Ken je dat? Dat je s’ nachts om 2.00 uur wakker ligt en je
druk gaat liggen maken.
Die opdracht voor je werk gaat helemaal fout. En ik moet
tegen Pietje zeggen dat hij het echt niet kan maken dat hij mij een uur voor
mijn weekend begint gaat bellen met extra werk dat voor maandag af moet. En
waarom werkt dat computerprogramma niet. En ik moet mijn boodschappenlijstje
aanpassen want ik moet nu echt gezond gaan eten.
Ik sta dan op en maak een lijstje van alles wat er volgens
mij moet worden geregeld. En als ik de volgende ochtend dat lijstje zie, dan
denk ik: heb ik me daar nu druk om liggen maken.
Die opdracht, daar ga ik vandaag aan werken. Ik heb Pietje zijn
huid al vol gescholden, dat hoeft geen 2e keer. ICT even bellen dat
ze naar dat programma kijken. En i.p.v. patat eet ik deze week
zilvervliesrijst. Klaar!
Maar s’ nachts leken die problemen zo mega groot. Je kunt dus niet echt vertrouwen op je gedachten.
Je hoort ook wel eens van rechercheurs dat ze in een
onderzoek helemaal op het foute spoor zitten, maar niet ervan af te brengen
zijn, hoewel het bewijs dit niet onderbouwd. Ik dacht dat zoiets mij niet zou
overkomen. Fout gedacht dus.
Ik heb een klant, een hele leuke man, die bijna niets verdient
met zijn zaak. Ik dacht dus dat hij wel arm zou zijn. Hij had verteld dat zijn
vrouw kostwinner is. Ik dacht, o fijn, komt er daar toch nog wat geld binnen. Ik
wist dat ze in een hele dure wijk woonden, maar ik dacht, dan wonen ze vast bij
hun ouders in huis. En hij vertelde dat hij ook belegde. Ik dacht, met dat
geld, dat zal wel niets voorstellen. Maar dan kan hij waarschijnlijk nog
meepraten met zijn vrienden.
Maar toen ging ik zijn inkomstenbelasting doen. Zijn vrouw
verdient dus gewoon anderhalve ton per jaar. Ze hebben een huis van 9 ton en hij
heeft een beleggingsportefeuille van een half miljoen. Ik was zo verbaast, hoe
had ik het zo bij het verkeerde eind kunnen hebben. Terwijl er genoeg aanwijzingen
waren dat hij niet arm was. Maar dan zit je op een gedachtenspoor en praat je
alles wat afwijkt daarvan toch zo, dat het weer past in dat stramien. Ik ben in
ieder geval weer wat wijzer geworden: Geloof jezelf niet.
Wie nog moeite heeft met zijn keuze voor de aankomende verkiezingen volgt hier nog even een keuze schema:
Ik ben niet verbaasd. Ik verbaas me niet vlug.
BeantwoordenVerwijderenIk ben eruit! Ik ben te lui om te werken!
BeantwoordenVerwijderenJa, die gedachten die je s’nachts kan hebben hè...had het van de week nog, maakte me toch een partij druk over niks... en ‘s ochtends was de olifant weer een mug. ‘Free floating anxiety’, noemde iemand dat een keer. Dan heb je een onbestemd onrustig gevoel (waarschijnlijk gewoon rot gedroomd of te zwaar gegeten of teveel co2 ingeademd of whatever) en ga je gedachten erbij zoeken, die bij dat gevoel horen. En urenlang liggen malen en verhaaltjes projecteren. Terwijl het eigenlijk alleen maar dat gevoel is. Je kunt ook denken: aha, daar heb je het weer. En het behandelen als een griepje dat wel weer overgaat.
Jij schrijft het wel heel geestig op, met die zilvervliesrijst enzo. Ik herken het! :)