zaterdag 30 januari 2016

Playing Big

Ik dacht dit is een boek over spelen voor volwassenen: Playing Big. Dat kwam ook omdat ik via Marieke van Dam (van het Clubhuis voor de Speelkwartiertjesclub), aan deze titel kwam.

Maar het bleek een serieus boek te zijn over de onmacht die je als vrouw kunt voelen om je ware potentieel naar voren te laten komen. Dat klinkt een beetje saai, maar in hoofdstuk 2 vertelt ze over een heel leuk experiment. Iedereen kent wel dat stemmetje in zichzelf die kritiek geeft op wat je doet, maar je hebt ook een innerlijke mentor. Je innerlijke mentor is 20 jaar ouder en kan je advies geven over wat je doet.

Denk maar eens na, als jij nu advies kunt geven aan je 13-jarige ik, dan zou dit liefdevol zijn. Maak je niet zo druk, het komt wel goed, dat vriendje was toch een loser, zit er niet over in. Zo zou ook jouw 20 jaar oudere ik, op jouw huidige problemen reageren. En het goede nieuws is, je kunt contact met haar maken via een geleide visualisatie. In het boek staat een geleide meditatie. Er staat ook een link in naar haar website waar de tekst vertelt zou worden, maar de link werkt niet. Helaas..

Nu zul je je afvragen: heeft de zinkende surfer dit zelf ook gedaan. Jawel, en daarom ben er zo enthousiast over. Mijn 20 jaar oudere ik bleek in een duinhuisje te wonen, met niets aan de muren, een houten vloer en een gezellig haardvuur. Mijn huidige keuken en keukentafel stonden in het huisje. Ze heette Ana,Ik vroeg: Anna zeker, maar nee, het bleek om Ana te gaan.Ze droeg een lange zwarte rok en ze gaf mij een theepot.

Toen ik later op google ging zoeken naar Ana bleek dit de moedergodin te zijn. Zij spint de draden van het leven.

De les die ik eruit leer is dat ik eenvoudig wil leven. Ik ben als experiment de lange zwarte rok, die in mijn kast ligt maar die ik nooit aanheb, weer gaan dragen. Het bevalt wel. Ik moet alleen ook schoenen kopen waarmee je kunt wandelen en die je onder een rok kunt dragen. Ik heb ook mijn schoorsteen laten vegen, zodat ik de openhaard weer kan laten branden.De computer ging kapot, dus dat gaf ook wat rust. En ik heb, bij wijze van experiment alles uit mijn woonkamer gehaald, dat geen direct nut had en in de schuur gezet. Een vriend (die bij mij logeert omdat hij het thuis wat moeilijk heeft ) zei na een paar weken dat in mijn slaapkamer een betere sfeer hing dan in de woonkamer, omdat het daar zo onrustig was. Terwijl ik de woonkamer helemaal leeg gehaald had! Toen was ik er helemaal klaar mee en heb ik alles weer terug gehaald. Alles? Nee er zijn toch aardig wat spullen, die duur zijn geweest bij aanschaf, maar in de praktijk alleen maar in de weg staan, in de schuur blijven staan.

En ik merk, als ik nu nieuwe activiteiten plan ( denk aan vakantie enzo) of deze wel Ana waardig zijn. Of ze wel eenvoudig genoeg zijn dus. Mijn weekends zijn nu gevuld met wandelingen, en af en toe een fietstochtje. Voorheen ging ik graag met de trein een andere stad verkennen, maar nu merk ik dat ik er veel genoegen in schep om vanuit mijn huis wandelingen te maken om de omgeving te verkennen. 

En in de zomervakantie: ik heb voor 8 euro een wandelkaart van Zuid Holland gekocht. Ik ben er klaar voor!