waarin we een bijdrage aan de maatschappij en aan de mensen om ons heen leveren. En dat natuurlijk ontspannen en met een lach op ons gezicht. Daarna maken we een maaltijd die duurzaam, heerlijk en voedzaam is en nog eens geen drol kost.  En bij alles wat we doen leveren we geen half werk maar doen het perfect, in die notitie die je schrijft staan voetnomen opgenomen en er zit geen enkele taalfout in.  

Maar je kunt ook helemaal verlamt raken als je perfect werk af wilt leveren. Je begint er maar niet aan omdat je weet dat het waarschijnlijk niet perfect zal zijn. En als de deadline nadert raffel je het maar af omdat je anders te laat bent. Maar he, je kon het wel perfect doen, alleen begon je te laat.

De tweede man van Apple, Guy  Kawasaki had daar wat op gevonden. Don’t worry be crappy! In plaats van programmeurs op te leggen een perfect product te maken, mochten ze een soort demo versie op de markt brengen. Later zou het geperfectioneerd kunnen worden met de reacties uit de markt.

Maar zo kun jij je dag of memo ook zien. Schiet maar wat de wereld in, als het voor verbetering vatbaar is komen mensen wel met aanmerkingen en pas je het aan. Dat heb ik ook altijd zo leuk gevonden aan de punkbeweging. Geen bandjes die 6 jaar geoefend hebben op gitaarspelen, maar ze bakten er gewoon niets van, wel een leuk nummer schrijven en optreden maar. Geen perfect afgewerkte broeken, maar gewoon een stuk eraf geknipt, met veiligheidsspelden aan elkaar en trek het maar aan. Don’t worry, be crappy!

Tip van de week:

Als je nu een goedkoop, snel, duurzaam, heerlijk en voedzaam gerecht wil maken heb ik hier het recept voor je:

Bak plakjes gember in de koekenpan met 30 gram havemout, doe hier 3 in plakjes gesneden champignons bij en 250 ml paddenstoelen bouillon . Nog een scheutje zoute ketjap en een ei erbij.  10 minuten laten sudderen.  Als je veganistisch wilt koken laat je het ei weg, dan is het nog steeds een heerlijk gerecht.

zondag 14 augustus 2022

 

Een paar maanden geleden begon ik met luisteren naar de Podcast Tussen dertig en doodgaan. In deze podcast vertellen Malou Holshuysen en Tatjana Almundi, die allebei schrijver, begin 30  en Amsterdammer zijn over hun leven. In het begin verheugde ik mij echt op een nieuwe aflevering. Maar ik heb nu bijna 40 afleveringen gehoord en ik vind dat de dames een beetje in herhaling vallen. Ik mis ook wel de aansluiting met mijn levensfase. De titel doet vermoeden dat het voor boven de 30 is, maar de doelgroep  is eigenlijk van 30 tot 35 jaar. Maar er is natuurlijk voor iedereen een podcast. Je moet hem alleen nog even vinden.



Ik heb deze zomer meegedaan met een Summerschool van de school of Life. Ik zal daar nog wel eens over vertellen maar mijn huiswerk voor de terugkom dag in September was onder andere dat ik een oudere vrouw als rolmodel moest vinden.  Niet meer mijmeren over je jeugd maar je verzoenen met je leeftijd en er volop tegenaan.  Daarop ging ik natuurlijk Google raadplegen en ik kwam uit bij de Saar podcast.  Een podcast voor de 50 + vrouw zonder spruitjeslucht. Ik had bij de bieb ook al een Plus magazine geleend, maar tjeetje wat is dat een suf blad. Nog erger dan het blaadje van de ANWB. En dat zegt wat.

Maar Saar is leuk, wel even wennen natuurlijk dat het niet gaat over hippe skaterestaurants en feestjes waar je geweest moet zijn. In de eerste aflevering van de podcast bespreken ze Maxima als boze stiefheks. Maxima loopt er altijd schitterend gekleed bij, maar haar dochters moeten het met afdankertjes doen die hun niet goed staan. Toen ik hierover na ging denken moest ik de dames gelijk geven. Als tweede topic werd de onzichtbaarheid van de oudere vrouw behandeld. Als je jong bent krijg je heel veel aandacht maar ergens na je veertigste houdt dit op en ben je de onzichtbare vrouw van middelbare leeftijd geworden. Dat proces is een beetje aan mij voorbij gegaan omdat ik rond mijn veertigste aangekomen ben. Ik dacht altijd dat ik een onzichtbare vrouw was geworden omdat ik dik was. Maar dat maakt dus geen ene moer uit. Je wordt ook onzichtbaar door ouder te worden.



En wanneer luister ik die podcast dan? Nou, tijdens een treinreis of het koken. Maar ik ga ook soms lekker een uurtje eerder naar bed en dan de podcast luisteren. Het is een beetje als een boek lezen zonder de bladzijde om te hoeven slaan.

 

Tip van de week: De film Nightmare Alley. Mijn zus en zwager waren dit weekend bij mij aan het logeren en we hebben deze film gezien. We vonden het allemaal een echt goede film. Het gaat over een man in de Verenigde Staten die in 1941 bij de kermis gaat werken.

zaterdag 6 augustus 2022

Oude agenda's

 Met het doornemen van mijn dozen met spullen uit mijn jeugd kwam ik ook mijn oude agenda’s tegen.

De agenda’s beginnen bij mijn middelbare schooltijd en zijn helemaal volgeplakt met stickers, krantenknipsels en bandjes uit de Muziek express en later de OOR.



En vooral heel veel wise cracks.

Ik ben totaal vergeten dat ik dat deed en ik vraag me ook af waar ik deze vandaan haalde. Er was nog geen instagram in die tijd. Hier een bloemlezing uit mijn agenda 81-82

Toch sneu voor de oorlogsgoden, nu het dan eindelijk zou gaan

12 miljard mensen te doden, terwijl er maar 4 miljard bestaan

 

Oh boys, a wonderful week, meer dan 5 docenten ziek.

 De hulk deed mee aan een toneelstuk, toneel stuk.

 Rock against the bodywarmer

 

Relatief

Altijd is soms immer

Maar zelden is nooit vaak

Wat is vol-ledig

En juist is nou juist onjuist

Of zit ik nu goed fout?

 

Why do people kill people who kill people to show people that killing people is wrong?

 

Eat shit, 10.000 fkies can’t be wrong

 

I’m Billy the kid and I kill people for money

But you’re my friend, so I kill you for nothing.

 

De statisticus waadde vol vertrouwen door een rivier die gemiddeld een halve meter diep was. Hij is verdronken.

Als ge uzelf een zag, zoals anderen u zien, Dan schoot ge in de lach, of voor de kop misschien.

 

Bijna iedere dag schreef ik wel een spreuk op. Zo leuk om dat nu terug te lezen. Maar nu hebben de kinderen een instagram account en een digitale agenda. Hoe moet het nu met hun herinneringen. Of zou Facebook over 40 jaar tegen forse betaling je toegang geven in je account van vroeger? Zou me niets verbazen. In ieder geval maak ik ieder kwartaal een kopie van leuke foto’s van Facebook en sla ze op mijn externe schijf op.