Mijn speech op de begrafenis van mijn moeder

 

Vandaag nemen we afscheid van mijn moeder.

Mijn moeder, die vroeger altijd thuis was, als ik uit school kwam.

Met een kopje thee en een koekje voor mij. Zij was in mijn herinnering altijd de was aan het strijken. Met de radio op een informatief praatprogramma. Want ze wou meer, van de wereld weten.

Met bijna iedere Teleac cursus, die op de tv kwam, deed ze mee. Scheikunde, herinner ik mij nog goed, omdat we daar zelf parfum  konden maken, met het practicum pakket, dat we thuis hadden. Later deed ik de Teleac cursus, Zelf kleding maken, en  zij maakte mij wegwijs op de naaimachine. Zelf, kon ze heel mooi kleding maken, maar ze had er een hekel aan. Ze vond het zonde van de tijd, je kon kleding ook in de winkel kopen. En dan had je tijd om naar een museum te gaan, of te leren.

Ze ging naar de moeder MAVO om een diploma te halen. Ze klom via de HAVO, op naar het VWO. Daar kreeg ze Latijnse les, van Ger. Met deze Latijnse les groep, ging zij, met mijn vader, ieder jaar een verre reis maken. Naar Italië, Griekenland, Tunesië, Egypte en China zijn ze geweest.

Reizen deed ze graag. Toen ik jong was, gingen we in de vakantie, naar Texel, naar haar de boerderij van haar ouders, Welbedacht. Maar toen ik naar de lagere school ging, gingen we kamperen, in Frankrijk, België en Luxemburg. Toen we als kinderen niet meer met onze ouders meegingen, op vakantie , ging ze met mijn vader lange reizen maken. De bergen in, rotsplantjes zoeken. Vooral de wilde orchideeën waren favoriet.

Want planten waren de grote liefde van mijn moeder. Ze was veel in de tuin, om de planten te verzorgen en de tuin in te richten.

Ze was lid van de KNNV, IVN, Groei en Bloei, en de rotstuinplantenvereniging. Ook  werkte ze met mijn vader bij de Heimanshof, een natuurtuin in Hoofddorp.

Na het overlijden van mijn vader zat mijn moeder vaker thuis, uitstapjes maken werd wat moeilijker. Ze genoot wel intens, van het uitzicht op het Amsterdamse bos, als ze thuis was.

Maar ze ging nog wel altijd naar de Latijnse les en met deze groep op reis. Ik ben ook eens mee geweest: naar Syrië. Een prachtig land. We hadden het later nog vaak over, dat het zo zonde is, dat het land verwoest is , door de oorlog.

De laatste jaren verbleef ze in Eykenhove waar ze maandagmiddag is overleden.

Nu kan ze, samen met mijn vader,  gaan genieten van de rust en de flora van Zorgvlied.