Ben je daar nog?

 

Op de Summerschool  waren een aantal mensen die niet werkten. Ze waren op zoek naar iets anders maar hadden het nog niet gevonden. Ze vonden het vervelend om steeds de vraag te moeten beantwoorden op feestjes, wat doe jij ? Vooral als de vraagsteller ging opscheppen over zijn fantastische carriere. Eigenlijk moet je dan zeggen: Ben je daar nog. Oh, ja dat vond ik drie jaar geleden ook belangrijk maar nu ben ik verder gegaan.

Ik heb zoiets met reizen. Als mijn ex me vertelt dat hij weer een reis naar Singapore heeft gemaakt en er 36 uur over deed om terug naar huis te reizen. Dan denk ik, ja vroeger vond ik het ook interessant om andere delen van de wereld te zien. Ik heb ook heel wat afgereisd. Maar nu merk ik dat ik het fijner vind om geen lange reizen meer te maken, maar gewoon in Europa te blijven. En ik heb het idee dat ik verder ben, dan de mensen die nog zo nodig naar alle uithoeken van de wereld moeten.

Maar in het weekend ga ik nog graag op pad met mijn nieuwe vrij reizen abonnement van de NS. Lekker een stadswandeling of een museum ergens in het land. Maar als ik dan bij mijn tante kom van 85 jaar en dit enthousiast vertel dan zegt ze dat zij inmiddels genoeg heeft aan een beetje in de tuin rommelen en een wandeling maken in de buurt. Zij is weer een stukje verder dan mij.

Energierekening

 

Ik ben lid van de Facebookgroep Vrekken en Consuminderen. Een hele interessante groep met veel goede tips. Ik heb al meerdere keren iets aangeschaft op aanraden van leden van de groep.

De laatste tijd gaan de discussies vooral over de energie rekening. En daardoor word ik toch wat zenuwachtig over mijn rekening voor de komende winter. Ik woon in een jaren 30 huis met label F. Een hoekhuis, dus lekker veel stoken, dat ook nog.

Ik heb wel een slimme meter dus ik kan mijn gasverbruik zien. Nu heb ik in augustus 4 m2 verbruikt en dat kost mij 4,- + 20- vastrecht. Dat valt goed te doen. Op koken hoef ik dus niet te bezuinigen en ik ga ook eens per week in bad. Maar straks moet de kachel aan en daar maak ik mij zorgen over want in november gaat het nieuwe tarief in.

Nu had ik een energiecoach laten komen, een heel gezellige vrouw en ze kwam met vier goede tips.

Ten eerste, de makkelijkste tip: kook geen water meer op gas maar met de waterkoker.  Dat is goedkoper

Ten tweede: in de keuken heb ik enkel glas en zij raadde mij aan er een gordijntje voor te hangen. Ik heb in een tweedehands winkel voor 5- een gordijn gekocht en zelf op maat gemaakt en bij de gamma een gordijnroede voor 25,- gekocht. Geen grote investering en ook niet veel gedoe.

De derde tip was iets lastiger : ik kon de vloer isoleren met Tonzon.  Dit zou ongeveer 1500 kosten. Maar toen bleek het gat naar de kruipruimte te klein te zijn en kon ik het werk niet uitbesteden. Ik wil nog gaan kijken of ik het zelf kan doen, maar ik weet niet of ik door het gat kom. Even afwachten tot er visite is. Want ik heb geen zin om klem te komen zitten en er niet meer uit te kunnen komen. Maar als er visite is vergeet ik het altijd om het uit te proberen. Het zal wel een enorme klus worden dus ergens hoop ik dat het gat te klein is.

 En als vierde tip had ze iets over mijn koude buitenmuur. Het huis is uit de jaren 30 en er is geen spouwmuur. Dus ik kan geen spouwmuur isolatie doen. Maar zij opperde een extra wand erin te plaatsen. Dit zou 15 cm van de kamer afhalen. Maar dan moest ik weer een elektricien apart laten komen om de stekkerdozen te verplaatsen. Deze grap ging 1750,- kosten excl. Elektricien, die nog 2 keer langs moest komen. Ik had op de Vrekken site om een oplossing gevraagd en zij kwamen gratis met de tip om isolatiebehang te plakken. Het bespaart 20% op je rekening! Het is 3 millimeter dik en voor de hele muur inclusief lijm en verzendkosten betaal ik 140,- op Amazon. Twee lieve vriendinnen boden aan om er een behangfeestje van te gaan maken en op 8 oktober gaan we met zijn drieën aan de slag. Hoe leuk is dat!

Maar op de Vrekken site zag ik nog een goede tip: een fleece elektrische bovendeken. Als ik ’s morgens voor ik naar mijn werk ga nog even in de kamer zit is het eigenlijk zonde om de hele ruimte te verwarmen. Ik zou mijn kopje koffie gewoon kunnen drinken onder mijn fleecedeken en pas als ik ’s avonds thuis kom de verwarming aan doen. Dit vind ik ook een geweldig idee en ga ik ook doen.

Dus leuk zo’n energiecoach, maar voor de echt goede en goedkope oplossingen moet je bij Vrekken en consuminderen zijn.

 

 

It takes a village

 

Als ik lees over verkeersdiploma’s en voorleesmiddagen bij de bieb, moet ik altijd denken aan de uitdrukking, It takes a village to raise a child. Het geeft mij een warm gevoel, samen zorgen we ervoor dat de kinderen zich ontplooien tot evenwichtige volwassenen.

Maar op mijn werk hebben we nu een millennial rondlopen en ik vraag me af door welk dorp hij is opgevoed. Mijn hemel, hij denkt dat alles om hem draait, kan totaal niet omgaan met feedback en heeft geen ruggengraat. Is 27, woont nog thuis en heeft zijn studie niet afgemaakt. Ja, ik weet het, het is geen lot uit de loterij. En hij zit maar te klagen dat hij geen huis kan kopen omdat hij een studieschuld heeft. Volgens hem is hij nog tientallen jaren bezig deze schuld af te betalen met €100 per maand. Waarom € 100 per maand, denk ik dan. Het kan toch makkelijk € 1000,- zijn als je nog thuis woont. En misschien kan het zelfs wel meer zijn. Maar nee, hij moet geld hebben voor dure vakanties en eten thuis te laten bezorgen en uit eten te gaan. Ik heb hem het boek plakbandpensioen gegeven. Er staat een hoofdstuk in over de klaagcultuur van millennials die ondertussen het geld over de balk gooien. Misschien steekt hij er wat van op. Heb ik mijn steentje weer bijgedragen om deze jongen op te voeden.    

Plakband pensioen, 15 jaar eerder stoppen met werken.

 

In de kringloop kwam ik het boek Plakbandpensioen tegen. Zo kun je 15 jaar eerder stoppen met werken, is de ondertitel. Meteen gekocht en gelezen natuurlijk, hoewel het al een ouder boek is. Ik ben het helemaal eens met de schrijver van het boek maar het nadeel ervan is dat het mij geen nieuwe inzichten geeft. Ik had het zelf kunnen schrijven!

Gerhard Hormann schrijft dat als je je huis eenmaal hebt afgelost, je automatisch na gaat denken over je pensioen. Niet zo gek want je spaarde altijd om je hypotheek af te lossen. Is dat eenmaal gedaan dan houd je opeens een berg geld over per maand.  Je hoeft niet meer zoveel inkomen te hebben om rond te komen. Als je je levensstandaard naar beneden bijstelt spaar je meer en kun je eerder stoppen met werken omdat je minder geld nodig hebt. Nu ik heb bedacht om over 6 jaar te stoppen met werken ben ik wel bewuster van het geld dat ik uitgeef. Straks komt er niets meer binnen en kan ik net dat tientje goed gebruiken dat ik nu achteloos uitgeef.

Verder schrijft hij veel over mensen die afgunstig zijn op mensen die eerder stoppen met werken. Maar de vroege stoppers hebben vaak zuinig geleefd en de klagers hebben vaak geld over de balk gejaagd. Nu heeft zuinig leven er bij mij altijd al ingezeten. Ik heb nog nooit eten thuis laten bezorgen en ga maar eens per maand met vrienden uit eten. Alleen uit eten vind ik niet gezellig maar ook een keer per maand ga ik ergens lunchen. Dat doe ik dan weer wel alleen. En beide keren ben ik niet veel  geld kwijt omdat ik geen wijn drink.  Maar het lijkt mij wat overdreven om te stellen dat al die mensen maar afgunstig op je zijn als je eerder stopt. Maar ik ben nog niet gestopt met werken en ik vind het ook nog leuk om te werken. Ik ben niet afgunstig op mensen die niet werken, ik vind het jammer voor hun dat ze geen leuke job hebben.

Verder beschrijft hij dat de Grieken weliswaar met 55 jaar met pensioen kunnen maar dat er in Nederland ook weinig mensen boven de 60 nog werken. Ze zitten in de ww zonder sollicitatie plicht of zijn afgekeurd. Ontslagen met een gouden handdruk is ook één van de mogelijkheden. Hoewel je volgens mij op dit moment op elke leeftijd direct aan de bak kan in deze oververhitte arbeidsmarkt, de 60 plussers hebben er ook geen zin meer in.

Wat ik miste in het boek waren wat cijfervoorbeelden van hoeveel je kunt sparen en uitgeven en hoeveel je moet hebben voor je pensioen. Het boek blijft een beetje steken bij algemene beschouwingen over minder uitgeven, thuis vakantievieren, geen dure auto kopen etc. En hij gaat nogal tekeer tegen de geld over de balk smijten mentaliteit van de millinials.

Nu was het preken voor eigen parochie, dus ik heb mij goed vermaakt en mij niet geërgerd over zijn uitspraken.

Een boek

 

Al een tijdje heb ik het idee gehad om een boek te gaan schrijven. Deze zomer heb ik een Summercourse Het roer om, gedaan bij de School of Life. Het roer dat ik wou omgooien, was tijd te maken om te schrijven. Maar ik kreeg zoveel ideeën van de Summerschool dat ik helemaal geen tijd had om te schrijven. Deze week heb ik echter vrij van mijn werk en heb ik iedere dag, voordat ik in zee ging zwemmen een stukje geschreven voor mijn boek.

Als je zin hebt om te kijken, het staat op dit blog op de pagina hiernaast: Granny’s Punk Rock Days. Ik wil doorgaan met dit blog en iedere week 1 of 2 stukjes aan het boek gaan schrijven.

De flaptekst van mijn boek luidt als volgt:

Als 56 jarige alleenstaande accountant moet je vast een heel saai leven hebben, denk je waarschijnlijk. Nou, dat is ook zo.

Vroeger was ik punk en daar ontleen ik nog steeds een deel van mijn identiteit aan. Alleen is dit voor niemand zichtbaar, alleen Facebook omdat ik lid ben van de groep PunkRock Nederland.

Nu ik zo zachtjes aan naar mijn pensioen toe hobbel, kijk ik vaker terug naar wat er van mijn idealen is overgebleven en probeer ik ze weer nieuw leven in te blazen. Ik ga nog steeds naar punk concerten maar dan moet het niet te laat worden en ik ga niet al te raar meer doen. Eigenlijk is een dagje Keukenhof zo langzamerhand het ideale weekenduitje voor mij.

 

Don't worry, be crappy

 

We willen allemaal iedere ochtend uitgeslapen opstaan, en dan een super productieve dag hebben waarin we een bijdrage aan de maatschappij en aan de mensen om ons heen leveren. En dat natuurlijk ontspannen en met een lach op ons gezicht. Daarna maken we een maaltijd die duurzaam, heerlijk en voedzaam is en nog eens geen drol kost.  En bij alles wat we doen leveren we geen half werk maar doen het perfect, in die notitie die je schrijft staan voetnomen opgenomen en er zit geen enkele taalfout in.  

Maar je kunt ook helemaal verlamt raken als je perfect werk af wilt leveren. Je begint er maar niet aan omdat je weet dat het waarschijnlijk niet perfect zal zijn. En als de deadline nadert raffel je het maar af omdat je anders te laat bent. Maar he, je kon het wel perfect doen, alleen begon je te laat.

De tweede man van Apple, Guy  Kawasaki had daar wat op gevonden. Don’t worry be crappy! In plaats van programmeurs op te leggen een perfect product te maken, mochten ze een soort demo versie op de markt brengen. Later zou het geperfectioneerd kunnen worden met de reacties uit de markt.

Maar zo kun jij je dag of memo ook zien. Schiet maar wat de wereld in, als het voor verbetering vatbaar is komen mensen wel met aanmerkingen en pas je het aan. Dat heb ik ook altijd zo leuk gevonden aan de punkbeweging. Geen bandjes die 6 jaar geoefend hebben op gitaarspelen, maar ze bakten er gewoon niets van, wel een leuk nummer schrijven en optreden maar. Geen perfect afgewerkte broeken, maar gewoon een stuk eraf geknipt, met veiligheidsspelden aan elkaar en trek het maar aan. Don’t worry, be crappy!

Tip van de week:

Als je nu een goedkoop, snel, duurzaam, heerlijk en voedzaam gerecht wil maken heb ik hier het recept voor je:

Bak plakjes gember in de koekenpan met 30 gram havemout, doe hier 3 in plakjes gesneden champignons bij en 250 ml paddenstoelen bouillon . Nog een scheutje zoute ketjap en een ei erbij.  10 minuten laten sudderen.  Als je veganistisch wilt koken laat je het ei weg, dan is het nog steeds een heerlijk gerecht.

 

Een paar maanden geleden begon ik met luisteren naar de Podcast Tussen dertig en doodgaan. In deze podcast vertellen Malou Holshuysen en Tatjana Almundi, die allebei schrijver, begin 30  en Amsterdammer zijn over hun leven. In het begin verheugde ik mij echt op een nieuwe aflevering. Maar ik heb nu bijna 40 afleveringen gehoord en ik vind dat de dames een beetje in herhaling vallen. Ik mis ook wel de aansluiting met mijn levensfase. De titel doet vermoeden dat het voor boven de 30 is, maar de doelgroep  is eigenlijk van 30 tot 35 jaar. Maar er is natuurlijk voor iedereen een podcast. Je moet hem alleen nog even vinden.

Ik heb deze zomer meegedaan met een Summerschool van de school of Life. Ik zal daar nog wel eens over vertellen maar mijn huiswerk voor de terugkom dag in September was onder andere dat ik een oudere vrouw als rolmodel moest vinden.  Niet meer mijmeren over je jeugd maar je verzoenen met je leeftijd en er volop tegenaan.  Daarop ging ik natuurlijk Google raadplegen en ik kwam uit bij de Saar podcast.  Een podcast voor de 50 + vrouw zonder spruitjeslucht. Ik had bij de bieb ook al een Plus magazine geleend, maar tjeetje wat is dat een suf blad. Nog erger dan het blaadje van de ANWB. En dat zegt wat.

Maar Saar is leuk, wel even wennen natuurlijk dat het niet gaat over hippe skaterestaurants en feestjes waar je geweest moet zijn. In de eerste aflevering van de podcast bespreken ze Maxima als boze stiefheks. Maxima loopt er altijd schitterend gekleed bij, maar haar dochters moeten het met afdankertjes doen die hun niet goed staan. Toen ik hierover na ging denken moest ik de dames gelijk geven. Als tweede topic werd de onzichtbaarheid van de oudere vrouw behandeld. Als je jong bent krijg je heel veel aandacht maar ergens na je veertigste houdt dit op en ben je de onzichtbare vrouw van middelbare leeftijd geworden. Dat proces is een beetje aan mij voorbij gegaan omdat ik rond mijn veertigste aangekomen ben. Ik dacht altijd dat ik een onzichtbare vrouw was geworden omdat ik dik was. Maar dat maakt dus geen ene moer uit. Je wordt ook onzichtbaar door ouder te worden.

En wanneer luister ik die podcast dan? Nou, tijdens een treinreis of het koken. Maar ik ga ook soms lekker een uurtje eerder naar bed en dan de podcast luisteren. Het is een beetje als een boek lezen zonder de bladzijde om te hoeven slaan.

 

Tip van de week: De film Nightmare Alley. Mijn zus en zwager waren dit weekend bij mij aan het logeren en we hebben deze film gezien. We vonden het allemaal een echt goede film. Het gaat over een man in de Verenigde Staten die in 1941 bij de kermis gaat werken.