woensdag 30 mei 2018

Joepie een scootmobiel


Joepie een scootmobiel,  nooit gedacht dat ik mezelf dat zou horen zeggen.  Wat kan het raar lopen in het leven. Het ene moment maak je wandelingen van  2 uur op je vrije dagen en fiets je overal heen. Het volgende moment maak je een rare draai met je knie en zit je aan huis gekluisterd. En dan kan je dus niets omdat je je meniscus hebt gescheurd.


 Ja het is een open deur , dat  weten jullie ook wel. Maar het zelf  ervaren wat het is om de hele dag thuis te zitten, een beetje te internetten en een boekje te lezen is voor  mij een hele opgaaf.  Als je naar de wc wilt moet je direct een planning maken: ook koffie halen, even dat kopje mee naar de keuken etc.
Ik kan geen boodschappen doen, maar die laat ik nu thuisbezorgen. Zaterdag staan ze voor de deur. Ik kan niet schoonmaken, maar ik heb een schoonmaakbedrijf gebeld. Helaas komen ze pas over 2 weken, dus dan heeft ze meteen genoeg te doen.



Maar een  scootmobiel, joepie lijkt me fantastisch om weer naar buiten te kunnen. Even naar de boulevard, de bibliotheek en een boodschapje om de hoek.  Wat een verschil met een paar weken geleden toen ik dat nog saai vond en in het weekend  altijd de trein pakte naar spannender plaatsen om te ontdekken.

Het lopen gaat heel langzaam en is pijnlijk. Maar ik zit net een boek te lezen over zingeving. Het heet de kracht van betekenis.  Daarin staat een verhaal over een man die een half jaar afreisde naar een klooster om te gaan mediteren. Na een paar dagen had hij het al helemaal gehad. Hij had pijn van het zitten in de meditatiehouding en hield  het amper vol. Hij wou naar huis. Toch is hij gebleven en is de pijn  die hij ervoer als basis voor zijn meditaties gaan gebruiken. Ik dacht dat kan ik ook wel gebruiken. En als ik nu in een slakkengangetje mij voortbeweeg zeg ik gewoon tegen mezelf dat het een loopmeditatie is en richt ik mijn aandacht helemaal op het lopen. Hierdoor forceer ik het minder en doet het minder pijn. Ik erger mij ook niet meer zo aan mijn trage gang omdat ik nuttig bezig ben. Ik ben immers een loopmeditatie aan het doen.



Maar ik ben ook maar een mens en zie er naar uit om als een echte Benidorm Bastard lekker over de weg te scheuren met mijn scootmobiel. 
 

6 opmerkingen:

  1. Ik wil die pinguin zijn die klapt als je 's morgens uit je bed springt. Hoop dat het snel beter gaat Sis.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha sis, jij staat altijd voor mij te juichen langs de zijlijn. Dank je wel daarvoor

      Verwijderen
  2. Hè wat balen. Hoop dat je snel weer opknapt. Ja, dat helpt hè, om het dan maar als meditatieve oefening te zien.
    Sinds ik een boek gelezen heb dat 'Stoicijnse levenskunst' heet, zie ik alle shit die op me afkomt als oefenmateriaal.
    Dat rondscheuren in een scootmobile lijkt mij ook wel wat. Ik zag pas een oud mannetje voorbij sjezen met zo'n vrolijk gezicht, het is echt een goeie uitvinding die mensen hun vrijheid weer een beetje terug geeft.
    Hoe is het met je moeder?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn moeder is opgenomen in een verpleegtehuis. Ze heeft het er erg naar haar zin en is weer een aardig opgeknapt zover dat nog gaat op haar leeftijd.
      Het rondcrossen op een scootmobiel valt toch nog tegen omdat ik echt erg veel pijn in mijn been heb. Van het zitten met rechte benen in een scootmobiel krijg ik kramp daarom heb ik er nog weinig gebruik van gemaakt. Maar sinds deze week heb ik fysiotherapie en ga ik erg vooruit.

      Verwijderen
  3. Very great post. I simply stumbled upon your blog and wanted to say that I have really enjoyed browsing your weblog posts.

    ดูหนังออนไลน์

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Op zo'n moment is je scootmobiel wel het beste hulpmiddel wat er is hahaha, voor mijn oma is het in ieder geval een top hulpmiddel! Ze kan naar buiten wanneer ze wilt, dat vind ze heel erg leuk dus lang leve de scootmobiel.

    BeantwoordenVerwijderen