Een leven vrij van de klok

 

 Een leven vrij van de klok

Dit boek behandelt van alles maar de connectie met de klok is mij niet altijd duidelijk. Klimaatcrisis, rassenongelijkheid, menselijk onvermogen om de natuur naar haar hand te zetten, noem maar op, alles komt aan bod. Het is wel een goed boek om eens te na te denken over hoe jij nu tegen de tijd aankijkt.

Het eerste hoofdstuk gaat over het werken in loondienst. Als je niets anders te verkopen hebt, kun je altijd nog je tijd verkopen door te gaan werken in loondienst. Maar het boek gaat ervan uit dat als je dit doet je uitgebuit wordt. De werkgever wil waar voor zijn geld en zal het laatste beetje productiviteit uit je persen. En als je je werk efficiënter gaat doen is de winst voor hem en moet jij nog altijd 40 uur werken voor hetzelfde geld.

Maar als ik zo een rondkijk bij de Albert Heijn als ik boodschappen doe zie ik een caissière van over de 50 die zit te niksen. In het gangpad staan de vakkenvullers te geinen. En er is niemand die met een stok achter ze aangaat. Maar er zullen ook best bedrijven zijn in Nederland en zeker over de wereld waar werknemers als koopwaar van beschikbare arbeidseenheden worden behandeld. Bij de Aldi krijg ik al dat gevoel. Er staan altijd lange rijen bij de kassa, want stel je voor dat de caissière even niets te doen heeft. Ze zetten gewoon te weinig caissières in. En de vakkenvullers zijn er ook altijd gehaast. Ik winkel er niet want ik vind dit geen prettige sfeer.

In de vrije tijd van mensen is het niet veel beter gesteld want ook hier moet er worden gepresteerd. Jonge mensen schijnen hun vakantiebestemming te bepalen op grond van de mogelijkheden op Instagram. Er is zelfs een woord voor in Japan: Insta-bae=-Instagram schitteren. En de internetbedrijven proberen ons te verleiden om zoveel mogelijk tijd te besteden op hun site: Facebook, Twitter, candy-crush. Zo “verkopen” wij onze vrije tijd aan de internetbedrijven zodat zij onze gegevens weer kunnen doorverkopen.

Verder moeten we onze vrije tijd zo efficiënt mogelijk besteden en zijn er allemaal time management programma’s om zo productief mogelijk onze vrije tijd te benutten zodat we fit weer aan de nieuwe werkweek kunnen beginnen.

Ik heb zelf het idee bij tijd dat als ik eenmaal mijn to-do lijst afgewerkt heb dat mijn leven dan op orde zal zijn. Ik net 2 maanden vrij gehad en toen heb ik een to-do-lijst van 120 punten afgewerkt. Ik moet zeggen dat ik nu wel meer rust ervaar nu mijn huis zo opgeruimd is. Maar ik heb alweer een nieuwe lijst gemaakt van 30  punten. En als ik zo een lijst heb gemaakt, vind ik ook dat deze in  één of twee maanden moet zijn afgewerkt. Tot die tijd is mijn leven niet op orde. Maar ik kan er net zo goed een jaar over doen, want ik maak toch altijd weer een nieuwe lijst. Ik zou moeten proberen te accepteren dat je leven goed kan zijn terwijl er nog een to do lijstje rondslingert.

Op mijn lijstje stond natuurlijk ook het lezen van De Wetten van Connie Palmer. Ik heb 2 hoofdstukken gelezen: de astroloog en de filosoof. Het ging alleen maar over haar, hoe de mannen haar zagen en hoe geweldig ze haar vonden. En zij zat die mannen een beetje af te kraken. Ik kreeg er geen diepe inzichten door, alleen maar dat ik die Connie Palmer een vervelend mens vond. Ik heb het boek weer terug naar de bieb gebracht.