Onbewoond eiland

 

Ik zit al een tijdje na te denken over het volgende:

Als je in je eentje op een onbewoond eiland zonder dieren zit, kun je dan een zinvol leven leiden en hoe erg is dat dan als het niet zinvol is. En als je dan met zijn tweeën op dat eiland zit, heb je dan opeens wel een zinvol leven of houd je elkaar alleen maar aan het werk? En bij 3, 4 of 1000 mensen, is het leven dan opeens wel zinvol of ben je elkaar nog steeds alleen maar in stand aan het houden? Ik ben tot de slotsom gekomen dat als je leven in je eentje niet zinvol is dat het dan ook niet zinvol is als er meer mensen betrokken bij zijn.

Dit sluit wel aardig aan bij een boekje van Bas Haring: voor een echt succesvol leven. Het is een leuk boekje dat vlot wegleest. Het gaat erom dat wat goed is om de soort in stand te houden niet goed hoeft te zijn voor het individu. Bijvoorbeeld er is een spin die door haar kinderen wordt opgegeten, niet fijn voor de moederspin maar wel goed voor de soort want de kinderspinnetjes hebben genoeg te eten. Daarom meent Bas dat je maar beter kunt doen wat je leuk vindt in dit leven omdat wat je doet en laat geen veel invloed zal hebben op het universum. Zelfs als je Trump bent en een kernoorlog start waarbij de aarde ontploft zal dit weinig uitmaken in het zonnestelsel. 

Dus maak je niet druk, probeer een beetje te genieten en maak er een leuke week van.

Autonomie en rust

 

Ik ben alweer een half jaar lid van de Giraffenclub, een oefengroep voor verbindende communicatie. Op onze avonden brengt iemand een kwestie die haar dwarszit. ( jawel, er zitten alleen vrouwen in de groep) En dan wordt onderzocht welke gevoelens er zijn, wat de behoefte is en welk verzoek je aan de ander of jezelf wilt doen.

De eerste kwestie die ik inbracht had ik onderzocht dat ik geïrriteerd was, op zoek naar rust en mijn verzoek aan de ander was laat mij met rust.

De tweede kwestie had precies dezelfde uitkomst. En bij de derde begon ik een patroon te ontdekken. Ik wou hier eens even op broeden. Wat kan ik nu met deze kennis. Ik wou eigenlijk de nieuwe vertrouwenspersoon op kantoor worden maar dat is natuurlijk niet zo handig als je op zoek bent naar rust. Toch voelde de uitkomst niet helemaal goed en na het geheel nog eens onder de loep te hebben genomen kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk helemaal niet op zoek ben naar rust. Ik wil autonomie. Ik ben er niet van gediend als andere mensen voor mij gaan bepalen hoe ik met mijn tijd, geld of wat dan ook moet omgaan.  Dan roep ik uit: laat mij met rust.

Nu vielen er opeens veel dingen op zijn plaats: aan welke collega’s ik mij erger- ja diegene die mij wel eens eventjes gaan vertellen hoe ik het moet doen. En met wie ik goed overweg kan: degene die het mij lekker zelf uit laat zoeken. Waarom ik geen hardloop app wil. Dan ga je lopen en gaat die app in je oor bleren dat je harder moet gaan lopen, nou dat maak ik zelf wel uit. Dat ik punk werd en niemand mij kon vertellen hoe ik er uit moest zien, ik wou mij niet conformeren aan de verwachtingen van de maatschappij. Als kind riep ik al: ik wil het zalf doen als mijn oudere zussen mij wilden helpen als ik met iets liep te prutsen.

Nu ik dit weet zou ik mij natuurlijk kunnen gaan aanmelden als de nieuwe vertrouwenspersoon maar eigenlijk vind ik rust ook wel erg lekker en heb ik ook helemaal geen zin om bij allemaal ellende te worden betrokken.  Een rustig autonoom bestaan is helemaal ideaal.

Noodpakket

 

Het was mij helemaal ontgaan maar vorig jaar heeft de overheid burgers geadviseerd om  een noodpakket aan te leggen.

Opeens stond vorige week 2 artikelen over dit noodpakket in de Volkskrant. Een columnist had er een aangelegd en Maarten van Rossem zei dat het de reinste non sense was.

Ik was wel benieuwd wat er in zo’n pakket moet zitten dus ik ben even gaan kijken: zaklamp, contant geld, radio op batterijen, flessen water, groente in blik en noten, fluitje, gereedschap, wc papier.

Nou wc papier heb ik altijd op voorraad en lijkt mij eigenlijk geen kwestie van leven of dood. Contant geld heb ik ook altijd in huis, de pinautomaten hebben nogal eens storing. En ik heb eens gelezen dat als inbrekers in je huis wat contant geld in huis vinden ze er meteen vandoor gaan. Terwijl als ze niets vinden ze van alles gaan vernielen uit frustratie. Dan is het goedkoper ze wat contant geld te gunnen.

Water heb ik altijd in huis omdat ik graag spa rood drink. Maar ik heb ook 2 regentonnen in de tuin. Het lijkt mij wel praktisch om chloortabletten te kopen zodat dat water drinkbaar wordt. Dan kan ik de hele buurt van water voorzien. Maar het blijkt dat die tabletten maar 2 jaar houdbaar zijn. Ik zie die Russen nog niet binnen 2 jaar voor de deur staan. Ik koop die tabletten wel als ze in Duitsland zijn. Gelijk met wat blikken groente en noten.

Dat fluitje vind ik wel leuk. Ik heb altijd al een fluitje willen kopen maar wist niet wat ik ermee moest. Maar nu heb ik een goede reden: de overheid adviseert het.

Little Free Library

 

Op 1 januari liep ik naar buiten om de vuurwerkschade te inspecteren en dit jaar was het raak. Mijn biebje was vernield. Het hing nog wel maar het plexiglas lag aan stukken op de grond en het naambordje hing er zielig bij. Bij nadere inspectie bleek ook het houtwerk gespleten.

Dit was door iemand uit de straat gedaan en er zullen mensen gezien hebben wie er vuurwerk hebben afgestoken. Ik niet want ik lag om 12 uur lekker in mijn bedje. Dus ik besloot om een briefje op te hangen in het biebje met de tekst: Als jij dit biebje vernield hebt met vuurwerk, wil je het dan nu weer repareren.

Een vriend bood aan om het kastje te repareren. Ik wilde dit niet meteen doen omdat ik vond dat het dan te makkelijk was voor degene die het vernield had. Dan zou de volgende dag het biebje weer gerepareerd zijn en dan zou het lijken of het o.k. is om andermans eigendom te vernielen. Het wordt toch weer meteen door iemand anders opgelost.

Dus er gebeurde helemaal niets.

Maar mensen gingen er weer boeken in zetten, dus ik bestelde plexiglas bij de gamma. Toevallig kreeg ik die dag een appje dat mensen in de straat naast mijn straat, geld gingen inzamelen voor het biebje. Ik hoefde niets te doen. Dus ik bestelde het plexiglas weer af. Ik was gevleid dat mensen het biebje waardeerden en wilde dat het hersteld werd. Het biebje had bestaansrecht.

Vervolgens hoorde ik er helemaal niets meer van.

Nu kwamen er steeds meer boeken in het gehavende biebje. En via mijn straatapp werd gevraagd of het biebje niet hersteld moest worden. Er was al op marktplaats gezocht naar een nieuw biebje.

Van de andere app gingen mensen vragen wat nu de bedoeling was met het biebje.

Was ik eerst gevleid door de aandacht van de buurt voor mijn biebje, nu werd ik geïrriteerd. Straks kreeg ik een armoedig tweedehands Ikea kastje wat ik dan als biebje zou moeten gaan gebruiken, niet waterdicht en veel te klein, ik zag het al helemaal voor me. Bemoei je niet met mijn biebje. Vind je eigen Calcutta!  ( Toen een andere non, zuster Theresa wou helpen met haar werk, wees ze de vrouw de deur met de woorden: vind je eigen Calcutta)

Ik ging naar de Gamma en kocht plexiglas en ging lekker klussen aan het oude biebje. Het was weer even in orde met het biebje, maar het blijft wel gammel omdat het ontwricht is door het vuurwerk. Er moet toch een nieuw biebje komen. Een nieuw biebje, dezelfde, kost € 214. Deze had ik met subsidie kunnen kopen voor € 45 maar nu was het niet meer mogelijk om subsidie te krijgen.

Ik bedacht me dat ik ook nog een verzekering heb. En ik heb een claim ingediend bij de verzekering. Geen idee of ik gedekt ben want in de tuin zijn alleen tuinmeubels verzekerd. Is een biebje een tuinmeubel? Geen idee.

De soap ging verder, ik werd gebeld door iemand uit de straat. Hij had een tikkie gekregen voor een nieuw biebje. Hoe stond het ermee? Moest hij komen helpen het nieuwe biebje ophangen? Wie beheerde het geld dat opgehaald werd. Allemaal vragen waarop ik het antwoord niet weet.

Nu kreeg ik vanmorgen een appje: Het geld voor een nieuwe bieb is binnen. Of mijn telefoonnummer mocht worden doorgegeven aan degene die het geld had ingezameld. Hallo, ik woon in dezelfde straat, bel gewoon aan! Het is echt wel aardig dat iemand geld inzamelt, maar wat een gedoe als iedereen zich ermee bemoeit.

Art journal

 

Al jaren wil ik op zondagmiddag een creatieve hobby hebben. Lekker knutselen aan de keukentafel met een kopje thee. Ik ben dus al vaak begonnen met een art journal. Maar dan lag zo’n blanco boek voor me en had ik geen idee wat ik ermee moest.

Maar dit jaar had ik een idee. Ik zou de pagina’s gaan weiden aan markante uitspraken van mensen die ik ken.

Zo kende ik in de jaren 80 een niet al te snuggere jongen die graffity spoot. In die tijd was er de volgende quote: If you think fuck is funny, fuck yourself and save your money. Hij spoot op de muur: If you think fuck funny is. En toen stopte hij maar want het ging natuurlijk niet rijmen.

Als ik graffity zie moet ik altijd hieraan denken, dus mijn eerste bladzijde van mijn art journal besloot ik hieraan te wijden. Ik schreef de woorden op de bladzijde en wist toen niet wat ik verder met de bladzijde aan moest. Roze waterverf? Plaatje uit de libelle scheuren, of wat bloemetjes tekenen? Ik ga morgen wel even naar de bieb om een boekje te halen voor inspiratie.

Met dagboeken had ik vroeger hetzelfde: de lege bladzijden staarde mij aan. Totdat ik een dagboek van de Hema kocht. Het was A-5 formaat en op de linker bladzijde stonden lijstjes die je kon invullen: To-do lijstje / Tomorrow’s goals/ favoriete woorden / things I should do more often.  Als je daar wat invulde was 1 bladzijde al gevuld en op de rechterpagina schreef ik dan wat ik gisteren gedaan had of iets wat ik die dag ging doen en tegenop zag of me juist op verheugde. Of op wie ik boos was of iets waar ik mij druk over maakte.

Toen de Hema stopte met de verkoop van deze dagboeken kocht ik gewoon lege A-5 notitieboeken en schreef op de linker bladzijde mijn dagindeling vervolgens 5 dingen waar ik dankbaar voor ben en dan 5 ideeën. Het schijnt als je opschrijft waar je dankbaar voor bent dat je een meer tevreden mens bent. En je kunt je innovatieve vermogen trainen door iedere dag 5 ideeën te bedenken. Dus dat doe ik. En als die linker bladzijde gevuld is ga ik op de rechterkant door met mijn verhaaltje. Ik vind het schrijven in mijn dagboek het beste moment van de dag. Ik doe het ‘s morgens als ik opsta met een kopje koffie. En nog een kopje koffie. En vooruit nog eentje dan.  Zo lekker mijmerend over de dag die voor mij ligt geef ik deze dag vorm op papier. Na een uurtje ga ik al mijn plannen, die ik net opgeschreven heb uitvoeren.

Momenti Mori

 Ik ben de kerstfilms al spuugzat. Ik heb iedere avond op RTL8 de kerstfilm gezien tot ik het mijn oren uitkwam. De andere kerstactiviteiten heb ik ook afgehandeld: Schaatsen, kerststukjes maken, boom versieren, warme chocolademelk bij stalletje in het bos, kerstmarkten bezoeken, gemberkoek huisje maken ( niet erg mooi geworden, wel leuk om te doen) en het Dickens festival. En ik ben er nu ook wel een beetje klaar mee. Maar het is dan ook kerst.

Het volgende dat op ons pad komt is nu Oud en Nieuw.  En plannen voor het nieuwe jaar maken. Ik zag een advertentie van Vertellis voor een Jaarplan journaal, in 10 stappen naar een nog mooier jaar. Ja, daar houd ik van : plannetjes maken en een stappenplan is dan helemaal mooi. Dus ik heb het boekje meteen besteld. Het was een beetje dun maar de inhoud was echt leuk.

Op zondagmiddag nadat ik in bad was geweest en mij met een kopje thee onder mijn warmtedeken op de bank had genesteld met een geurkaars aan, begon ik met mijn 10 stappenplan.

De eerste opdracht was je leven in maanden. Er zijn vakjes voor iedere maand tot je 80^e levensjaar en je moet inkleuren hoever jij staat in je leven. Ik had dit al eens gezien, maar toch wel confronterend als je in moet vullen dat het grootste deel van je leven achter je ligt.

 

De tweede opdracht is het afgelopen jaar in kaart brengen. Door bankafschriften, je agenda of foto’s van het afgelopen jaar te bekijken.

Stap 3  Wat gaf je energie en wat kostte energie?

Stap 4 Het levenswiel invullen, dit is een opdracht die ik vaker voorbij zie komen.

Stap 5 Heel leuk: 33 zelfreflectie vragen. Ik vond de beste vraag: waar heb je spijt van dat je het niet hebt gedaan als je morgen dood neervalt. Mijn antwoord was dat ik niet naar Cuba ben geweest en nooit 10 km heb gelopen. Mijn eigen antwoord verraste me eigenlijk wel. Maar er zijn dingen die mij tegenhouden. Ik vind de vlucht naar Cuba te lang duren en het is een crimineel land. Toch ik wil eens naar een communistisch land. En 10 km lopen vind ik te lang duren en niet veel gezondheidswinst ten opzichte van 5 km. Maar ik wil het stiekem toch.

Stap 6 Schrijf je grootste wensen die naar voren gekomen zijn uit stap 5 op.

Stap 7 Bepaal je kernwaarden om zo trouw te blijven aan wie je bent en goede keuzes te maken.

Stap 8 Bepaal een jaarthema. Dit was bij mij al bekend: Afvallen/ Fris en Fit 2025.

Stap 9 Maak een vision board. Deze stap heb ik maar even overgeslagen.

Stap 10 Kwartaaldates: Ieder kwartaal in 2025 eens kijken hoever je bent gekomen met je plannetjes.

 Ik had een hele leuke middag en ik heb ook wat afspraken in mijn agenda gemaakt in de dagen erna die uit mijn stappenplan volgde. En ik heb een Momenti Mori kalender besteld bij Etsy. Ik dacht dat ik een poster thuisgestuurd zou krijgen en ik keek raar op toen ik een download in mijn e-mail kreeg. Dus ik kon ermee naar een drukkerij om het alsnog als poster te laten afdrukken. Het is een poster waar je iedere week een vakje moet afstrepen en weer een stapje dichter bij de dood bent. Ik had er ook één voor een vriendin laten afdrukken. Ik geef hem toch maar niet, haar man is hartpatiënt en ze wordt daardoor maar al te vaak met sterfelijkheid geconfronteerd. Het afdrukken was trouwens niet duur, ik kreeg 2 afdrukken voor 3 euro. Dat kan ik vaker doen.

Ns Wintercity

 

Gisteren heb ik een prijs gewonnen!

In december doe ik altijd mee met advent kalenders van de NS en Airmiles. Iedere dag maak je een vakje open en dan is staat er een voucher, een spelletje of een winactie achter het deurtje. En gisteren had ik een prijs gewonnen! Een echte grote prijs! Een chefkok aan huis die een 5 gangen diner voor 6 gasten komt verzorgen compleet met wijnen amuses en frisandes ( wat dat ook moge zijn, iets zoets geloof ik).

Ik was zo blij! Wie zou ik uitnodigen en wanneer? Ik zou mijn familie kunnen uitnodigen als mijn zus weer terug is uit Spanje. Ik zou met mijn verjaardag mijn vriendinnen van de middelbare school  kunnen uitnodigen dan heb ik meteen mijn verjaardag gevierd. Ik zou mijn ex met zijn familie kunnen uitnodigen want zij zouden een chefkok echt op waarde kunnen schatten. Of zou ik mijn vriendinnen van de universiteit, want daarbij is een vriendin met een moeilijk boeddhistisch eetwijze en het zou wel fijn zijn als een chef zich daar over boog. Wie moest ik kiezen?  Ik besloot voor het verjaardagsclubje te gaan en ging alvast polsen of ze dan in het land waren. Ze reageerden direct, ze vonden het fantastisch en zouden komen.

Toen kwam er een mailtje van de NS dat ik geen chefkok had gewonnen maar een digitale reisgids. Ik moet zeggen dat dat even een tegenvaller was. Dus ik gaf het door aan mijn vriendinnen. Die reageerden direct door te zeggen dat zij dan bij mij thuis voor mijn verjaardag een diner aan huis zouden komen verzorgen. Ik vond dat zo lief. En een goed idee. Waarom zou ik volgend jaar niet voor alle vriendenclubjes een etentje geven? Daar heb ik de NS niet voor nodig.

Vanmiddag ga ik eens lekker mijn kookboeken tevoorschijn halen en bedenken wat ik ga koken.

---