Ijsvrij

 

Sommige mensen leven helemaal op als de vorst in het land is. Schaatsen uit het vet, muts op, sneeuwpoppen maken, sneeuwgevecht. Nou aan mij is het niet besteed. Ik vind het koud en glad en blijf binnen.

Maar als ik een weekend dan opgesloten zit in mijn huis kom ik tot helemaal niets. Ik mis het om er niet op uit te trekken, een wandeling te maken, frisse neus te halen. In plaats daarvan hang ik een beetje lamlendig op de bank.

Ik heb wel elke dag een beetje geknutseld aan een jaarrekeningetje voor een kunstenaarsvereniging. Maar ik ben dan toch ontevreden. Het is weekend, ik heb recht om lekker op pad te gaan en niet wéér naar een beeldscherm te moeten kijken.

Raar eigenlijk dat je geen voorraadje ontspanning aan kan leggen, voor de week erop. Maar ieder weekend vind ik toch weer dat ik iets leuks doen verdien.

Gelukkig is het weer afgelopen met de gladheid en ga ik komend weekend weer lekker wandelen. Stadswandeling 020 was een groot succes. We aten vega worstenbroodjes en dronken Gluhwein bij Franckendael en later bij een grote zaak bij het Amstelstation kregen we linzensoep en een biertje.

Ik ga kijken of ik dit weekend het weer kan regelen in een ander deel van de stad.

En ik heb iets achterlijks gekocht: een virtuele wandeling langs Hadrianus Wall. Het is een app waarop je kan bijhouden hoeveel je loopt. Je ziet de afstand dan alsof je langs de Hadrianus wall loopt. Totaal is de afstand 145 kilometer en aan het eind krijg je een medaille thuisgestuurd. Voor 33 euro is het natuurlijk belachelijk. Maar in de real world worden er 5 bomen aangeplant met je inleg. Dus mijn avatar loopt nu rond in de buurt van Hobburn. En ik had gelukkig geen last van de Brexit.