Een nieuwe herfst een nieuw begin

 

Laat ik allereerst vertellen hoeveel reacties ik op mijn blog op Lexa heb gehad: nul. Nou ik ben er klaar mee, geen energie meer in steken.

Het is nu herfst, ik ben hersteld van Corona, ik ga andere dingen oppakken. Zo heb ik een oproep op intranet geplaatst om een groep voor kunstmatige inteligentie op te richten. Er hebben 3 mensen gereageerd en we hebben onze eerste Teams-vergadering al gehad. Het is een zeer enthousiast en doelgerichte groep. Daar krijg ik nou energie van.

Daarnaast heb ik me gerealiseerd dat het slechts 7 weken duurt voordat december aanbreekt en ik een maand vrij heb. Natuurlijk wil ik in topconditie zijn tijdens die vrije maand, dus ik ga serieus trainen. Doordat ik Corona heb gehad is mijn conditie zo’n beetje nul. Er wacht mij dus een schone taak.

Aangezien mijn toekomstige ik niet zover in de toekomst ligt (7 weken van nu) is de kans groot dat ik mijn voornemens ga waarmaken. Ik las daar dit weekend een leuk boek over: "Je toekomst is nu". Het is geen typisch zelfhulpboek maar een boek dat de filosofische kant van uitstelgedrag belicht en sociale experimenten met uitstelgedrag bespreekt.

Het boek behandelt het idee dat we onszelf over 20 jaar vaak als een andere persoon beschouwen, wat ons weerhoudt om nu opofferingen te doen voor de toekomst. Een experiment laat zien dat mensen meer bereid zijn offers te brengen voor de toekomst wanneer ze een foto zien van henzelf over 20 jaar; hun toekomstige ik is dan niet langer een vreemde.

Een hoofdstuk in het boek gaat in op de vraag of we over 20 jaar dezelfde persoon zijn, zelfs als we andere ervaringen en een andere mening hebben. Het vergelijkt ons met een boot die uitvaart, onderweg zijn mast vervangt en zijn zeilen vervangt. Als de boot terugkeert, is het dan dezelfde boot als degene die vertrok? Het boek is echt boeiend en leest bovendien heel vlot.