vrijdag 16 oktober 2015

#100 happydays Hoe staan we ervoor?


Ik ben de enige in het zwembad, daar word ik blij van

In het begin wou ik #100happydays eigenlijk niet op Facebook zetten. Ik vond het te banaal om daar andere mensen mee lastig te vallen. Daarom dacht ik dat ik het beter op Twitter kon doen. Daar kijkt toch niemand naar. Maar het werkt wel makkelijk: een fotootje en een paar woorden erbij en klaar. En ik voelde wel iets van schaamte om dat op Facebook te zetten want ik post normaal maar eens in de twee weken iets op Facebook en dat is dan vaak om iemand anders ergens op te wijzen. 
kibbeling eten, daar word ik blij van
Nu, na een paar weken #100happydays beginnen mensen ook te reageren op deze banale berichtjes. Want het is allemaal niet echt verheffend: ik heb lekker gezwommen, ik heb lekker gefietst, ik heb een dagje vrij, kibbeling gegeten.  Toch, doordat ik iedere dag iets moet posten op Facebook denk ik steeds vaker: eigenlijk is wat ik nu aan het doen ben echt leuk en ik word er blij van. Koffiedrinken in de morgen, dat mijn kachel het doet, dat mijn nieuwe vest zo heel lekker zacht is en dat ik gewoon op de fiets naar mijn werk kan. Dat ik een bibliotheekje heb hangen, dat niet gesloopt wordt maar waar aardige mensen leuke boeken en tijdschriften in stoppen. En op mijn werk heb ik dan weer aardige collega’s die eten voor mij meenemen, klanten die tevreden zijn en complimenten geven en soms zelfs flessen champagne komen brengen. (o.k. dat laatste is maar één keer voorgekomen). Zo word ik steeds meer tevreden met mijn leven omdat ik mijn focus leg op waar word ik blij van.
 
Lekker fietsen, daar word ik blij van
Een vriendin van mij heeft veel meegemaakt. Wat ik aan haar zo bewonder is dat zij nu zo blij is met wat ze kan. Als we samen s’ avonds laat door Den Haag fietsen zegt ze bijvoorbeeld: Wat is het toch fantastisch dat we in een land leven waar je als vrouw gewoon s’ nachts over straat kunt fietsen. Als we naar de schouwburg gaan zegt ze: Wat hebben we toch een geluk dat we het geld hebben om een kaartje te kunnen kopen.  Ze neemt gewone dingen niet als vanzelfsprekend aan maar ze is iedere keer oprecht blij met alle mogelijkheden die ze heeft.


Ik hoorde laatst op de tv iemand zeggen dat je het gelukkigst bent, als je dat wat je al hebt, echt  heel graag wil hebben. En door deze #100happydays challenge word ik mij meer bewust van wat ik eigenlijk allemaal wel niet heb en hoe blij ik daarvan word.