Neem een geit 2

 

Dit weekend was ik op Texel. Ik sliep met een vriend in een tentje en mijn zus en haar man stonden ernaast met een camper. Ik had haar het boekje Neem een geit gegeven waar ik al eerder over had geschreven. Het grappige is dat zij het verhaal heel anders interpreteerde.

Het verhaal gaat over een man die met zijn kinderen en vrouw in een heel klein huisje woont en gek wordt van het ruimtegebrek. Hij vraagt een rabbi om raad en die zegt neem een geit in huis en kom na 10 dagen terug. Hij neemt een geit in huis maar dat gaat helemaal niet het beest stinkt, en schijt alles onder en staat in de weg. Hij gaat terug naar de rabbi maar die zegt over 10 dagen terug te komen. Na 10 dagen zegt de rabbi, als het niet fijn is de geit in huis, doe hem weg. De man ervaart daarna een enorme rust en ruimte in zijn piepkleine huis.

Mijn zus las er de boodschap in: Er is altijd wat. En pas op dat je geen geit in huis neemt door afspraken te maken waar je eigenlijk helemaal geen zin in hebt. En dat je dan je opgelucht voelt als de afspraak gelukkig niet doorgaat.

De moraal van het verhaal is volgens mij is: Tel je zegeningen, het kan altijd nog een stuk erger. Op Texel stond ik met mijn tentje maar het ging enorm waaien en regenen. Ik lag in het tentje naar het klapperen te luisteren en was bang dat het zou gaan inregenen. Ik heb amper geslapen. Als je naar de wc moest, was het wel 5 minuten lopen naar het toilet gebouw. Maar als je dan weer thuis komt en je hebt een riant bed en gewoon een wc in huis, dan ervaar je dat als een enorme luxe.

Tip van de week: Er is een nieuwe tv serie Jos. Ook op Uitzending gemist te volgen. Het gaat over een man die is gescheiden van zijn egoïstische ex maar zijn nieuwe liefde is niet echt een vooruitgang. Hij schrijft brieven aan een Thaise gevangene. Met die brieven met van die lekkere optimistische dooddoeners. Kom op, er is licht aan het einde van de tunnel, je moet het positief zien. Terwijl de problemen van Jos natuurlijk helemaal in het niet vallen bij het leven in een thaise gevangenis. Het kan altijd nog vele malen erger.

Yuval Noah

 

Ik zag van de week Wintergasten met Yuval Noah. In mei dus het was een oude aflevering maar superinteressant. De goede man legde uit dat Neanderthalers en de Homo Sapiens zo’n 5000 jaar naast elkaar leefden. Ze gingen ook met elkaar om en daarom hebben we 2-3% Neanderthaler bloed in ons. De Homo Sapiens heeft het gewonnen van de Neanderthaler omdat ze konden samenwerken buiten stamverband. Als ze een geneeskrachtige plant hadden gevonden vertelden ze het door aan andere stammen. En dat is het aparte van de mens in vergelijking met andere zoogdieren. We hebben het vermogen om samen te werken met mensen die we niet persoonlijk kennen. We sluiten online een verzekering af on vertrouwen erop dat in de toekomst iemand ons geld gaat geven als ons iets naars overkomt.  Geld, ook al zoiets. Het is helemaal niets, je kunt het niet eten, je kunt er niet op slapen. Maar we hebben afgesproken dat het iets betekend en we geloven allemaal in dat verhaal. Daarom werkt het.

Dat we geloven in verhalen maakt mensen tot mensen. Het is onze sterkte, zo kunnen we samenwerken maar het is ook onze zwakte. Als je gaat mediteren duurt het maar een paar minuten voordat je brein afdwaalt en je gedachten met je aan de loop gaan. Vaak begin je jezelf verhalen te vertellen. Ik moet nog bloemkoolrijst voor het avondeten kopen, want ik ben iemand die goed voor zichzelf zorgt en ik moet goed eten om ‘s avonds niet te gaan snacken. Hele verhalen vertellen we onszelf terwijl we gewoon eigenlijk eens een paar minuten gingen mediteren. Yuval Noah gaat 2 maanden per jaar in stilte retraite. Het lijkt me wat veel. Ik vind 10 minuten per dag mediteren al veel.

Eigenlijk vind ik het gegeven van verhalen vertellen wel heel interessant. Ik moet bij mijn moeder langs anders ben ik geen goede dochter, ik moet vandaag op mijn werk bellen met die vervelende klant enzovoort. Je zit jezelf allemaal verhalen te vertellen terwijl je beter in het hier en nu kunt leven. Misschien een planning maken en dat dan gewoon afwerken. Een vervelende klant bellen duurt maar 5 minuten, maar je kunt er in je hoofd de hele dag mee bezig zijn. Door wat minder in je hoofd verhalen aan jezelf te vertellen zou je een veel rustiger bestaan kunnen hebben.

Maar nu iets veel belangrijkers: de foto van hoe mijn huis geworden is. Ik ben superblij met het resultaat. Het oogt allemaal veel rustiger en opgeruimder. Hier de foto

:

 

Raaf

 

Een paar jaar geleden was ik met mijn zus in een bloemenzaak. Nou, het was meer een bloemen en planten experience. In de nachtblauwe winkel vlogen opgezette roofvogels en de meest exotische planten en bloemen stonden uitgestald. We raakten aan de praat met de eigenaar en die vertelde dat hij de muren ging schilderen. Welke kleur wordt het? Vroegen wij. Raaf, antwoorde hij.

Sindsdien zeggenmijn zus en ik tegen elkaar als we het hebben over ons huis opnieuw willen inrichten gekscherend: ik denk dat ik mijn muren Raaf ga schilderen.

Van het weekend liep ik door de Utrechtse straat in Amsterdam en ik zag daar bij de interieur winkels alleen maar witte meubels met licht houten accenten. Ik werd erdoor wakker geschut. Mijn jungle look planken in een groen-raafachtige kleur geschilderd zijn nu echt uit. Maar ik was niet van plan om de benodigde spullen voor een make over in de Utrechtse straat aan te schaffen. Ieder prijskaartje bestond uit minimaal 4 getallen. Dus zaterdag ben ik op de fiets naar een kringloopzaak gegaan en heb ik 3 nieuwe plantenpotjes aangeschaft voor 4 euro. In de schuur had ik nog een paar licht beige potjes gevonden. Ik gooide een wit tafelkleed over een tafeltje. En verder heb ik gewoon best wel veel zooi uit de woonkamer naar de schuur verplaatst. Ik had nog een pot witte verf en ben nu de groen-raafachige planken aan het schilderen. Het resultaat is meteen een veel ruimere ( want veel zooi is weg) en heldere kamer. Hieronder een foto van hoe het was. Volgende week, als ik de planken aan alle kanten heb geschilderd,  komt een foto van het resultaat.

Verder zit ik een beetje te denken over mijn vakantieplannen. Ik heb een weekendje Texel, Terschelling en Lowlands geboekt. Maar dan heb ik nog 5 weken vakantie over. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om naar het buitenland te gaan. Dus ik denk dat ik eens een proefperiode pensionada  ga spelen. Gewoon eens 3 weken leven alsof ik met pensioen ben. Kan ik alvast een beetje proeven van wat me over 6 jaar staat te wachten. Dus niet allemaal uitstapjes maken en projecten aanpakken maar gewoon lekker rustig aan. De krant lezen in de bibliotheek en een wandelingetje maken. En als het bevalt dan doe ik daarna nog eens 2 weken hetzelfde.  Zeg nu zelf toch veel leuker dan 3 weken Bali?